ชีวิตคุณกำลังมุ่งไปทางไหน?
• ผู้คนมากมายหมกมุ่นกับกิจธุระในชีวิตประจำวันจนแทบไม่ใส่ใจว่าตนกำลังมุ่งไปทางไหน.
• คัมภีร์ไบเบิลแจ้งให้เราทราบเกี่ยวกับเหตุการณ์อันน่าพิศวงที่มีอยู่ข้างหน้า. พระคัมภีร์ยังเตือนด้วยว่าสถาบันต่าง ๆ ของมนุษย์จะประสบการเปลี่ยนแปลงอย่างถอนรากถอนโคนตลอดทั่วโลก. เพื่อเราจะได้รับประโยชน์จากความรู้เหล่านั้นและหลีกเลี่ยงความหายนะ การลงมือปฏิบัติอย่างเด็ดขาดเป็นเรื่องเร่งด่วน.
• บางคนทราบว่าคัมภีร์ไบเบิลกล่าวอย่างไรและพยายามนำความรู้นั้นมาใช้ แต่เขาปล่อยให้ความกังวลในชีวิตนำเขาไปผิดทาง.
• คุณมีความสุขกับแนวทางชีวิตของคุณไหม? เมื่อคุณวางแผนทำกิจกรรมต่าง ๆ คุณพิจารณาไหมว่าสิ่งเหล่านี้จะมีผลกระทบต่อเป้าหมายระยะยาวในชีวิตของคุณอย่างไร?
[กรอบ/ภาพหน้า 9]
อะไรสำคัญที่สุดสำหรับคุณ?
คุณจะประเมินค่าสิ่งต่อไปนี้อย่างไร? จงให้หมายเลข 1 ถึง 10 ตามลำดับความสำคัญ.
หลายอย่างในสิ่งเหล่านี้มีลำดับที่เหมาะสมในชีวิต แต่เมื่อคุณต้องเลือก อะไรมาเป็นอันดับแรก? อันดับที่สอง? และอันดับต่อ ๆ ไป.
․․․ ความบันเทิง/นันทนาการ
․․․ งานอาชีพ
․․․ สุขภาพ
․․․ ความสุขส่วนตัว
․․․ คู่สมรส
․․․ บิดามารดา
․․․ ลูก
․․․ บ้านสวย ๆ, เสื้อผ้าดี ๆ
․․․ ความเป็นเลิศในทุกด้าน
․․․ การนมัสการพระเจ้า
[กรอบหน้า 10, 11]
สิ่งที่คุณเลือกนำคุณไปในทางที่คุณต้องการจริง ๆ ไหม?
ขอพิจารณาคำถามเหล่านี้
ความบันเทิง/นันทนาการ: นันทนาการที่ฉันเลือกทำให้ฉันสดชื่นไหม? สิ่งนั้นเกี่ยวข้องกับความตื่นเต้นซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพของฉัน หรือถึงกับทำให้ฉันพิการไปตลอดชีวิตไหม? นันทนาการนั้นเป็น “ความสนุกสนาน” แบบหนึ่งซึ่งอาจทำให้รู้สึกตื่นเต้นไม่กี่ชั่วโมง แต่แล้วอาจทำให้ปวดร้าวใจไปอีกนานไหม? ถึงแม้ความบันเทิงที่ฉันเลือกจะเป็นสิ่งที่ดีงาม แต่ฉันใช้เวลากับสิ่งนั้นมากจนไม่มีเวลาพอที่จะทำสิ่งที่สำคัญกว่าไหม?
งานอาชีพ: ฉันทำงานเพื่อเป็นการหาเลี้ยงชีพไหม หรือว่าจริง ๆ แล้วฉันตกเป็นทาสของมัน? งานที่ฉันทำเรียกร้องเวลามากจนก่อผลเสียต่อสุขภาพของฉันไหม? ฉันชอบทำงานล่วงเวลามากกว่าใช้เวลาอยู่กับคู่สมรสหรือลูก ๆ ไหม? หากนายจ้างเรียกร้องให้ทำงานที่รบกวนสติรู้สึกผิดชอบของฉัน หรือเป็นงานที่มักทำให้ไม่มีเวลาสำหรับผลประโยชน์ฝ่ายวิญญาณ ฉันจะทำงานนี้เพื่อจะไม่ตกงานไหม?
สุขภาพ: ฉันถือว่าสุขภาพเป็นเรื่องไม่ค่อยสำคัญไหม หรือว่าฉันระมัดระวังเสมอในเรื่องการดูแลรักษาสุขภาพ? ฉันพูดคุยแต่เรื่องเกี่ยวกับสุขภาพไหม? วิธีที่ฉันเอาใจใส่ดูแลสุขภาพของตัวเองแสดงให้เห็นไหมว่าฉันห่วงใยครอบครัว?
