คริสเตียนควรถือรักษาวันหยุดพักไหม?
เดือนมิถุนายนเป็นเดือนที่ฝนตกมากเป็นพิเศษ. เนื่องจากเหตุนี้ ประเพณีทางโลกที่ถือกันมานานจึงได้เลิกล้มไป ระหว่างการแข่งขันเทนนิสชิงชนะเลิศที่วิมเบิลดันปี 1991. เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ มีการแข่งขันในวันอาทิตย์เพื่อชดเชยเวลาที่สูญเสียไป. นอกจากการมองข้ามกฎต่าง ๆ เป็นบางครั้งบางคราวเช่นในกรณีนี้ วันอาทิตย์ก็ยังคงเป็นวันหยุดพักที่ศักดิ์สิทธิ์ในประเทศอังกฤษ เช่นเดียวกับในประเทศอื่น ๆ อีกหลายประเทศ.
บางคนถือรักษาวันหยุดที่ต่างออกไป. ชาวยิวทั่วโลกถือรักษาวันซะบาโตจากดวงอาทิตย์ตกวันศุกร์ถึงดวงอาทิตย์ตกวันเสาร์อย่างเคร่งครัด. ระหว่างวันซะบาโต เครื่องบินของสายการบินแห่งชาติอิสราเอลไม่ทำการบิน และในบางเมืองการขนส่งไม่ดำเนินการ. ในนครเจรูซาเลมพวกนิยมประเพณีได้ปิดถนนบางสายเพื่อปิดกั้นการจราจรทั้งหมดที่เขาถือว่าเป็นการผิดกฎหมายในวันซะบาโต.
ความจริงที่ว่าศาสนาจำนวนมากยังคงถือรักษาวันหยุดประจำสัปดาห์หรือวันซะบาโตนั้นก่อให้เกิดปัญหาขึ้นบางข้อ. วันซะบาโตมีไว้สำหรับชาวยิวเท่านั้นหรือ? เหตุใดศาสนาส่วนใหญ่แห่งคริสต์ศาสนจักรได้ยอมรับวันหยุดที่ต่างออกไป? ทุกวันนี้การถือรักษาวันหยุดประจำสัปดาห์ยังคงเป็นข้อเรียกร้องตามหลักพระคัมภีร์ไหม?
วันซะบาโตเคยมีอยู่ตลอดมาไหม?
เราพบว่าพระคัมภีร์กล่าวถึงวันซะบาโตครั้งแรกในพระธรรมเอ็กโซโด. ขณะที่ชนชาติยิศราเอลอยู่ในถิ่นทุรกันดาร พวกเขาได้รับมานา อาหารที่มหัศจรรย์จากพระยะโฮวา. ทุกวันที่หกของสัปดาห์ พวกเขาต้องเก็บอาหารสองเท่าเพราะวันที่เจ็ดเป็น “ซะบาโตแห่งพระยะโฮวา” ระหว่างวันนั้นงานทุกอย่างถูกห้าม.—เอ็กโซโด 16:4, 5, 22-25.
ยิ่งกว่านั้น วันซะบาโตให้ไว้กับชนชาติยิศราเอลเพื่อเตือนให้รำลึกถึงการที่พวกเขาเคยเป็นทาสในประเทศอียิปต์. ข้อเตือนใจนี้อาจมีความสำคัญเพียงเล็กน้อยหากก่อนหน้านั้นเขาได้ปฏิบัติตามกฎหมายดังกล่าว. ดังนั้น กฎเกณฑ์ต่าง ๆ ที่ควบคุมวันซะบาโตได้ให้ไว้กับชนยิศราเอลเท่านั้น.—พระบัญญัติ 5:2, 3, 12-15.
กิจปฏิบัติที่พิถีพิถันและเป็นภาระหนัก
เนื่องจากพระบัญญัติของโมเซไม่มีรายละเอียดมากเกี่ยวกับวันซะบาโต พวกรับบีตลอดศตวรรษต่าง ๆ จึงได้บัญญัติข้อห้ามมากมาย ส่วนใหญ่แล้วเป็นการห้ามงานทุกรูปแบบในวันซะบาโต. ตามบทบัญญัติมิชนาห์ งานที่ถูกห้ามได้รับการจัดแบ่งออกเป็น 39 ประเภทใหญ่ ๆ อาทิ การเย็บ, การเขียน, และการทำไร่. กฎเกณฑ์มากมายเหล่านี้ไม่ได้อาศัยหลักการในคัมภีร์ไบเบิล. โดยการอ้างถึงบทบัญญัติมิชนาห์ สารานุกรม จูไดกา ยอมรับว่ากฎเกณฑ์ต่าง ๆ เป็นเหมือน “การแขวนภูเขาด้วยผมเส้นเดียว เนื่องจากในพระคัมภีร์พูดน้อยมากถึงเรื่องนี้ กระนั้น มีกฎเกณฑ์มากมาย.”
