มีความสุขในภราดรภาพแท้ทั่วโลก
เล่าโดย วิลลี เดวิส
ในปี 1934 เศรษฐกิจตกต่ำครอบคลุมไปทั่วโลก และสหรัฐตกอยู่ในสภาพปั่นป่วนทางเศรษฐกิจ. ทางด้านนอกของสถานีบรรเทาทุกข์พรอสเพคต์ในคลีฟแลนด์ โอไฮโอ มีการต่อสู้กันระหว่างตำรวจกับอีกคนหนึ่งซึ่งประกาศตัวว่าเป็นคอมมิวนิสต์. ตำรวจยิงคอมมิวนิสต์คนนั้นตายและกระสุนถูกผู้ยืนดูเหตุการณ์คนหนึ่งตายด้วย ซึ่งเป็นคุณยายของผมคือ วินนี วิลเลียมส์.
พวกคอมมิวนิสต์พยายามเบนการตายสองรายนี้ให้เป็นเรื่องของเชื้อชาติ เนื่องจากคุณยายของผมเป็นคนผิวดำและตำรวจคนนั้นเป็นคนผิวขาว. พวกเขาแจกจ่ายใบแจ้งข่าวที่มีพาดหัวต่าง ๆ เช่น “ตำรวจคลีฟแลนด์เหยียดผิว” และ “แก้แค้นให้กับผู้ตาย.” พวกคอมมิวนิสต์จัดการและดูแลงานศพของคุณยาย. ผมมีภาพของคนที่หามโลงศพ—ทุกคนเป็นคนผิวขาวและทุกคนเป็นสมาชิกพรรค. ทุกคนชูกำปั้น ซึ่งต่อมาได้ใช้เป็นสัญลักษณ์ของการรวมพลังของคนผิวดำเพื่อเรียกร้องความเสมอภาค.
ตอนที่คุณยายเสียชีวิต คุณแม่กำลังอุ้มท้องผมอยู่ และสี่เดือนต่อมาผมก็เกิด. ผมเติบโตขึ้นพร้อมกับอุปสรรคในการพูด. ผมพูดติดอ่าง ดังนั้น การเรียนหนังสือของผมในช่วงแรก ๆ จึงรวมทั้งการฝึกพูดเป็นพิเศษด้วย.
คุณพ่อคุณแม่ของผมแยกกันอยู่เมื่อผมอายุได้ห้าขวบ และพี่สาวกับผมจึงได้รับการเลี้ยงดูโดยคุณแม่. เมื่อผมอายุได้สิบขวบ ผมเริ่มงานส่งของชำหลังโรงเรียนเลิกเพื่อช่วยค่าใช้จ่ายของครอบครัว. สองปีต่อมา ผมเริ่มทำงานทั้งก่อนเข้าเรียนและหลังเลิกเรียน จึงกลายเป็นผู้หารายได้หลักของครอบครัว. เมื่อคุณแม่เข้าโรงพยาบาลและจำต้องรับการผ่าตัดเป็นระยะ ๆ ผมจึงออกจากโรงเรียนและเริ่มทำงานเต็มเวลา.
เข้าสู่ภราดรภาพ
ในปี 1944 พยานพระยะโฮวาคนหนึ่งให้หนังสือ “ความจริงจะทำให้ท่านเป็นอิสระ” ไว้กับภรรยาลูกพี่ลูกน้องของผม และผมเข้าร่วมในการศึกษาคัมภีร์ไบเบิลซึ่งเริ่มกับเธอ. ในปีเดียวกันนั้น ผมเริ่มเข้าร่วมในโรงเรียนการรับใช้ตามระบอบของพระเจ้าในประชาคมอีสต์ไซด์. ครูโรงเรียนคือ อัลเบิร์ต แคร็ดด็อก มีปัญหาในการพูดเช่นเดียวกับที่ผมมี แต่เขาได้เรียนรู้ที่จะควบคุมปัญหานั้น. ช่างเป็นการให้กำลังใจแก่ผมจริง ๆ!
เพื่อนบ้านของเราส่วนใหญ่เป็นชาวอิตาลี, โปแลนด์, ฮังการี, กับยิว และประชาคมก็ประกอบด้วยผู้คนจากเชื้อชาติเหล่านี้และกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ. ภรรยาลูกพี่ลูกน้องของผมและผมเป็นชาวแอฟริกันพวกแรกซึ่งเกิดในอเมริกาที่สมทบกับประชาคมแห่งนี้ซึ่งคนอื่นเป็นคนผิวขาว แต่พวกพยานฯไม่เคยแสดงอคติทางเชื้อชาติกับเรา. ที่จริง พวกเขาเชิญผมเป็นแขกไปรับประทานอาหารในบ้านของพวกเขาเป็นประจำ.