ความสุขส่วนตัว: นี่เป็นเรื่องที่ฉันคำนึงถึงเป็นอันดับแรกไหม? ฉันเอาความสุขของตัวเองขึ้นหน้าความสุขของคู่สมรสหรือของครอบครัวไหม? วิธีที่ฉันแสวงหาความสุขสอดคล้องกับการเป็นผู้นมัสการพระเจ้าเที่ยงแท้ไหม?
คู่สมรส: ฉันมองว่าคู่สมรสเป็นคู่ทุกข์คู่ยากก็ต่อเมื่อทำให้ฉันพอใจเท่านั้นไหม? ฉันปฏิบัติต่อคู่สมรสอย่างให้เกียรติ ฐานะเป็นบุคคลซึ่งคู่ควรกับศักดิ์ศรีไหม? ความเชื่อในพระเจ้ามีผลต่อวิธีที่ฉันมองดูคู่สมรสไหม?
บิดามารดา: หากยังไม่บรรลุนิติภาวะ ฉันเชื่อฟังบิดามารดา โดยตอบด้วยความนับถือ, ทำงานที่ได้รับมอบหมาย, กลับบ้านตามเวลาที่ท่านกำหนด, และหลีกเลี่ยงการคบหาสมาคมรวมทั้งกิจกรรมที่ท่านเตือนให้ระวังไหม? หากเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันยอมฟังบิดามารดาด้วยความนับถือและให้ความช่วยเหลือท่านอย่างเหมาะสมเมื่อมีความจำเป็นไหม? ฉันปฏิบัติต่อท่านในวิธีที่ฉันสะดวกหรือฉันทำตามคำแนะนำในพระคำของพระเจ้า?
ลูก: ฉันสำนึกถึงความรับผิดชอบที่จะสอนลูกถึงค่านิยมด้านศีลธรรมที่เหมาะสมไหม หรือว่าฉันคาดหมายให้โรงเรียนทำเช่นนั้น? ฉันให้เวลากับลูก ๆ ไหม หรือว่าฉันอยากให้เขาใช้เวลาอยู่กับของเล่น, ทีวี, หรือคอมพิวเตอร์? ฉันตีสอนลูกอย่างเสมอต้นเสมอปลายเมื่อเขาเพิกเฉยต่อข้อเตือนใจของพระเจ้าไหม หรือส่วนใหญ่ฉันทำเช่นนั้นตอนที่รู้สึกโมโห?
บ้านสวย ๆ, เสื้อผ้าดี ๆ: อะไรเป็นตัวกำหนดว่าฉันสนใจเรื่องการแต่งกายและทรัพย์สมบัติมากแค่ไหน—ฉันหวังจะทำให้เพื่อนบ้านรู้สึกประทับใจไหม? หรือเพื่อสวัสดิภาพของครอบครัว? หรือเพราะข้อเท็จจริงที่ว่าฉันเป็นผู้นมัสการพระเจ้า?
ความเป็นเลิศในทุกด้าน: ฉันรู้สึกไหมว่าเป็นเรื่องสำคัญที่จะทำสิ่งต่าง ๆ อย่างดี? ฉันพยายามจะเป็นเลิศในด้านต่าง ๆ ไหม? ฉันไม่สบายใจไหมหากคนอื่นทำบางสิ่งดีกว่าฉัน?
การนมัสการพระเจ้า: การได้รับความพอพระทัยจากพระเจ้าเป็นสิ่งสำคัญสำหรับฉันยิ่งกว่าความพอใจของคู่สมรส, ลูก ๆ, บิดามารดา, หรือนายจ้างของฉันไหม? เพื่อจะคงไว้ซึ่งรูปแบบชีวิตที่สะดวกสบาย ฉันจะยอมลดความสำคัญของการรับใช้พระเจ้าให้อยู่ในอันดับรองไหม?
จงพิจารณาคำแนะนำในคัมภีร์ไบเบิลอย่างถี่ถ้วน
พระเจ้าอยู่อันดับไหนในชีวิตคุณ?
ท่านผู้ประกาศ 12:13: “จงเกรงกลัวพระเจ้า, จงถือรักษาบัญญัติทั้งปวงของพระองค์; เพราะว่าการนี้เป็นหน้าที่ของมนุษย์ทุกคน.”
จงถามตัวเองว่า ชีวิตฉันแสดงให้เห็นไหมว่าฉันมองสิ่งต่าง ๆ ตามข้อนี้? การเชื่อฟังบัญญัติหรือพระบัญชาของพระเจ้าเป็นตัวกำหนดวิธีที่ฉันเอาใจใส่หน้าที่รับผิดชอบในบ้าน, ในที่ทำงาน, หรือที่โรงเรียนไหม? หรือว่าความสนใจในเรื่องอื่น ๆ หรือความกดดันในชีวิตเป็นตัวกำหนดว่าฉันจะกันเวลาไว้สำหรับพระเจ้าหรือไม่?
