ชีวิตและงานสั่งสอนของพระเยซู
พระเยซูทรงพระชนม์อยู่!
เมื่อพวกผู้หญิงพบว่าอุโมงค์ของพระเยซูว่างเปล่า มาเรีย มัฆดาลาวิ่งไปบอกเปโตรกับโยฮัน. อย่างไรก็ดี ผู้หญิงคนอื่น ๆ ดูเหมือนว่ายังคงอยู่ที่อุโมงค์นั้น. ในไม่ช้า ทูตสวรรค์องค์หนึ่งปรากฏตัวแล้วเชิญพวกเธอเข้าไปข้างใน.
ณ ที่นี้พวกผู้หญิงเห็นทูตสวรรค์อีกองค์หนึ่ง และองค์หนึ่งในพวกทูตสวรรค์แจ้งแก่พวกเธอว่า “อย่ากลัวเลย เรารู้แล้วว่าพวกท่านทั้งหลายมาหาพระเยซูซึ่งถูกตรึงไว้. พระองค์หาได้ประทับอยู่ที่นี่ไม่ ทรงเป็นขึ้นมาแล้วตามซึ่งพระองค์ได้ตรัสไว้นั้น. มาดูที่ซึ่งพระองค์ได้ทรงนอนอยู่นั้น. แล้วจงรีบไปบอกพวกสาวกของพระองค์เถิดว่า พระองค์ทรงเป็นขึ้นมาจากความตายแล้ว.” ดังนั้น ทั้งกลัวทั้งยินดีเป็นอันมาก ผู้หญิงเหล่านี้จึงวิ่งออกไปเช่นกัน.
ระหว่างนี้ มาเรียได้พบเปโตรกับโยฮัน แล้วเธอรายงานแก่เขาทั้งสองว่า “เขาเอาองค์พระผู้เป็นเจ้าออกจากอุโมงค์แล้ว และเขาเอาพระองค์ไปไว้ที่ไหนเราไม่รู้.” อัครสาวกทั้งสองวิ่งออกไปทันที. โยฮันมีฝีเท้าเร็วกว่า—ดูเหมือนว่าเป็นคนหนุ่มแน่นกว่า—และเขาไปถึงอุโมงค์ก่อน. ถึงตอนนี้พวกผู้หญิงได้ออกไปแล้ว ดังนั้น จึงไม่มีใครอยู่แถวนั้น. เมื่อก้มลงไป โยฮันจ้องมองเข้าไปในอุโมงค์ และเห็นผ้าพัน แต่เขายังคงอยู่ข้างนอก.
เมื่อเปโตรมาถึง เขามิได้รีรอ แต่เข้าไปข้างในทันที. เขาเห็นผ้าพันวางอยู่ที่นั่น และผ้าที่ใช้พันพระเศียรของพระเยซูด้วย. ผ้านั้นม้วนอยู่ในที่หนึ่ง. ตอนนี้โยฮันเข้าไปในอุโมงค์ด้วย แล้วเขาก็เชื่อรายงานของมาเรีย. แต่ทั้งเปโตรและโยฮันมิได้เข้าใจว่าพระเยซูได้ถูกปลุกขึ้นมาแล้ว ถึงแม้พระองค์ได้แจ้งแก่พวกเขาอยู่เนือง ๆ ว่า พระองค์จะถูกปลุกขึ้นมา. ด้วยความฉงนสนเท่ห์ ทั้งสองคนจึงกลับบ้าน แต่มาเรียซึ่งกลับมาที่อุโมงค์อีก ยังคงอยู่ต่อไป.
ในระหว่างนั้น ผู้หญิงคนอื่น ๆ รีบไปบอกแก่พวกสาวกว่าพระเยซูได้กลับฟื้นคืนพระชนม์แล้ว ดังที่พวกทูตสวรรค์ได้บัญชาให้พวกเธอทำนั้น. ขณะที่พวกเธอวิ่งไปตามทางนั้น เร็วเท่าที่ทำได้ พระเยซูทรงพบพวกเธอแล้วตรัสว่า “จงจำเริญเถิด!” พวกเธอทรุดตัวลงที่พระบาทของพระองค์ แสดงคารวะต่อพระองค์. ครั้นแล้วพระเยซูจึงตรัสว่า “อย่ากลัวเลย! จงไปบอกพวกพี่น้องของเราให้ไปยังฆาลิลาย จะได้พบกับเราที่นั่น.”
ก่อนหน้านั้น เมื่อเกิดแผ่นดินไหวขึ้น และพวกทูตสวรรค์ปรากฏตัว พวกทหารที่เฝ้ายามตกตะลึงพรึงเพริดและกลายเป็นเหมือนคนตาย. เมื่อได้สติคืนมา พวกเขาจึงเข้าไปในเมืองทันที แล้วบอกพวกปุโรหิตใหญ่ว่าเกิดอะไรขึ้น. หลังจากปรึกษากับ “ผู้เฒ่า” ของพวกยิวแล้ว มีการตัดสินให้พยายามปิดบังเรื่องราวโดยการติดสินบนพวกทหาร. พวกเขาได้รับการสั่งว่า “พวกเจ้าจงพูดว่า ‘พวกสาวกของเขามาลักเอาศพไปในเวลากลางคืนเมื่อเรานอนหลับอยู่.’”
