เรื่องที่ 58
ดาวิดและฆาละยัธ
ชนชาติฟะลิศตินยกทัพมาต่อสู้ชนยิศราเอลอีก. ตอนนี้พี่ชายคนโตสามคนของดาวิดประจำการอยู่ในกองทัพของซาอูล. วันหนึ่งยิซัยสั่งดาวิดว่า: ‘จงเอาข้าวกับขนมปังไปให้พวกพี่ชายของเจ้า. และสืบถามดูว่าเขาเป็นอย่างไร?’
ครั้นดาวิดมาถึงค่ายกองทัพจึงรีบไปแนวรบหาพวกพี่ชายของตน. ฆาละยัธชาวฟะลิศตินมีร่างขนาดยักษ์ก็ออกมาพูดเยาะเย้ยชนยิศราเอล. เขาทำเช่นนี้ทุกเช้าเย็นเป็นเวลา 40 วันแล้ว. เขาร้องตะโกนว่า: ‘จงเลือกเอานักรบคนหนึ่งของพวกเจ้าออกมาต่อสู้เราซิ. ถ้าเขาชนะและฆ่าเรา พวกเราจะยอมเป็นทาสของพวกเจ้า. แต่ถ้าเราชนะและฆ่าเขา พวกเจ้าจะต้องเป็นทาสพวกเรา. เราท้าให้พวกเจ้าเลือกคนหนึ่งมาต่อสู้เรา.’
ดาวิดถามพวกทหารบางคนว่า: ‘ผู้ที่จะฆ่าชายฟะลิศตินคนนี้ และช่วยกู้ชาติยิศราเอลให้พ้นจากความอับอายจะได้อะไรเป็นบำเหน็จ?’
ทหารคนหนึ่งพูดว่า: ‘ซาอูลจะให้ทรัพย์มากมายแก่ผู้นั้น. และจะให้ธิดาของท่านเองเป็นภรรยาของเขา.’
แต่ชนยิศราเอลกลัวฆาละยัธเพราะเป็นคนร่างโตมาก. สูงกว่า 9 ฟุต (ราว ๆ 3 เมตร) และมีทหารคนหนึ่งถือโล่ให้.
ทหารบางคนไปทูลกษัตริย์ซาอูลว่า ดาวิดต้องการจะต่อสู้กับฆาละยัธ. แต่ซาอูลบอกแก่ดาวิดว่า: ‘เจ้าจะไม่สามารถสู้กับชายฟะลิศตินคนนี้ได้. เจ้าเป็นเพียงเด็กหนุ่ม ส่วนเขาเคยเป็นทหารมาแล้วตลอดชีวิต.’ ดาวิดตอบว่า: ‘ข้าพเจ้าเคยฆ่าหมีและสิงโตที่มาคาบแกะของบิดาไป. และชาติฟะลิศตินผู้นี้ก็จะถูกฆ่าอย่างสัตว์พวกนี้. พระยะโฮวาจะทรงช่วยข้าพเจ้า.’ ซาอูลจึงสั่งว่า: ‘จงไปเถอะและขอพระยะโฮวาสถิตอยู่กับเจ้า.’
ดาวิดไปที่ลำธารแล้วเก็บก้อนหินกลมห้าก้อนใส่ในย่ามตน. เขาเอาสลิงสำหรับขว้างก้อนหินติดมือไปแล้วออกไปหาชายผู้นั้น. เมื่อฆาละยัธเห็นดาวิด เขาแทบไม่เชื่อตาตัวเอง. เขาคิดว่าที่จะฆ่าดาวิดนั้นง่ายมาก.
ฆาละยัธพูดว่า: ‘มาหาเราซี เราจะเอาเนื้อเจ้าให้ฝูงนกและฝูงสัตว์กิน.’ ดาวิดพูดว่า: ‘เจ้ามาหาเราด้วยดาบ ด้วยหอกยาวและหอกสั้น แต่เรามาหาเจ้าด้วยพระนามของพระยะโฮวา. วันนี้พระยะโฮวาจะทรงมอบเจ้าไว้ในมือของเราและเราก็จะฆ่าเจ้า.’
แล้วดาวิดก็วิ่งรี่เข้าไปหาฆาละยัธ หยิบเอาหินก้อนหนึ่งออกจากย่ามและใส่เข้าในสลิงแล้วเหวี่ยงสลิงสุดแรง. ก้อนหินก็ตรงไปถูกหัวของฆาละยัธและเขาก็ล้มลงตาย! ครั้นชาวฟะลิศตินเห็นชายยอดนักรบของตนล้มตาย เขาทุกคนก็หันกลับวิ่งหนี. ชนยิศราเอลพากันวิ่งไล่ตามและชนะในการสู้รบครั้งนั้น.