คุณมีสัมพันธภาพแบบใดกับพระเจ้า?
สุภาษิต 3:5, 6: “จงวางใจในพระยะโฮวาด้วยสุดใจของเจ้า, อย่าพึ่งในความเข้าใจของตนเอง: จงรับพระองค์ให้เข้าส่วนในทางทั้งหลายของเจ้า, และพระองค์จะชี้ทางเดินของเจ้าให้แจ่มแจ้ง.”
มัดธาย 4:10: “จงกราบไหว้พระองค์ผู้เป็นพระเจ้าของตน และปฏิบัติพระองค์ผู้เดียว.”
จงถามตัวเองว่า ฉันรู้สึกเช่นนั้นต่อพระเจ้าไหม? กิจกรรมที่ฉันทำในแต่ละวัน รวมทั้งวิธีที่ฉันจัดการกับสภาพการณ์ยุ่งยาก แสดงให้เห็นความไว้วางใจและความเลื่อมใสดังกล่าวไหม?
การอ่านและการศึกษาคัมภีร์ไบเบิลสำคัญเพียงไรสำหรับคุณ?
โยฮัน 17:3: “นี่แหละเป็นชีวิตนิรันดร์, คือว่าให้เขารู้จักพระองค์ผู้เป็นพระเจ้าเที่ยงแท้องค์เดียว. และรู้จักผู้ที่พระองค์ทรงใช้มาคือพระเยซูคริสต์.”
จงถามตัวเองว่า ระดับความสำคัญที่ฉันให้ต่อการอ่านพระคำของพระเจ้าและการคิดรำพึงในพระคำนั้นแสดงไหมว่าฉันเชื่ออย่างนั้นจริง ๆ?
การเข้าร่วมประชุมรายการต่าง ๆ ในประชาคมคริสเตียนสำคัญเพียงไรสำหรับคุณ?
เฮ็บราย 10:24, 25: “ให้เราพิจารณาดูกันและกัน, เพื่อเป็นเหตุให้บังเกิดใจรักซึ่งกันและกันและกระทำการดี. ซึ่งเราเคยประชุมกันนั้นอย่าให้หยุด, . . . และให้มากยิ่งขึ้นเมื่อท่านทั้งหลายเห็นวันเวลานั้นใกล้เข้ามาแล้ว.”
บทเพลงสรรเสริญ 122:1: “ข้าพเจ้ามีใจยินดีขณะเขาได้กล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า, ให้เราไปยังพระวิหารของพระยะโฮวาเถิด.”
จงถามตัวเองว่า วิถีชีวิตของฉันแสดงให้เห็นไหมว่าฉันหยั่งรู้ค่าคำแนะนำนี้ที่พบในพระคำของพระเจ้า? ระหว่างเดือนที่ผ่านมา ฉันไม่ได้เข้าร่วมการประชุมคริสเตียนรายการใดรายการหนึ่ง เนื่องจากปล่อยให้สิ่งอื่นมาก่อนไหม?
คุณมีส่วนร่วมด้วยใจแรงกล้าในการพูดกับคนอื่นเรื่องพระเจ้าและพระประสงค์ของพระองค์ไหม?
มัดธาย 24:14 (ล.ม.): “ข่าวดีเรื่องราชอาณาจักรนี้จะได้รับการประกาศทั่วทั้งแผ่นดินโลกที่มีคนอาศัยอยู่ เพื่อให้คำพยาน . . . และครั้นแล้วอวสานจะมาถึง.”
มัดธาย 28:19, 20: “เหตุฉะนั้นท่านทั้งหลายจงออกไปสั่งสอนชนทุกประเทศให้เป็นสาวก, . . . สอนเขาให้ถือรักษาสิ่งสารพัตรซึ่งเราได้สั่งพวกท่านไว้.”
บทเพลงสรรเสริญ 96:2: “จงร้องเพลงถวายแก่พระยะโฮวา, จงถวายชัยแก่พระนามของพระองค์; จงประกาศความรอดของพระองค์ทุก ๆ วันต่อไป.”
จงถามตัวเองว่า ฉันให้กิจกรรมนี้มีความสำคัญจริง ๆ ในชีวิตฉันอย่างที่ควรจะเป็นไหม? การที่ฉันมีส่วนร่วมในงานนี้สะท้อนให้เห็นไหมว่าฉันเชื่อมั่นว่าเรากำลังมีชีวิตอยู่ในสมัยที่สำคัญ?