บท 47
พระยะโฮวาช่วยให้เอลียาห์มีกำลังเข้มแข็ง
ราชินีเยเซเบลโกรธมากเมื่อรู้ว่าผู้พยากรณ์ของพระบาอัลถูกฆ่าตายหมด เธอจึงส่งคนไปบอกเอลียาห์ว่า ‘วันพรุ่งนี้แกจะต้องตายเหมือนผู้พยากรณ์ของพระบาอัล’ เอลียาห์กลัวมากจึงหนีไปอยู่ในที่กันดารและอธิษฐานว่า ‘พระยะโฮวา ผมทนไม่ไหวแล้ว ปล่อยให้ผมตายไปเถอะ’ แล้วเอลียาห์ก็หลับอยู่ใต้พุ่มไม้เพราะเหนื่อยมาก
มีทูตสวรรค์องค์หนึ่งมาปลุกเขาและพูดว่า ‘ลุกขึ้นมากินอาหารเถอะ’ เอลียาห์เห็นขนมปังกลมวางอยู่บนหินร้อนและมีเหยือกน้ำวางอยู่ เขาก็กินอาหาร ดื่มน้ำ แล้วนอนต่อ ทูตสวรรค์องค์นั้นมาปลุกเขาอีกและพูดว่า ‘กินอีกสิจะได้มีกำลัง เพราะคุณต้องเดินทางไกล’ เอลียาห์ก็กินอีก แล้วเขาก็เดินทาง 40 วัน 40 คืนจนมาถึงภูเขาโฮเรบ เอลียาห์เข้าไปนอนในถ้ำแห่งหนึ่ง แต่พระยะโฮวาพูดกับเขาว่า ‘เอลียาห์ มาทำอะไรที่นี่?’ เอลียาห์ตอบว่า ‘ชาวอิสราเอลไม่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับพระองค์ พวกเขาทำลายแท่นบูชาของพระองค์และฆ่าผู้พยากรณ์ของพระองค์ และตอนนี้พวกเขาก็ตามฆ่าผมด้วย’
พระยะโฮวาบอกเอลียาห์ว่า ‘ออกไปยืนที่ภูเขา’ ตอนแรกมีลมพายุพัดแรงผ่านปากถ้ำไป ต่อมาก็มีแผ่นดินไหว แล้วก็มีไฟลุก สุดท้ายเอลียาห์ก็ได้ยินเสียงเบา ๆ ที่อ่อนโยน เขาเอาเสื้อปิดหน้าไว้แล้วออกไปยืนที่ปากถ้ำ พระยะโฮวาถามเอลียาห์ว่าหนีมาทำไม เขาตอบว่า ‘ตอนนี้เหลือผมอยู่แค่คนเดียว’ แต่พระยะโฮวาบอกเขาว่า ‘เจ้าไม่ได้อยู่คนเดียว ยังมีอีก 7,000 คนในอิสราเอลที่นมัสการเรา กลับไปเถอะ แล้วไปเจิมเอลีชาให้เป็นผู้พยากรณ์ต่อจากเจ้า’ เอลียาห์ทำตามที่พระยะโฮวาบอกทันที คุณคิดว่าถ้าคุณทำสิ่งที่พระยะโฮวาบอก พระองค์จะช่วยคุณเหมือนที่ช่วยเอลียาห์ไหม? แน่นอน! ตอนนี้เราจะย้อนไปดูเหตุการณ์หนึ่งในช่วงที่เกิดความแห้งแล้ง
“อย่ากังวลอะไรเลย แต่ให้ขอทุกสิ่งจากพระเจ้าด้วยการอธิษฐานและการอ้อนวอน และให้ขอบคุณพระองค์ด้วย”—ฟีลิปปี 4:6