คำถามจากผู้อ่าน
▪ โยบ 33:24 กล่าวถึง “ค่าไถ่” ซึ่งมีการวางไว้เพื่อโยบ ให้ท่านหลีกพ้นความตาย. ใครที่จะเป็นค่าไถ่นั้นสำหรับโยบ?
ในเวลานั้นไม่มีการถวายเครื่องบูชาไถ่ที่เป็นมนุษย์ใด ๆ เพื่อโยบ แต่พระเจ้าทรงปิดคลุม หรือให้อภัยความผิดของโยบเสีย.
ซาตานได้ทำให้โยบได้รับทุกข์มากมาย รวมทั้ง “ฝีร้ายลามไปทั่วทั้งตัว ตั้งแต่ฝ่าเท้าจนถึงกระหม่อมศีรษะ.” สภาพของโยบแย่มากจนภรรยาของท่านได้ยุให้ท่าน “แช่งด่าพระเจ้าและตายเสีย.” แม้แต่โยบเองก็ครุ่นคิดถึงความตายว่าคงจะดีกว่าทนทุกข์ลำบากเช่นนั้น.—โยบ 2:7–9; 3:11.
ในคราวที่ดูเหมือนว่าโยบอาจตายได้นั้น เอลีฮูได้ประเมินสถานการณ์ที่ไม่ปลอดภัยของโยบและวางรากสำหรับความหวัง โดยกล่าวว่า: “เนื้อของเขาก็แห้งหายไปทุกทีจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก . . . และจิตวิญญาณของเขาก็ก้าวเข้ามาใกล้หลุมฝังศพ และตัวของเขาก็มาถึงผู้ทำลาย. ถ้าหากมีเทวทูตองค์หนึ่งมายังเขาเป็นผู้แถลงการณ์ คือองค์หนึ่งในพันองค์นั้น เพื่อจะบรรยายให้เขาเห็นหนทางที่ถูก แล้วท่านก็ทรงเมตตาแก่เขาตรัสว่า ‘อย่าให้เขาลงไปอยู่ในหลุมนั้นเลย เรามีค่าไถ่มาให้แล้ว! เนื้อของเขาจะกลับเปล่งปลั่งยิ่งกว่าเนื้อของเด็ก.’”—โยบ 33:21–25.
เราทราบว่าพระเยซูทรงประทานชีวิตมนุษย์สมบูรณ์ของพระองค์เป็นค่าไถ่อันเหมาะสมเพื่อมนุษย์ที่ผิดบาป. เครื่องบูชาของพระองค์เท่าเทียมกับสิ่งที่อาดามสูญเสียไป โดยที่ทรงจ่ายตามราคาที่จำเป็นเพื่อให้มีการปลดเปลื้องจากบาป. (โรม 5:12–19; 1 ติโมเธียว 2:5, 6) กระนั้น นี่ไม่ใช่การใช้ค่าไถ่เพียงอย่างเดียวในคัมภีร์ไบเบิล. คำภาษาฮีบรูซึ่งพบใน โยบ 33:24 โดยพื้นฐานแล้วหมายความว่า “ฝา, ที่ครอบ, ที่ปิด.” (เอ็กโซโด 25:17) เมื่อพระเจ้าทรงดำเนินการกับพวกยิศราเอลโบราณนั้น พระองค์ทรงจัดเตรียมเพื่อการปิดคลุมหรือลบล้างความบาป—เครื่องบูชาต่าง ๆ ซึ่งปิดคลุมความบาป จัดสิ่งต่าง ๆ ให้เรียบร้อยระหว่างมนุษย์กับพระเจ้า.—เอ็กโซโด 29:36; เลวีติโก 16:11, 15, 16; 17:11.
แม้ว่าก่อนหน้านั้น พระเจ้าทรงเต็มพระทัยยอมรับเครื่องบูชาต่าง ๆ ว่าเป็นการแสดงการขอบพระคุณหรือการทูลขอการประทานอภัยและการรับรอง. (เยเนซิศ 4:3, 4; 8:20, 21; 12:7; 31:54) โยบก็เข้าใจถึงคุณค่าของเครื่องบูชาเช่นนั้น. เราอ่านที่ว่า: “ท่านได้ลุกขึ้นแต่เช้ามืดถวายเครื่องบูชายัญเท่ากับจำนวนบุตรของท่าน เพราะโยบได้กล่าวว่า ‘ชะรอยบุตรของข้าพเจ้าคงจะได้ทำผิดมาแล้วและคงได้ละงดนับถือพระเจ้าชั่วคราวในใจของเขากระมัง.’ นี่แหละเป็นการปกติปฏิบัติของท่านโยบ.” (โยบ 1:5) เนื่องจากท่านพยายามจะทำให้พระเจ้าพอพระทัยและมีน้ำใจสำนึกผิดอย่างเห็นได้ชัดแจ้ง เครื่องบูชาของท่านจึงมีค่าในสายพระเนตรของพระเจ้า.—บทเพลงสรรเสริญ 32:1, 2; 51:17.
