เรื่องที่ 97
พระเยซูเสด็จในฐานะกษัตริย์
ไม่นานหลังจากพระเยซูรักษาคนขอทานตาบอดสองคนนั้นแล้ว พระองค์ก็มาถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งใกล้กรุงยะรูซาเล็ม. พระองค์สั่งสาวกสองคนว่า: ‘จงเข้าไปในหมู่บ้านนี้แล้วเจ้าจะพบลูกลาตัวหนึ่ง. จงแก้จูงมาให้เรา.’
ครั้นจูงลามาแล้ว พระเยซูก็ทรงลาตัวนี้ไปยะรูซาเล็มซึ่งอยู่ไม่ไกล. เมื่อมาใกล้กรุงนั้น ฝูงชนเป็นอันมากมาต้อนรับพระองค์. คนส่วนมากถอดเสื้อผ้าชั้นนอกออกปูตามทาง. บางคนตัดทางตาลปูตามถนน แล้วโห่ร้องว่า: ‘ขอให้กษัตริย์ผู้ซึ่งเสด็จมาในนามของพระยะโฮวาทรงพระเจริญเถิด!’
นานแล้วในยิศราเอล กษัตริย์องค์ใหม่ ๆ เคยทรงลูกลาเสด็จเข้ายะรูซาเล็มเพื่อแสดงตัวต่อผู้คน. พระเยซูก็กำลังทำเช่นนี้. ผู้คนเหล่านี้แสดงว่าเขาต้องการให้พระเยซูเป็นกษัตริย์ของตน. แต่มิใช่ทุกคน. เรารู้ได้ก็โดยเหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อพระเยซูไปยังพระวิหาร.
ณ พระวิหาร พระเยซูทรงรักษาคนตาบอดและคนง่อยให้หาย. เมื่อพวกเด็ก ๆ แลเห็นเช่นนี้จึงพากันโห่ร้องสรรเสริญพระเยซู. แต่ว่าทั้งนี้ทำให้พวกปุโรหิตแค้นเคืองและเขาจึงบอกกับพระเยซูว่า: ‘ท่านได้ยินถ้อยคำที่พวกเด็ก ๆ พูดนั้นไหม?’
พระเยซูตอบว่า: ‘ได้ยินแล้ว. พวกท่านไม่เคยอ่านในพระคัมภีร์หรือถึงตอนที่ว่า: “พระเจ้าจะให้มีคำสรรเสริญออกจากปากของเด็ก ๆ?”’ ดังนั้น เด็ก ๆ จึงยังร้องสรรเสริญกษัตริย์ของพระเจ้าอยู่ต่อไป.
เราอยากเป็นเช่นเด็ก ๆ เหล่านั้นมิใช่หรือ? บางคนอาจพยายามทำให้พวกเราเลิกพูดถึงเรื่องราชอาณาจักรของพระเจ้าก็ได้. แต่พวกเราก็จะบอกกับคนอื่น ๆ อยู่ต่อไปถึงสิ่งอัศจรรย์ต่าง ๆ ที่พระเยซูจะทรงกระทำเพื่อผู้คน.
ขณะเมื่อพระเยซูอยู่ที่แผ่นดินโลกนี้ยังไม่ถึงเวลากำหนดที่พระองค์จะเริ่มปกครองเป็นกษัตริย์. เวลานั้นจะมาถึงเมื่อไร? พวกสาวกของพระเยซูอยากจะรู้. เราจะได้อ่านเกี่ยวด้วยเรื่องนี้ต่อไป.
มัดธาย 21:1-17; โยฮัน 12:12-16.