จากปก | ทำไมต้องก้าวเดินต่อไป?
1 เพราะวันเวลาเปลี่ยนไป อะไร ๆ ก็เปลี่ยนแปลง
“เราถูกกดดันทุกด้าน แต่ก็ไม่ถึงกับขยับไม่ไหว เรารู้สึกสับสน แต่ก็ไม่ถึงกับไม่มีทางออก”—2 โครินท์ 4:8
ผู้คนพูดกันว่าการฆ่าตัวตายเป็น “เหมือนกับการตัดหัวทิ้งเพื่อให้หายปวดหัว” แม้แต่เมื่อเจอปัญหาที่คุณรู้สึกว่ามืดแปดด้านหรือเกินกว่าจะควบคุมได้ สภาพการณ์ก็อาจจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นตลอดไป ที่จริงมันอาจเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นอย่างที่คุณนึกไม่ถึงด้วยซ้ำ—ดูกรอบ “เมื่อสภาพการณ์ในชีวิตของพวกเขาเปลี่ยนไป”
แม้ว่าสภาพการณ์อาจดูเหมือนไม่มีอะไรดีขึ้น แต่ถ้าคุณประคับประคองตัวให้ผ่านปัญหาต่าง ๆ ไปได้ในแต่ละวันก็นับว่าสุดยอดแล้ว พระเยซูบอกว่า “อย่าวิตกกังวลกับพรุ่งนี้เลย เพราะว่าพรุ่งนี้ก็จะมีความวิตกกังวลของพรุ่งนี้ แต่ละวันมีความทุกข์พออยู่แล้ว”—มัดธาย 6:34
แต่ถ้าคุณตกอยู่ในสภาพการณ์ที่แก้ไขอะไรไม่ได้เลย คุณจะทำอย่างไร? ตัวอย่างเช่น ถ้าคุณป่วยเป็นโรคเรื้อรัง หรือท้อแท้สิ้นหวังเพราะคุณรู้สึกจนมุมกับชีวิต เช่น สายสมรสขาดสะบั้น หรือเมื่อคนที่คุณรักตายจากไป?
แม้แต่ในสภาพการณ์แบบนี้ก็ยังมีสิ่งที่คุณพอจะเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้ คือเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อเรื่องนั้น เมื่อเรียนรู้ที่จะยอมรับสิ่งที่คุณไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ คุณก็จะเป็นคนคิดแง่บวกได้มากขึ้น (สุภาษิต 15:15) นอกจากนี้ คุณจะพยายามมองหาวิธีอื่นเพื่อแก้ปัญหาอย่างไม่ย่อท้อ แทนที่จะเลือกความตายเป็นคำตอบสุดท้าย ผลก็คือ คุณจะเริ่มรู้วิธีควบคุมความคิดจิตใจไม่ให้ฟุ้งซ่านแม้จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ดูเหมือนไม่อาจควบคุมได้—โยบ 2:10
ข้อควรจำ: คุณไม่มีทางไปถึงยอดเขาได้ในก้าวเดียว แต่ในระหว่างที่เดินไปนั้นคุณอาจเจออุปสรรคบางอย่าง ที่จริง อุปสรรคใหญ่ที่คุณเจอในชีวิตก็เปรียบเหมือนขุนเขานั่นแหละ
สิ่งที่ทำได้ในวันนี้: คุณอาจพูดกับใครสักคน เช่น เล่าให้เพื่อนหรือคนในครอบครัวฟังว่าคุณกำลังหนักใจเรื่องอะไร คนนั้นอาจช่วยคุณให้มองสภาพการณ์ของคุณตามความเป็นจริงและมีเหตุผลมากขึ้น—สุภาษิต 11:14