แต่ต่อมาโยบก็เป็นโรคซึ่งดูเหมือนจะคุกคามถึงชีวิตของท่าน. ท่านก็ได้มีแง่คิดที่ผิดเกี่ยวกับความชอบธรรมของท่าน ดังนั้นท่านจึงต้องได้รับการแก้ไข ซึ่งต่อมาเอลีฮูเป็นผู้ให้แก่ท่าน. (โยบ 32:6; 33:8–12; 35:2–4) เอลีฮูกล่าวว่าโยบไม่จำเป็นต้องตกอยู่ในสภาพที่เป็นทุกข์ต่อไปจนกระทั่งถึงตายและจนถึงหลุม (เชโอล หรือ หลุมฝังศพทั่วไป) นั้นเลย. หากว่าโยบกลับใจ “ค่าไถ่” ก็อาจมีได้.—โยบ 33:24–28.
เราไม่จำเป็นต้องคิดว่าโดย “ค่าไถ่” ในตอนนั้นเอลีฮูหมายถึงมนุษย์ผู้ซึ่งจะตายเพื่อประโยชน์ของโยบ. เมื่อคำนึงถึงเครื่องบูชาต่าง ๆ ซึ่งผู้นมัสการแท้ทั้งหลายได้คุ้นเคยกับการถวายอยู่แล้ว ชนิดของค่าไถ่ซึ่งเอลีฮูพาดพิงถึงในกรณีของโยบนั้นก็อาจจะเป็นเครื่องบูชาที่เป็นสัตว์. น่าสนใจที่ต่อมาพระเจ้าได้ทรงบอกแก่สหายสามคนที่กล่าวประณามโยบว่า “จงถวายบูชาเพลิงสำหรับตัวเจ้า และโยบผู้ทาสของเราจะอธิษฐานเผื่อเจ้า.” (โยบ 42:8) ไม่ว่าค่าไถ่นั้นจะเป็นแบบใด จุดสำคัญที่เอลีฮูกล่าวถึงก็คือโยบสามารถได้รับการปิดคลุมความผิดและประสบกับผลประโยชน์ต่าง ๆ ซึ่งเป็นผลติดตามมา.
นี่คือสิ่งที่ได้เกิดขึ้น. โยบ ‘ได้กลับใจรับผิดด้วยอาการเกลือกลงในฝุ่นและขี้เถ้า.’ ต่อจากนั้นล่ะเป็นอย่างไร? “พระยะโฮวาก็ได้ทรงเปลี่ยนโชค [สภาพ, แปลใหม่] ของโยบ . . . ดังนี้แหละพระยะโฮวาได้ทรงอวยพรชีวิตบั้นปลายของโยบให้รุ่งเรืองยิ่งกว่าชีวิตในบั้นต้นของท่าน . . . ต่อนั้นไปท่านโยบก็มีอายุยืนอยู่อีกร้อยสี่สิบปี และท่านได้เห็นลูกเห็นหลานต่อ ๆ ไปจนสี่ชั่วคน.” จริงอยู่ ค่าไถ่นั้นไม่ได้ทำให้โยบพ้นจากบาป ดังนั้นเมื่อถึงเวลาท่านก็ตาย. แต่ชีวิตที่ยืนยาวขึ้นอีกของท่านเป็นข้อพิสูจน์ว่า ‘เนื้อของเขากลับเปล่งปลั่งยิ่งกว่าเนื้อของเด็ก และความหนุ่มแน่นของเขาก็กลับคืนมา.’—โยบ 33:25; 42:6, 10–17.
พระพรเหล่านั้นซึ่งมาจากการใช้ค่าไถ่ในขอบเขตจำกัดกับโยบเป็นสิ่งที่ทำให้มองเห็นล่วงหน้าเกี่ยวกับพระพรอันอุดมบริบูรณ์ซึ่งจะมีมาสู่มนุษยชาติที่มีความเชื่อในโลกใหม่. ครั้นแล้วผลประโยชน์อันครบถ้วนของค่าไถ่ของพระเยซูก็จะมีอยู่พร้อมเพื่อปลดเปลื้องความเสียหายอันเนื่องมาจากความบาปและความไม่สมบูรณ์ออกไปตลอดกาล. เราจึงมีเหตุผลอันดียิ่งสำหรับ “การโห่ร้องด้วยความยินดี” ดังที่เอลีฮูได้กล่าวถึง!—โยบ 33:26.