ในปี 1956 ผมย้ายไปทางภาคใต้ของสหรัฐ เพื่อรับใช้ในที่ซึ่งมีความต้องการผู้รับใช้พระเจ้ามากกว่า. เมื่อผมกลับไปประชุมภาคทางตอนเหนือในฤดูร้อนคราวหนึ่ง พี่น้องเป็นจำนวนมากในคลีฟแลนด์มาหาผม และแสดงความสนใจอย่างอบอุ่นในกิจการงานของผม. ความสนใจของพวกเขาสอนบทเรียนที่สำคัญแก่ผม: อย่า “คิดแต่การงานของตนฝ่ายเดียว, แต่ให้คิดถึงการงานของคนอื่นด้วย” เสมอ.—ฟิลิปปอย 2:4.
ขยายงานรับใช้เต็มเวลา
หลังจากที่รับใช้สามปีในงานเผยแพร่เต็มเวลาในฐานะไพโอเนียร์ ในเดือนพฤศจิกายน 1959 ผมได้รับเชิญให้ทำงานที่เบเธลบรุกลิน สำนักงานกลางของพยานพระยะโฮวาในนิวยอร์ก. ผมได้รับมอบหมายให้อยู่ในแผนกจัดส่ง. ผู้ดูแลแผนกคือ เคลาส์ เจนเซน และเพื่อนร่วมห้องของผม วิลเลียม แฮนนัน ทั้งสองคนเป็นคนผิวขาว ได้กลายเป็นบิดาฝ่ายวิญญาณของผม. ทั้งสองคนรับใช้ที่เบเธลมาแล้วเกือบ 40 ปีตอนที่ผมมาถึง.
ตอนต้นทศวรรษปี 1960 มีสมาชิกในครอบครัวเบเธลประมาณ 600 คน และประมาณ 20 คนเป็นชาวแอฟริกันที่เกิดในอเมริกา. ตอนนั้น สหรัฐเริ่มปั่นป่วนเกี่ยวกับความขัดแย้งทางเชื้อชาติ และความสัมพันธ์ทางเชื้อชาติก็ตึงเครียด. ถึงกระนั้น คัมภีร์ไบเบิลสอนว่า “พระเจ้าไม่ทรงเลือกหน้าผู้ใด” และเราก็ไม่ควรทำเช่นนั้นด้วย. (กิจการ 10:34, 35) การที่เราพิจารณาสิ่งฝ่ายวิญญาณที่โต๊ะอาหารในเบเธลแต่ละเช้านั้นช่วยเสริมความตั้งใจแน่วแน่ที่จะยอมรับทัศนะของพระเจ้าในเรื่องนี้.—บทเพลงสรรเสริญ 19:7.
ขณะรับใช้ที่เบเธลบรุกลิน ผมพบโลอิส รัฟฟิน ไพโอเนียร์จากเมืองริชมอนด์ รัฐเวอร์จิเนีย และเราแต่งงานกันในปี 1964. ความตั้งใจของเราก็คือ ยังคงอยู่ในงานรับใช้เต็มเวลาต่อไป ดังนั้น หลังจากงานแต่งงาน เรากลับไปทางภาคใต้ของสหรัฐ. ตอนแรก เรารับใช้เป็นไพโอเนียร์พิเศษ และจากนั้นในปี 1965 ผมได้รับเชิญเข้าสู่งานดูแลหมวด. ในช่วงสิบปีหลังจากนั้น เราเยี่ยมประชาคมต่าง ๆ ในรัฐเคนทักกี, เทกซัส, ลุยเซียนา, แอลาบามา, จอร์เจีย, นอร์ท แคโรไลนา, และมิสซิสซิปปี.
การทดสอบภราดรภาพของเรา
เวลานั้นเป็นช่วงปีแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่. ก่อนที่เราย้ายไปทางใต้ มีการแบ่งแยกเชื้อชาติ. กฎหมายห้ามคนผิวดำไปโรงเรียนเดียวกัน, รับประทานอาหารในภัตตาคารเดียวกัน, นอนในโรงแรมเดียวกัน, ซื้อของที่ร้านค้าเดียวกัน, หรือแม้กระทั่งดื่มน้ำจากตู้น้ำดื่มเดียวกันกับคนผิวขาว. แต่ในปี 1964 รัฐสภาสหรัฐได้บัญญัติกฎหมายว่าด้วยสิทธิพลเมืองซึ่งห้ามการปฏิบัติที่ไม่เสมอภาคในสาธารณสถาน รวมทั้งการโดยสาร. ดังนั้นจึงไม่มีพื้นฐานใด ๆ ทางกฎหมายอีกต่อไปที่ให้มีการแบ่งแยกทางเชื้อชาติ.
