แม่ที่ต้องทำงานตัวเป็นเกลียว
4:50 น. ทารกน้อยชื่ออะเล็กซ์ กำลังงัวเงียและส่งเสียงร้อง เขาตะกายมาอยู่ข้าง ๆ ตัวเฮเลนผู้เป็นแม่. ลูกอีกสองคนคือเพนนี (5) กับโจแอนนา (12) และนิกสามีของเธอหลับอยู่. เฮเลนอุ้มอะเล็กซ์ขึ้นบนเตียงและให้เขากินนม. จากนั้นเธอก็นอนไม่หลับอีกเลย.
5:45 น. เฮเลนย่องเข้าไปในครัว, ชงกาแฟ, และอ่านหนังสือ.
6:15–7:20 น. นิกตื่นนอน. เฮเลนปลุกเพนนีกับโจแอนนา, ทำอาหารเช้า, ทำงานบ้านบางอย่าง. พอถึง 7:15 น. นิกก็ออกไปทำงานและแวะส่งโจแอนนาที่โรงเรียน. แม่ของเฮเลนมาถึงเพื่อเลี้ยงอะเล็กซ์.
7:30 น. เฮเลนไปส่งเพนนีที่โรงเรียนอนุบาล. ระหว่างเดินทางไปทำงาน เฮเลนมีเวลาคิดถึงความเป็นจริงของการเป็นแม่. เธอพูดว่า “มันเป็นงานที่ยากที่สุดเท่าที่ฉันเคยทำ.”
8:10 น. ที่โต๊ะทำงานของเฮเลนมีงานรออยู่เต็มโต๊ะ. เธอกังวลว่าถ้าตั้งท้องอีก เธออาจต้องตกงาน. ครอบครัวของเธอจำเป็นต้องมีรายได้เสริม.
10:43 น. หลังจากเฮเลนวางหูโทรศัพท์ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับลูก ๆ แนนซีเพื่อนร่วมงานของเธอก็ปลอบใจว่า “เธอเลี้ยงลูกได้ยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว.” น้ำตาไหลอาบแก้มเฮเลน.
12:05 น. เฮเลนรีบกินแซนด์วิชและคิดถึงช่วงก่อนที่ลูกสาวคนแรกจะเกิดมา. ในตอนนั้น เธอเคยมีแผนจะทำอะไรบางอย่างในเวลา “ว่าง.” เธอตัดบทว่า ‘มันก็แค่เรื่องตลก!’
15:10 น. หลังจากได้รับโทรศัพท์สองสามครั้งจากทางบ้านเกี่ยวกับความซนของอะเล็กซ์ เฮเลนก็พูดถึงสายสัมพันธ์พิเศษที่เธอมีกับลูก ๆ “ฉันไม่เคยมีความรักแบบนี้กับใครมาก่อน.” ความรู้สึกอันลึกซึ้งนี้ช่วยให้เธอเอาชนะความยากลำบากในตอนแรกซึ่งไม่ได้คาดคิด.
17:10 น. หลังจากไปรับโจแอนนา เฮเลนก็ไปทำธุระอีก. เธอโทรศัพท์หานิกเพื่อเตือนว่าถึงเวรที่เขาต้องไปรับเพนนี.
18:00–19:30 น. เมื่อกลับถึงบ้าน เฮเลนก็รับช่วงเลี้ยงอะเล็กซ์ต่อจากคุณยาย, ทำงานบ้าน, ทำอาหารเย็น. เมื่อถามว่าทารกต้องการอะไรบ้าง เฮเลนก็ถอนใจแล้วตอบว่า “ทารกต้องการทุกอย่างที่เป็นของแม่: แขน, ร่างกาย, น้ำนม, และยังทำให้แม่ไม่ได้นอนอีกด้วย.”
20:30–22:00 น. เฮเลนช่วยโจแอนนาทำการบ้านและให้อะเล็กซ์กินนม. ระหว่างที่นิกอ่านหนังสือให้เพนนีฟังครึ่งชั่วโมง เฮเลนก็ทำงานบ้านอีก.
23:15 น. หลังจากเพนนีกับโจแอนนาเข้านอนแล้ว อะเล็กซ์ยังตื่นอยู่ในอ้อมกอดของแม่ แต่ในที่สุดเขาก็หลับ. “ฉันว่าอะเล็กซ์คงหลับได้แล้ว” เฮเลนบอกนิกซึ่งกำลังสะลึมสะลือ.