ผู้ประกาศราชอาณาจักรรายงาน
การทำให้ผู้ที่หิวโหยฝ่ายวิญญาณอิ่ม—ในโรงเรียน
พระเยซูได้ตรัสไว้ในคำเทศน์บนภูเขาว่า “ความสุขมีแก่ผู้ที่รู้สำนึกถึงความจำเป็นฝ่ายวิญญาณของตน.” (มัดธาย 5:3, ล.ม.) เด็กนักเรียนหลายคนกระหายจะได้ความรู้ในเรื่องพระเจ้าและพระประสงค์อันยอดเยี่ยมของพระองค์. พวกเขาต้องการคำตอบสำหรับคำถามเกี่ยวกับชีวิตและต้องการทราบว่าเขาควรดำเนินชีวิตอย่างไรเพื่อได้รับความพอพระทัยจากพระเจ้าและมีความสุข. ทั้งนี้ปรากฏชัดในโรงเรียนหนึ่งในหมู่เกาะบริติชเวอร์จิน. พยานพระยะโฮวาคนหนึ่งที่นั่นเล่าว่า:
▫ “ผมได้เข้าร่วมการประชุมระหว่างครูกับผู้ปกครอง ณ โรงเรียนประจำท้องถิ่น และมีการแสดงความคิดเห็นกันมากมายในเรื่องยาเสพย์ติด, การดื่มเหล้า, การนัดพบ, การดูทีวี, ระดับคะแนนของนักเรียน, และเรื่องอื่น ๆ ดังนั้น ผมตัดสินใจเอาหนังสือคำถามที่คนหนุ่มสาวถาม—คำตอบที่ใช้การได้ (ภาษาอังกฤษ) ไปด้วยและเสนอหนังสือนั้นแก่ครูใหญ่. หลังจากเธอตรวจสอบดูหนังสือนั้นแล้ว เธอบอกว่านั่นเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องการพอดี และถามว่าโรงเรียนจะรับหนังสือนั้นสำหรับนักเรียน 120 คน คนละหนึ่งเล่มได้หรือไม่. มีการพิจารณาเรื่องนั้นกับพวกผู้ปกครองในประชาคม และพวกเขาตัดสินใจที่จะบริจาคหนังสือนั้นให้แก่โรงเรียน. พวกครูขอให้เราให้หนังสือนั้นแก่นักเรียนในโรงเรียนโดยตรง. มีพยานฯสองคนไป และห้องเต็มด้วยพวกนักเรียนที่รอพวกเขาอยู่. พี่น้องพูดเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง และมีการอ่านประสบการณ์ต่าง ๆ ที่แสดงว่าหนังสือนั้นได้ช่วยคนหนุ่มสาวและผู้ใหญ่มาแล้วอย่างไรจากวารสารของสมาคมว็อชเทาเวอร์. ต่อจากนั้นมีการเสนอหนังสือแก่พวกนักเรียนที่เต็มใจจะรับ.”
เป็นเรื่องน่ายินดีที่ทราบว่าโรงเรียนได้ตัดสินที่จะใช้หนังสือนั้นเป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตรที่สอนในชั้นเรียนประถมปีที่สี่และห้า. หนังสือนั้นจะตอบคำถามมากมายที่นักเรียนเหล่านี้ยกขึ้นมาในเรื่องชีวิตและอนาคต.
การทำให้ผู้ที่หิวฝ่ายวิญญาณอิ่ม—ในปาปัว นิวกินี
ประสบการณ์ต่อไปนี้ได้รับจากผู้ดูแลเดินทางคนหนึ่ง. นั้นเป็นตัวอย่างแสดงให้เห็นว่าผู้คนในประเทศนั้นหิวทางฝ่ายวิญญาณสักเพียงไร และสรรพหนังสือของเราที่อาศัยคัมภีร์ไบเบิลเป็นหลักนั้นมีประสิทธิภาพสักเพียงไรในการสนองความหิวของพวกเขา.
▫ ผู้ดูแลกล่าวว่า “เมื่อผมไม่สามารถไปเยี่ยมหมู่บ้านคามเบอราทอโรได้ ผมจึงใช้เวลาของผมทำงานร่วมกับประชาคมเล็ก ๆ ในวานีโม. ที่นั่นมีการแสดงความสนใจมากมาย. ผู้คนจำนวนหนึ่งจากบีวานีได้รับสรรพหนังสือ. ชายคนหนึ่งขอให้ผมเยี่ยมหมู่บ้านนี้ และเขาจะจัดที่พักให้ผม. ที่นั่นหลายคนคุ้นเคยกับสรรพหนังสือของเรา. ทุกครั้งเราไปถึงเมืองวานีโม เราเสนอสรรพหนังสือหมดทั้ง ๆ ที่เอาหนังสือไปถึงสามกล่อง. มีการถือว่า หนังสือของฉันเกี่ยวด้วยเรื่องราวในพระคัมภีร์ไบเบิล มีค่าเหมือนทอง. ผู้คนเสาะหาหนังสือนั้น. หนังสือที่ผมเอาไปนั้นจำหน่ายได้เร็วทีเดียว. เมื่อเราแสดงให้ประชาชนเห็นสรรพหนังสือของเรา บางคนจะถามว่า ‘หนังสือเล่มเหลืองอยู่ที่ไหนล่ะ?’ ชายคนหนึ่งสั่งหกเล่ม. เขาให้ชื่อและที่อยู่ของเขาแก่ผม และขอให้ผมประกาศทางวิทยุเมื่อผมได้รับหนังสือเหล่านั้นแล้ว. ครั้นแล้วเขาจะมาจากหมู่บ้านของเขาเพื่อรับหนังสือนั้น.” ผู้ดูแลเดินทางกล่าวเสริมอีกว่า “ผมพบว่าประชาชนหลายคนในวานีโมยอมรับหนังสือ มนุษยชาติแสวงหาพระเจ้า และ คำถามที่คนหนุ่มสาวถาม—คำตอบที่ใช้การได้.”
เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่าบุคคลผู้มีหัวใจสุจริตหิวอาหารฝ่ายวิญญาณที่พบในคัมภีร์ไบเบิลและสรรพหนังสือที่พระยะโฮวาได้จัดเตรียมโดยทาง “บ่าวสัตย์ซื่อและฉลาด” นั้นสักเพียงไร. (มัดธาย 24:45-47) พยานพระยะโฮวามีความสุขสักเพียงไรที่สามารถช่วยชนผู้หิวกระหายความจริงเหล่านี้!
[รูปภาพหน้า 19]
การให้คำพยานในปาปัว นิวกินี