เพื่อจะทำตามข้อบัญญัติที่ว่าคนเราไม่ควร “ออกจากที่พักในวันที่เจ็ด” นั้น ระยะทางที่ไกลที่สุดจึงได้ถูกกำหนดขึ้น และนี้ถูกเรียกว่า “ระยะจำกัดสำหรับซะบาโต.” ตามแหล่งที่มาบางแห่ง ระยะทางนี้เท่ากับสองพันศอก หรือประมาณ 900 เมตร. (เอ็กโซโด 16:29) อย่างไรก็ตาม กฎเกณฑ์นี้อาจเลี่ยงได้อย่างแยบยล ในเย็นวันก่อน อาหารสำหรับวันซะบาโตอาจเอาไปฝากไว้ในที่ซึ่งมีระยะทางห่างจากบ้าน 900 เมตร. ครั้นแล้วสถานที่นี้อาจถือว่าเป็นส่วนของบ้านที่แผ่ขยายออกไป และระยะทางอีก 900 เมตรก็อาจนับจากจุดนี้ไป.
ข้อจำกัดมากมายเหล่านี้ที่มนุษย์ตั้งขึ้นได้นำมาใช้ในสมัยของพระเยซู. ด้วยเหตุนี้ หัวหน้าศาสนาได้ตำหนิสาวกของพระองค์ที่ได้เด็ดรวงข้าวกินขณะที่พวกเขาเดินผ่านนาข้าว. พวกเขาถูกกล่าวหาในข้อที่ละเมิดวันซะบาโต—การเด็ดรวงข้าวถือว่าเป็นการเกี่ยวข้าว และการเอามือขยี้เม็ดข้าวก็ถูกมองว่าเป็นการสีหรือนวดข้าว. พระเยซูประนามทัศนะที่เคร่งเกินไปของพวกหัวหน้าศาสนาในหลายโอกาส. เพราะพวกเขาได้แปรเจตนาแห่งกฎหมายของพระยะโฮวาผิดไป.—มัดธาย 12:1-8; ลูกา 13:10-17; 14:1-6; โยฮัน 5:1-16; 9:1-16.
จากซะบาโตวันเสาร์เป็นซะบาโตวันอาทิตย์
“วันอาทิตย์จะเป็นวันสำหรับรับใช้พระเจ้าอย่างเลื่อมใสศรัทธา.” นี้เป็นพระบัญญัติข้อที่สี่เกี่ยวกับวันซะบาโตดังที่คริสต์จักรคาทอลิกเสนอไว้. หนังสือพิมพ์ฝรั่งเศสกาเตชีซึม ปูร์ อะดัลเทส ซึ่งพิมพ์ออกเมื่อเร็ว ๆ นี้อธิบายว่า “วันอาทิตย์ของคริสเตียนได้รับการฉลองในวันหลังจากวันซะบาโต คือวันที่แปด กล่าวคือ เป็นวันแรกของการสร้างใหม่. การฉลองนี้นำเอากฎต่าง ๆ ที่สำคัญของวันซะบาโตมาใช้แต่รวมจุดอยู่ที่ปัศคาของพระคริสต์.” การสับเปลี่ยนวันซะบาโตจากวันเสาร์เป็นวันอาทิตย์เช่นนี้ได้เป็นมาอย่างไร?
ถึงแม้วันอาทิตย์เป็นวันที่พระเยซูถูกปลุกให้คืนพระชนม์ สำหรับคริสเตียนยุคแรกวันอาทิตย์เป็นวันทำงานเหมือนวันอื่น ๆ. แต่มติโดยสภาคริสต์จักรที่เมืองละโอดีไกอะ (ช่วงกลางถึงปลายศตวรรษที่สี่สากลศักราช) เปิดเผยว่าเมื่อเวลาผ่านไป ได้มีการเอาวันซะบาโตของ “คริสเตียน” ในวันอาทิตย์เข้ามาแทนวันซะบาโตของชาวยิวในวันเสาร์. บรรทัดฐานนี้ “ห้ามคริสเตียนไปเลื่อมใสศาสนายิวและอยู่เฉย ๆ ในวันซะบาโต [ของชาวยิว] และวันขององค์พระผู้เป็นเจ้า [วันแห่งสัปดาห์ซึ่งพระองค์ถูกปลุกให้คืนพระชนม์] ต้องได้รับเกียรติในแนวทางคริสเตียน.” ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาสานุศิษย์ของคริสต์ศาสนจักรต้องทำงานทุกวันเสาร์และหยุดงานในวันอาทิตย์. ต่อมาพวกเขาถูกเรียกร้องให้เข้าร่วมในมิสซาในวันอาทิตย์.
