จะว่าอย่างไรเกี่ยวกับคำปฏิญาณจะงดเว้นการร่วมเพศ?
เมื่อเร็ว ๆ นี้ คำปฏิญาณที่จะรักษาพรหมจรรย์หรืองดเว้นการร่วมเพศ อาทิ “ไม่มีเพศสัมพันธ์จนกว่าจะแต่งงาน” กลายเป็นเรื่องที่นิยมกันมากในหมู่หนุ่มสาว. คำปฏิญาณเช่นนั้นสะท้อนเป้าหมายที่น่าชมเชยและสอดคล้องกับคำสั่งที่ให้ไว้ในคัมภีร์ไบเบิล. (1 โกรินโธ 6:18; เอเฟโซ 5:5) อย่างไรก็ดี คำปฏิญาณดังกล่าวจะมีประสิทธิผลหรือไม่ยังคงเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันอยู่. จากการสำรวจรายหนึ่ง วัยรุ่นประมาณ 60 เปอร์เซ็นต์ละเมิดคำปฏิญาณของตนภายในปีเดียว.
นอกจากนั้น ยังวิตกกันว่าวัยรุ่นบางคนให้คำนิยามอย่างไรสำหรับคำ “งดเว้นการร่วมเพศ” และ “การรักษาพรหมจรรย์.” ชาร์ลีน ซี. แจเน็ตตีและมาร์กาเรต ซาจาเรซี ได้เขียนในหนังสือชื่อคลั่งผู้ชาย! (ภาษาอังกฤษ) ว่าดังนี้: “ผู้เชี่ยวชาญเชื่อมโยงการเพิ่มขึ้นของการร่วมเพศทางปากและทางทวารหนักเข้ากับพวกวัยรุ่นที่ต้องการรักษาพรหมจรรย์ทางเทคนิค. พวกเขาตัดสินเอาเองว่าพฤติกรรมใด ๆ ซึ่งไม่ใช่การร่วมประเวณีตามปกติย่อมไม่ใช่การมีเพศสัมพันธ์.”
ดูเหมือนว่าทัศนะดังกล่าวมีอยู่อย่างแพร่หลาย. ภายหลังการสัมภาษณ์วัยรุ่นมากกว่าพันคน ผู้แต่งหนังสือคนหนึ่งพูดว่า “ดูเหมือนในร้อยคนอาจมีหนึ่งหรือสองคนที่ถือว่าการร่วมเพศทางปากเป็นการร่วมประเวณี.” เขาพูดเสริมว่า “คุณน่าจะตระหนักว่า ลูกของคุณที่เป็นวัยรุ่น และแม้แต่ลูกที่ยังไม่ได้เป็นวัยรุ่นอาจจะคิดอย่างนั้นก็ได้.”
คนเหล่านั้นที่ยึดมั่นกับมาตรฐานของคัมภีร์ไบเบิลตระหนักว่าการร่วมเพศทางปากหรือการร่วมเพศทางทวารหนัก—คำที่ใช้เรียกก็บอกชัดอยู่แล้ว—เป็นการร่วมเพศ. ดังที่บ่งนัยชัดแจ้งอยู่แล้ว คัมภีร์ไบเบิลมีคำสั่งให้ “เว้นจากการผิดประเวณี” ซึ่งรวมไปถึงการร่วมเพศที่ผิดทำนองคลองธรรมทุกรูปแบบ.—1 เธซะโลนิเก 4:3, ล.ม.