คำถามจากผู้อ่าน
ซะคาเรีย บิดาของโยฮันผู้ให้รับบัพติสมา ถูกทำให้หูหนวก อีกทั้งเป็นใบ้ ดังที่ลูกา 1:62 ดูเหมือนจะบ่งชี้ไว้ไหม?
บางคนได้ลงความเห็นว่าซะคาเรียกลายเป็นคนหูหนวกด้วย. เราอ่านในเรื่องราวของพระคัมภีร์ว่า “เขาจะให้ชื่อทารกว่าซะคาเรียตามชื่อบิดา. ฝ่ายมารดาจึงตอบว่า ‘ไม่ใช่ แต่ต้องให้ชื่อว่าโยฮัน.’ เขาพากันตอบว่า ‘ไม่มีผู้ใดในพวกญาติของท่านที่มีชื่ออย่างนั้น.’ แล้วเขาจึงใช้ใบ้กับบิดาถามว่าท่านอยากจะให้บุตรนั้นชื่ออะไร. บิดาจึงขอกระดานชนวนมาเขียนว่า ‘ชื่อของบุตรคือโยฮัน.’”—ลูกา 1:59-63.
แต่ไม่มีอะไรในเรื่องราวนี้บอกอย่างแน่ชัดว่าซะคาเรียไม่สามารถได้ยินชั่วระยะเวลาหนึ่ง.
ก่อนหน้านั้นทูตสวรรค์ฆับริเอลได้แจ้งให้ซะคาเรียทราบล่วงหน้าถึงการกำเนิดที่กำลังจะมาถึงของบุตรชายซึ่งจะได้ชื่อว่าโยฮัน. ซะคาเรียผู้ชรารู้สึกว่ายากที่จะเชื่อ. ทูตสวรรค์ได้ตอบว่า “นี่แน่ะ! เพราะท่านมิได้เชื่อถ้อยคำของเราที่จะบังเกิดตามกำหนด ท่านจะเป็นใบ้จนถึงวันที่การณ์เหล่านี้จะสำเร็จ.” (ลูกา 1:13, 18-20) ทูตสวรรค์บอกว่าการพูดของซะคาเรียจะได้รับผลกระทบ ไม่ใช่การฟังของท่าน.
เรื่องราวบอกต่อไปว่า “เมื่อท่านออกมา [จากพระวิหาร] แล้วก็พูดกับเขา [พวกคนที่คอยอยู่] ไม่ได้ คนทั้งหลายจึงรู้ว่าท่านได้เห็นนิมิตในโบสถ์ และท่านยังพยักหน้าทำใบ้แก่เขา.” (ลูกา 1:22) คำภาษากรีกในที่นี้ที่แปลว่า “ใบ้” ถ่ายทอดความคิดของการชะงักงันในการพูด การฟัง หรือทั้งสองอย่าง. (ลูกา 7:22) ซะคาเรียเป็นอย่างไร? เอาละ ขอพิจารณาสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อท่านได้รับการรักษาให้หาย. “ในทันใดนั้นปากและลิ้นของท่านก็คืนดีอีก แล้วท่านกล่าวสรรเสริญพระเจ้า.” (ลูกา 1:64) นั่นทำให้ลงความเห็นอย่างมีเหตุผลได้ว่าเฉพาะแต่ความสามารถในการพูดของซะคาเรียเท่านั้นที่ถูกทำให้เสียไป.
ถ้าเช่นนั้น ทำไมคนอื่น ๆ จึงถามซะคาเรียโดย “ใช้ใบ้ . . . ถามว่าท่านอยากจะให้บุตรนั้นชื่ออะไร”? ผู้แปลบางคนถึงกับแปลตอนนี้ว่า “โดยภาษาทำมือทำไม้” หรือ “ใช้ภาษาใบ้”.
ซะคาเรีย ผู้ซึ่งได้เป็นใบ้ไปตั้งแต่การประกาศของทูตสวรรค์ ถูกบีบให้ใช้ท่าทาง ซึ่งเป็นภาษาใบ้ชนิดหนึ่งเพื่อแสดงความเห็นของท่านเองอยู่บ่อย ๆ. ตัวอย่างเช่น ท่าน “พยักหน้าทำใบ้” แก่คนเหล่านั้นที่พระวิหาร. (ลูกา 1:21, 22) ภายหลังเมื่อท่านขอกระดานชนวน ท่านต้องใช้อากัปกิริยาหรือท่าทาง. (ลูกา 1:63) เพราะฉะนั้น เป็นไปได้ว่าคนเหล่านั้นที่อยู่รอบ ๆ ท่านระหว่างช่วงเวลาที่ท่านเป็นใบ้นั้นอยากจะใช้ท่าทางด้วย.
อย่างไรก็ดี ดูเหมือนจะมีคำอธิบายอีกอย่างหนึ่งสำหรับการใช้ใบ้ที่กล่าวถึงในลูกา 1:62. เอลีซาเบ็ตเพิ่งออกความเห็นเรื่องชื่อบุตรชายของเธอ. ดังนั้น โดยไม่ขัดแย้งกับเธอ พวกเขาอาจจัดการขั้นต่อไปที่เหมาะในการให้สามีของเธอตัดสินใจ. พวกเขาอาจทำเช่นนั้นโดยเพียงพยักหน้าหรือทำท่าทาง. ข้อเท็จจริงที่ว่าพวกเขามิได้เขียนคำถามของเขาให้ซะคาเรียอ่านนั้นอาจเป็นหลักฐานด้วยซ้ำว่าท่านได้ยินคำพูดของภรรยา. ด้วยเหตุนี้ การเพียงแต่พยักหน้าหรืออากัปกิริยาคล้ายกันนั้นอาจมีความหมายว่า ‘เอาละ เราทุกคน (รวมทั้งท่านด้วย ซะคาเรีย) ได้ยินข้อเสนอแนะของเธอ แต่การตัดสินใจขั้นสุดท้ายของท่านในเรื่องชื่อของเด็กนั้นคืออะไร?’
และหลังจากนั้นทันที การอัศจรรย์อีกอย่างหนึ่งได้อุบัติขึ้น สภาพการณ์กลับตาลปัตร. “ในทันใดนั้นปากและลิ้นของท่านก็คืนดีอีก แล้วท่านก็กล่าว.” (ลูกา 1:64) ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงการได้ยินของท่านหากว่านั่นไม่ได้รับผลกระทบ.