ด้วยการหนุนหลังของผู้มีอำนาจฝ่ายโลก ในไม่ช้าการทำงานในวันอาทิตย์ก็ได้รับการสั่งห้ามทั่วคริสต์ศาสนจักร. นับตั้งแต่ศตวรรษที่หกเป็นต้นมา ผู้ฝ่าฝืนต้องถูกปรับหรือถูกเฆี่ยน และวัวของเขาอาจถูกยึด. บางครั้งคนบาปที่ไม่กลับใจอาจถูกบังคับให้เป็นทาสรับใช้.
ในเหตุผลหนึ่ง พระบัญญัติต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการทำงานในวันอาทิตย์ซึ่งเป็นที่ยอมรับกันนั้นสลับซับซ้อนพอ ๆ กับประเพณีต่าง ๆ ที่ควบคุมวันซะบาโตของชาวยิว. เดอะ ดิคชันแนร์ เดอ เทออลอจี คาทอลิก ให้คำอธิบายที่ยืดยาวเกี่ยวกับการพัฒนาวิธีตัดสินปัญหาของคริสต์จักรในการใช้กฎต่าง ๆ นั้นว่าถูกหรือผิดและในสิ่งต่าง ๆ ที่ห้ามนั้น กล่าวถึงงานทาส, งานในไร่นา, การฟ้องร้อง, การค้าขาย, และการล่าสัตว์.
เป็นเรื่องน่าแปลก วันซะบาโตของชาวยิวถูกอ้างเป็นหลักฐานสำหรับข้อห้ามเหล่านี้ สารานุกรม นิว คาทอลิก พูดถึงกฎหมายต่าง ๆ ของจักรพรรดิชาร์เลเมนที่เกี่ยวกับวันอาทิตย์ว่า “ความคิดเห็นในการถือวันซะบาโตซึ่งได้รับการปฏิเสธอย่างชัดแจ้งโดยนักบุญเจโรมและถูกประนามโดยสภาแห่งออร์ลีนส์ในปีสากลศักราช 538 ว่าเป็นแบบชาวยิวและไม่ใช่คริสเตียน ได้ระบุชัดในราชกฤษฎีกาปี 789 ของชาร์เลเมน ซึ่งห้ามงานทุกชนิดในวันอาทิตย์ว่าเป็นการละเมิด [พระบัญญัติสิบประการ].” ด้วยเหตุนี้ แม้ว่าคริสต์จักรพอใจที่เห็นอำนาจฝ่ายพลเรือนกำหนดให้วันอาทิตย์เป็นวันหยุด พวกเขายอมให้อำนาจฝ่ายโลกนี้อ้างเหตุผลสนับสนุนข้อจำกัดเหล่านี้ว่าถูกต้องโดยอาศัยพื้นฐานทางกฎหมาย ซึ่งคริสต์จักรไม่ยอมรับคือพระบัญญัติของโมเซเกี่ยวด้วยวันซะบาโต.
จุดยืนที่ไม่เป็นไปตามหลักพระคัมภีร์
หลายศตวรรษก่อน โดยเฉพาะบรรดาผู้เขียนคริสเตียนแห่งศตวรรษที่สองและออกัสติน ได้ประกาศอย่างถูกต้องว่าวันซะบาโตเป็นการจัดเตรียมชั่วคราวซึ่งสงวนไว้สำหรับชาวยิว. โดยการทำเช่นนั้น ผู้เขียนคริสเตียนแห่งศตวรรษที่สองเหล่านั้นเพียงแต่นำเอาสิ่งที่พระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีกอธิบายมาใช้ กล่าวคือ การรักษาวันซะบาโตเป็นส่วนหนึ่งของพระบัญญัติแห่งคำสัญญาไมตรีซึ่งถูกยกเลิกโดยเครื่องบูชาของพระเยซู.—โรม 6:14; 7:6; 10:4; ฆะลาเตีย 3:10-14, 24, 25.
ในหนังสือวอกาบูแลร์ บีบลิก นักศาสนศาสตร์นิกายโปรเตสแตนต์ ออสการ์ กุลมานน์ได้รับการอ้างในฐานะที่ยอมรับว่า “เพราะพระเยซูได้เสด็จมา, สิ้นพระชนม์, และถูกปลุกให้คืนพระชนม์, การฉลองเทศกาลต่าง ๆ ใน [พระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิม] ปัจจุบันได้สำเร็จสมจริงไปแล้ว และที่จะรักษาการฉลองเทศกาลเหล่านี้ไว้ก็ ‘หมายถึงการกลับคืนสู่คำสัญญาไมตรีเดิม ราวกับว่าพระคริสต์ไม่เคยเสด็จมา.’” เมื่อได้พิจารณาจุดที่ถูกต้องนี้แล้ว เป็นไปได้ไหมที่การถือวันซะบาโตที่เป็นกฎบังคับนั้นชอบด้วยเหตุผล?