เนื่องจากทหารโรมันอาจได้รับการลงโทษด้วยการประหารชีวิต เพราะนอนหลับขณะที่เฝ้ายาม พวกปุโรหิตสัญญาว่า “ถ้าความนี้ [รายงานเรื่องการนอนหลับของพวกเจ้า] ทราบถึงหูเจ้าเมือง เราจะพูดแก้ไขต่อท่านให้พวกเจ้าพ้นโทษ.” เนื่องจากเงินสินบนนั้นมีจำนวนมากพอ พวกทหารจึงทำตามที่พวกเขาสั่ง. ผลก็คือ รายงานเท็จในเรื่องการขโมยพระศพของพระเยซูจึงแพร่ไปอย่างกว้างขวางในท่ามกลางชาวยิว.
มาเรีย มัฆดาลา ผู้ซึ่งยังคงอยู่ ณ อุโมงค์นั้น ถูกครอบงำด้วยความเศร้าโศก. พระเยซูอาจอยู่ที่ไหนหนอ? เมื่อก้มเข้าไปมองในอุโมงค์ เธอเห็นทูตสวรรค์สององค์ทรงเสื้อขาว ซึ่งได้ปรากฏอีกครั้ง! องค์หนึ่งนั่งอยู่เบื้องพระเศียร องค์หนึ่งอยู่ที่เบื้องพระบาท ในที่ที่พระศพของพระเยซูได้ประดิษฐานไว้. ทูตทั้งสองถามว่า “สตรีเอ๋ย ร้องไห้ทำไม?”
มาเรียตอบว่า “เพราะเขาเอาองค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าไปเสียแล้ว และเขาเอาพระองค์ไปไว้ที่ไหนข้าพเจ้าไม่รู้.” ครั้นแล้วเธอก็หันกลับและเห็นผู้หนึ่งซึ่งถามซ้ำว่า “สตรีเอ๋ย ร้องไห้ทำไม?” และผู้นี้ถามด้วยว่า “เจ้ามาหาผู้ใด?”
เพราะเข้าใจว่าบุคคลผู้นี้เป็นคนเฝ้าสวนซึ่งอุโมงค์ตั้งอยู่ เธอจึงพูดว่า “นายเจ้าข้า ถ้าท่านได้เอาพระองค์ไป ขอบอกให้ดิฉันรู้ว่าท่านเอาพระองค์ไปไว้ที่ไหน และดิฉันจะรับพระองค์ไป.”
บุคคลนั้นพูดว่า “มาเรียเอ๋ย!” และเธอรู้ทันทีว่าผู้นั้นคือพระเยซู โดยวิธีที่พระองค์ตรัสกับเธออย่างคุ้นเคย. เธออุทานว่า “รับโบʹนี!” (แปลว่า “ครูเจ้าข้า!”). และด้วยความยินดีแบบกลั้นไม่อยู่เธอจึงยึดพระองค์ไว้แน่น. แต่พระเยซูตรัสว่า “อย่ายึดหน่วงเราไว้. เพราะเรายังไม่ได้ขึ้นไปหาพระบิดาของเรา. แต่จงไปหาพี่น้องของเราบอกเขาว่า ‘เราจะขึ้นไปหาพระบิดาของเราและพระบิดาของท่านทั้งหลาย และจะไปหาพระเจ้าของเราและพระเจ้าของท่านทั้งหลาย.’”
ตอนนี้มาเรียวิ่งไปยังที่ซึ่งพวกอัครสาวกและเพื่อนสาวกชุมนุมกันอยู่. เธอเพิ่มเรื่องราวของเธอให้กับรายงานที่ผู้หญิงคนอื่น ๆ ได้เสนออยู่แล้วในเรื่องการเห็นพระเยซูผู้กลับฟื้นคืนพระชนม์. กระนั้น พวกผู้ชายเหล่านี้ซึ่งไม่เชื่อพวกผู้หญิงกลุ่มแรก ดูเหมือนว่าไม่เชื่อมาเรียด้วย. มัดธาย 28:3-15; มาระโก 16:5-8; ลูกา 24:4-12; โยฮัน 20:2-18.
◆ หลังจากพบอุโมงค์ว่างเปล่า มาเรีย มัฆดาลาทำประการใด และผู้หญิงคนอื่น ๆ มีประสบการณ์อะไร?
◆ เปโตรกับโยฮันมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อพบว่าอุโมงค์ว่างเปล่า?
◆ ผู้หญิงคนอื่น ๆ เผชิญกับอะไรขณะเดินทางไปรายงานเรื่องการกลับเป็นขึ้นจากตายให้พวกสาวก?
◆ เกิดอะไรขึ้นกับทหารที่เฝ้ายาม และพวกปุโรหิตมีปฏิกิริยาเช่นไรต่อรายงานของพวกเขา?
◆ เกิดอะไรขึ้นเมื่อมาเรีย มัฆดาลาอยู่ตามลำพังที่อุโมงค์ และการตอบรับของพวกสาวกเป็นเช่นไรต่อรายงานของพวกผู้หญิง?