ฉะนั้น จึงเกิดคำถามขึ้นมาว่า พี่น้องชายหญิงของเราในประชาคมผิวดำล้วนและผิวขาวล้วนจะมารวมกันและแสดงความรักและความรักใคร่ต่อกันไหม หรือความกดดันจากชุมชนและความรู้สึกที่ฝังรากลึกมาแต่อดีตจะสกัดกั้นพวกเขาจากการรวมตัวกัน? นับเป็นการท้าทายที่จะทำตามคำสั่งในพระคัมภีร์ที่ว่า “ด้วยความรักฉันพี่น้อง จงมีความรักใคร่เอ็นดูต่อกันและกัน. ในการให้เกียรติแก่กันและกันนั้น จงนำหน้า.”—โรม 12:10, ล.ม.
เท่าที่จำกันได้ ทัศนะที่มีอยู่ทั่วไป โดยเฉพาะทางภาคใต้ ก็คือคนผิวดำด้อยกว่า. ทัศนะนี้ฝังรากลึกอยู่ในจิตใจของผู้คนในเกือบทุกแง่มุมของสังคม รวมทั้งคริสตจักรต่าง ๆ ด้วย. ดังนั้นจึงไม่ง่ายสำหรับคนผิวขาวบางคนที่จะมองคนผิวดำว่าเท่าเทียมกัน. ที่จริง นั่นเป็นเวลาสำหรับการทดสอบภราดรภาพของเรา—สำหรับทั้งคนผิวดำและคนผิวขาว.
น่าดีใจ ส่วนใหญ่แล้วมีการตอบรับเป็นอย่างดีในการรวมประชาคมต่าง ๆ เข้าด้วยกัน. ทัศนะที่ถูกปลูกฝังซ้ำแล้วซ้ำเล่ามาหลายศตวรรษในเรื่องความเหนือกว่าทางเชื้อชาติไม่อาจลบออกไปได้ในเวลาอันรวดเร็ว. กระนั้น เมื่อเริ่มมีการรวมประชาคมกัน มีการต้อนรับเป็นอย่างดีโดยพี่น้องของเรา ซึ่งส่วนใหญ่ยินดีที่สามารถประชุมด้วยกันได้.
น่าสนใจ แม้แต่ผู้ที่ไม่ได้เป็นพยานฯก็มักให้ความร่วมมือกับการรวมประชาคมกัน. เพื่อเป็นตัวอย่าง ในเมืองลาเนตต์ รัฐแอลาบามา มีการถามเพื่อนบ้านใกล้หอประชุมว่า พวกเขาจะขัดข้องไหมที่คนผิวดำมาร่วมประชุม. สตรีผิวขาวสูงอายุคนหนึ่งจับมือของพี่น้องชายผิวดำ บอกว่า “เชิญมานมัสการพระเจ้าของคุณในละแวกนี้ตามสบายเถอะนะ!”
พี่น้องที่สัตย์ซื่อในเอธิโอเปีย
ในปี 1974 เราดีใจที่ได้รับการอบรมเป็นมิชชันนารีเป็นเวลาห้าเดือนครึ่งที่โรงเรียนว็อชเทาเวอร์ไบเบิลแห่งกิเลียดในนครนิวยอร์ก. จากนั้น เราได้รับมอบหมายให้ไปยังประเทศเอธิโอเปียในแอฟริกา. จักรพรรดิไฮลี เซแลสซี เพิ่งถูกปลดจากบัลลังก์และถูกกักตัวอยู่ในพระราชวัง. เนื่องจากงานประกาศของเราถูกสั่งห้าม เราจึงหยั่งรู้ค่าความใกล้ชิดอันอบอุ่นของภราดรภาพแบบคริสเตียนของเรา.