ทุกวันนี้ ผู้แต่งหนังสือชาวคาทอลิกโดยทั่วไปหาข้อสนับสนุนที่กิจการ 20:7 ซึ่งพูดถึง “วันแรกของสัปดาห์” (วันอาทิตย์) เมื่อเปาโลได้พบกับเพื่อนร่วมงานของท่านเพื่อรับประทานอาหาร. อย่างไรก็ตาม นี้เป็นเพียงแต่รายละเอียด. ไม่มีส่วนใดในข้อนี้หรือในข้อพระคัมภีร์อื่น ๆ บ่งชี้ว่าเรื่องนี้ได้ถูกกำหนดให้เป็นตัวอย่างที่คริสเตียนต้องปฏิบัติตาม แน่นอน ไม่ใช่เป็นข้อผูกมัด. ถูกแล้ว การถือวันซะบาโตในวันอาทิตย์ขาดการสนับสนุนจากพระคัมภีร์.
มีวันหยุดอะไรสำหรับคริสเตียน?
ถึงแม้คริสเตียนไม่ถูกผูกมัดให้ถือวันหยุดประจำสัปดาห์ อย่างไรก็ดีพวกเขาได้รับการเชิญชวนให้ถือรักษาวันหยุดอีกประเภทหนึ่ง. เปาโลชี้แจงเรื่องนี้กับเพื่อนคริสเตียนชาวยิวของท่าน โดยกล่าวว่า “เพราะฉะนั้นก็ยังมีซะบาโตที่สงบสุขไว้สำหรับพลไพร่ของพระเจ้า. . . . เหตุฉะนั้นให้เราทั้งหลายอุสส่าห์เข้าในที่สงบสุขนั้น.” (เฮ็บราย 4:4-11) ชาวยิวเหล่านี้ ก่อนมาเป็นคริสเตียน เคยปฏิบัติตามพระบัญญัติของโมเซมาก่อนแล้วอย่างเคร่งครัดเท่าที่เขาสามารถทำได้. บัดนี้เปาโลไม่ได้สนับสนุนพวกเขาให้แสวงหาความรอดจากการงานอีกต่อไป แต่แทนที่จะเป็นเช่นนั้นให้ “หยุดพัก” จากการงานที่ตายแล้ว. จากนี้เป็นต้นไป พวกเขาต้องมีความเชื่อในเครื่องบูชาของพระเยซู ซึ่งโดยทางเครื่องบูชาของพระเยซูเท่านั้นที่มนุษยชาติอาจชอบธรรมในสายพระเนตรของพระเจ้า.
ทุกวันนี้เราอาจแสดงการเอาใจใส่อย่างเดียวกันต่อทัศนะของพระเจ้าได้อย่างไร? เหมือนคนทั่วไป พยานพระยะโฮวา เป็นคนที่มีเหตุผล หยั่งรู้ค่าต่อวันหยุดประจำสัปดาห์จากงานอาชีพซึ่งมีผลบังคับใช้ในหลายประเทศ. วันหยุดให้เวลาพวกเขาเพื่ออยู่ใกล้ชิดกับครอบครัวและรับความสดชื่น. แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ปรากฏว่าเป็นช่วงเวลาสำหรับกิจกรรมอื่น ๆ ฝ่ายคริสเตียน. (เอเฟโซ 5:15, 16) กิจกรรมเหล่านี้หมายรวมถึงการประชุมต่าง ๆ และการเข้าส่วนในงานประกาศตามบ้าน การเยี่ยมเพื่อนบ้านเพื่อบอกข่าวสารจากพระคัมภีร์เกี่ยวกับเวลาที่ใกล้เข้ามาเมื่อมนุษยชาติจะชื่นชมกับสันติภาพทั่วโลก. หากคุณต้องการรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ พยานพระยะโฮวาจะยินดีช่วยคุณ ไม่ว่าจะเป็นวันเสาร์, วันอาทิตย์, หรือวันอื่น ๆ ของสัปดาห์.
[รูปภาพหน้า 29]
พระเยซูรักษากฎแห่งวันซะบาโตอย่างสมบูรณ์พร้อมแทนที่จะรักษาประเพณีต่าง ๆ ของชาวยิว
[รูปภาพหน้า 30]
กิจกรรมฝ่ายคริสเตียนให้ความสดชื่นในวันหยุดจากงานอาชีพ