มีผู้ออกแบบไหม?
ร่างกายของมนุษย์มีความสามารถในการรักษาแผล
เมื่อนึกถึงกลไกที่ทำให้มนุษย์มีชีวิตอยู่ได้ กลไกอย่างหนึ่งก็คือความสามารถในการรักษาแผลให้หายและสร้างเนื้อเยื่อขึ้นมาทดแทนส่วนที่ถูกทำลายไป กระบวนการรักษาแผลจะเริ่มขึ้นทันทีที่เกิดการบาดเจ็บ
ลองคิดดู: กระบวนการรักษาแผลเกิดจากระบบการทำงานที่ซับซ้อนและต่อเนื่องเป็นขั้น ๆ ของเซลล์ในร่างกายดังนี้
เกล็ดเลือดที่เกาะอยู่ตรงเนื้อเยื่อรอบบาดแผลจะก่อตัวเป็นลิ่มเลือดและปิดหลอดเลือดส่วนที่ฉีกขาด
จากนั้นจะเกิดการอักเสบซึ่งเป็นการป้องกันการติดเชื้อ และเป็นการกำจัด “สิ่งสกปรก” ที่เกิดจากการบาดเจ็บ
ภายในไม่กี่วัน ร่างกายจะเริ่มสร้างเนื้อเยื่อขึ้นมาทดแทนส่วนที่ถูกทำลาย ทำให้แผลค่อย ๆ เล็กลง และซ่อมแซมหลอดเลือดที่ถูกทำลายไป
แล้วสุดท้าย เนื้อเยื่อของแผลเป็นก็จะมีการปรับรูปร่างและเนื้อเยื่อบริเวณนั้นจะแข็งแรงขึ้น
การที่เลือดจับตัวเป็นลิ่มได้นี้กลายเป็นแรงบันดาลใจให้นักวิจัยพัฒนาพลาสติกที่สามารถ “รักษาแผล” ให้ตัวมันเองได้ วัสดุที่ซ่อมตัวเองได้นี้มีท่อเล็ก ๆ ขนานกันอยู่ ซึ่งมีสารเคมีสองชนิดอยู่ข้างใน เมื่อเกิดการฉีกขาด สารเคมีก็จะไหลออกมาเหมือน “เลือด” และเมื่อผสมกันก็จะกลายเป็นเจลไหลไปปิดรอยแตกและอุดรูรั่ว พอเจลแข็งตัวแล้ว มันจะกลายเป็นสารที่ทนทาน ซึ่งทำให้วัสดุนั้นแข็งแรงเหมือนเดิม นักวิจัยคนหนึ่งยอมรับว่าวัสดุที่ซ่อมแซมตัวเองได้ซึ่งเรากำลังพัฒนาอยู่นี้ ทำให้เรา “นึกถึง” สิ่งที่มีอยู่แล้วในธรรมชาติ
คุณคิดอย่างไร? ระบบของร่างกายที่สามารถซ่อมแซมบาดแผลได้เองนี้เกิดขึ้นจากวิวัฒนาการไหม? หรือมีผู้สร้าง?