บท 64
บทเรียนเรื่องการให้อภัย
ดูเหมือนว่าพระเยซูยังคงอยู่ที่บ้านในเมืองกัปเรนาอูมพร้อมกับสาวกของพระองค์. พระองค์ทรงสนทนากับเขาถึงวิธีระงับข้อพิพาทระหว่างพี่น้อง ดังนั้นเปโตรทูลถามว่า “พระองค์เจ้าข้า พี่น้องของข้าพเจ้าทำผิดต่อข้าพเจ้าสักกี่ครั้งที่ข้าพเจ้าควรให้อภัยเขา?” เนื่องจากครูสอนศาสนาชาวยิวเสนอการให้อภัยได้ถึงสามครั้ง ดูเหมือนเปโตรถือว่าตนเป็นคนใจกว้างที่แนะว่า “ถึงเจ็ดครั้งหรือ?”
แต่ความคิดที่จะเก็บบันทึกเช่นนั้นนับว่าผิด. พระเยซูทรงแก้ไขเปโตรดังนี้ “เรามิได้ว่าแก่ท่านถึงเจ็ดครั้งเท่านั้น แต่ถึงเจ็ดสิบเจ็ดครั้ง.” พระองค์ทรงชี้ให้เห็นว่า เปโตรไม่น่าจะนับครั้งที่ท่านอภัยพี่น้องของท่าน.
เพื่อให้สาวกสำนึกถึงพันธะที่พวกเขาต้องให้อภัย พระเยซูทรงยกอุทาหรณ์เรื่องหนึ่งขึ้นมากล่าว. เป็นเรื่องเจ้าองค์หนึ่งซึ่งประสงค์จะคิดบัญชีพวกบ่าว. บ่าวคนหนึ่งถูกนำตัวมาเฝ้า เขาเป็นหนี้มากมหาศาลถึง 60,000,000 เดนารี. เขาไม่มีทางจะใช้หนี้จำนวนนั้นได้. ดังนั้น ดังที่พระเยซูอธิบาย กษัตริย์รับสั่งให้ขายตัวเขา ขายภรรยาและลูก ๆ เพื่อได้เงินมาใช้หนี้.
ตอนนั้นบ่าวถึงกับคุกเข่าลงแทบเท้านายและทูลว่า “ขอโปรดผัดไว้ก่อน แล้วข้าพเจ้าจะใช้หนี้ทั้งสิ้น.”
ด้วยความรู้สึกสงสารเขา เจ้าองค์นั้นทรงโปรดยกหนี้จำนวนมหาศาลให้บ่าวนั้น. พระเยซูตรัสต่อไปว่า แต่ไม่นานหลังจากนั้น บ่าวคนนี้ก็ไปหาเพื่อนบ่าวด้วยกันซึ่งเป็นหนี้เขาแค่ 100 เดนารี. บ่าวผู้นั้นจับคอเพื่อนบ่าวบีบแน่น แล้วตะคอกว่า “เจ้าเป็นหนี้เท่าไรก็จงใช้ข้าเสีย.”
แต่เพื่อนบ่าวคนนั้นไม่มีเงิน. เขาจึงทรุดตัวลงแทบเท้าบ่าวซึ่งเขาเป็นหนี้อยู่ อ้อนวอนว่า “ขอโปรดผัดไว้ก่อนแล้วข้าพเจ้าจะใช้ให้ท่าน.” แต่บ่าวผู้นี้ไม่เหมือนเจ้าองค์นั้น เขาไม่มีความเมตตา เขาจับเพื่อนบ่าวไปจำจองไว้ในคุก.
แล้วพระเยซูทรงเล่าต่อไปว่า บ่าวคนอื่น ๆ ซึ่งรู้เห็นเหตุการณ์ได้นำความไปทูล. เจ้าองค์นั้นจึงเรียกตัวบ่าวมาด้วยความกริ้ว แล้วรับสั่งว่า “อ้ายชาติชั่ว เราได้โปรดยกหนี้ให้เอ็งทั้งหมด เพราะเอ็งได้ขอแต่เรา. เอ็งควรจะเมตตาเพื่อนบ่าวด้วยกันเหมือนเราได้กรุณาเอ็งมิใช่หรือ?” และเพราะความกริ้ว เจ้าองค์นั้นได้มอบบ่าวผู้ไม่มีเมตตาจิตให้ผู้คุมเรือนจำขังเขาไว้จนกว่าเขาจะใช้หนี้ให้หมด.
แล้วพระเยซูทรงสรุปเรื่องดังนี้ “ถ้าท่านขาดเมตตาจิต ไม่ยกความผิดให้พี่น้องของท่านทุกคน พระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์จะทรงกระทำแก่ท่านทั้งหลายอย่างนั้นแหละ.”
นับว่าเป็นบทเรียนที่ดีอะไรเช่นนี้เกี่ยวกับการให้อภัย! เมื่อเทียบกับหนี้อันหมายถึงบาปใหญ่หลวงที่พระเจ้าทรงอภัยเรานั้น การล่วงเกินใด ๆ ที่พี่น้องคริสเตียนอาจกระทำต่อเราก็นับว่าเป็นสิ่งเล็กน้อยจริง ๆ. ยิ่งกว่านั้น พระยะโฮวาพระเจ้าทรงให้อภัยเราหลายพันครั้ง. บ่อยครั้งเราไม่ตระหนักถึงความผิดที่เรากระทำต่อพระองค์ด้วยซ้ำ. เพราะฉะนั้น เราจะไม่อภัยพี่น้องของเราแค่ไม่กี่ครั้งทีเดียวหรือ ถึงแม้เรามีเหตุผลถูกต้องที่จะร้องทุกข์ก็ตาม? จงจำไว้ว่า ดังที่พระเยซูทรงสอนในคำเทศน์บนภูเขา พระเจ้าจะ “ทรงโปรดยกหนี้ของข้าพเจ้าเหมือนข้าพเจ้ายกหนี้ของผู้ที่เป็นหนี้ข้าพเจ้านั้น.” มัดธาย 18:21-35; 6:12; โกโลซาย 3:13.
▪ อะไรกระตุ้นให้เปโตรถามเรื่องการให้อภัยพี่น้องของท่าน และทำไมท่านอาจถือว่า ที่ท่านแนะการอภัยเจ็ดครั้งนั้นนับว่ามากมายแล้ว?
▪ การตอบรับของเจ้าองค์นั้นต่อการอ้อนวอนของบ่าวต่างกันอย่างไรกับการตอบรับของบ่าวที่แสดงต่อเพื่อนบ่าวด้วยกัน?
▪ เราเรียนอะไรจากอุทาหรณ์ของพระเยซู?