เราอาศัยและรับใช้กับหลายคนซึ่งในเวลาต่อมาถูกจำคุกเนื่องจากยึดมั่นในการนมัสการแท้. เพื่อนที่รักบางคนของเราถึงกับถูกประหารชีวิต. อาเดรา เทโชเม เป็นเพื่อนของผมซึ่งเป็นผู้ปกครองด้วยกันในประชาคมหนึ่งในแอดดิสอาบาบา เมืองหลวงของเอธิโอเปีย. หลังจากที่อยู่ในเรือนจำสามปี เขาถูกประหารชีวิต. เป็นธรรมดาอยู่เอง ภรรยาของเขาโศกเศร้าเป็นอย่างยิ่ง. ช่างน่าดีใจที่หลายปีต่อมาได้เห็นเธอส่องประกายความยินดีขณะเธอรับใช้เป็นไพโอเนียร์!a
โวร์คู อาเบเบ พี่น้องที่ซื่อสัตย์อีกคนหนึ่ง ถูกตัดสินประหารชีวิตแปดครั้ง.b แต่เขาไม่เคยหวาดกลัว! เมื่อผมพบเขาครั้งหลังสุด เขาให้ผมดูหูของเขาที่ถูกผู้คุมนักโทษเอาพานท้ายปืนยาวกระแทกใส่. เขาพูดติดตลกว่า เขาได้กินพานท้ายปืนยาวเป็นอาหารมื้อเช้า, มื้อเที่ยง, และมื้อเย็น. แม้ว่าเขาได้เสียชีวิตไปแล้ว พี่น้องยังคงระลึกถึงเขาด้วยความรักใคร่.
ไฮลู เยมีรู เป็นพี่น้องอีกคนหนึ่งที่ผมระลึกถึงด้วยความรักใคร่.c เขาแสดงความรักที่เป็นแบบอย่างต่อภรรยาของเขา. เธอถูกจับกุม แต่เนื่องจากเธอมีครรภ์และจะคลอดในอีกไม่นาน ไฮลูจึงถามเจ้าหน้าที่เรือนจำว่า เขาจะเข้าไปแทนที่เธอในคุกได้ไหม. ต่อมา เมื่อเขาไม่ยอมอะลุ้มอล่วยความเชื่อ เขาจึงถูกประหารชีวิต.—โยฮัน 15:12, 13; เอเฟโซ 5:28.
เนื่องจากสถานการณ์ทางการเมืองเลวร้ายลงในเอธิโอเปีย เราจึงย้ายไปเคนยาในปี 1976. เป็นเวลาเจ็ดปีที่เรารับใช้เป็นผู้ดูแลหมวด โดยเยี่ยมพี่น้องในหลายประเทศทางแอฟริกาตะวันออก—รวมทั้งเคนยา, เอธิโอเปีย, ซูดาน, เซเชลส์, ยูกันดา, และแทนซาเนีย. นอกจากนี้ ผมยังเดินทางไปบุรุนดีและรวันดาหลายครั้ง ในฐานะเป็นตัวแทนไปเจรจากับเจ้าหน้าที่ในเรื่องการจดทะเบียนงานของเราให้ถูกต้องตามกฎหมายในประเทศเหล่านั้น.
นับเป็นความยินดีที่ได้กลับไปเอธิโอเปียในเดือนมกราคม 1992 เพื่อเข้าร่วมการประชุมภาคครั้งแรกที่จัดขึ้นที่นั่นหลังจากที่มีการยกเลิกการสั่งห้ามงานของเรา. ในจำนวนพี่น้อง 7,000 กว่าคนที่อยู่ ณ การประชุม หลายคนไม่รู้จักกัน เนื่องจากก่อนหน้านี้พี่น้องพบปะกันเป็นกลุ่มเล็ก ๆ เท่านั้น. แต่ละวันของการประชุม พี่น้องส่วนใหญ่ไปถึงก่อนเริ่มระเบียบวาระสองชั่วโมง และอยู่ต่อไปจนถึงเย็น เพื่อชื่นชมกับภราดรภาพที่เปี่ยมด้วยความรัก.
เอาชนะการถือเผ่า
เป็นเวลาหลายศตวรรษ การถือเผ่าเป็นสิ่งที่แพร่หลายในแอฟริกา. ยกตัวอย่าง ในบุรุนดีและรวันดา กลุ่มชาติพันธุ์หลัก ๆ คือพวกฮูตูและทุตซี เกลียดชังกันมานาน. ตั้งแต่ที่สองประเทศนี้ได้รับอิสรภาพจากเบลเยียมในปี 1962 สมาชิกของกลุ่มชาติพันธุ์สองกลุ่มนี้เข่นฆ่ากันเป็นระยะ ๆ ทำให้มีผู้เสียชีวิตนับพัน. ด้วยเหตุนี้ จึงช่างเป็นความยินดีที่ได้เห็นสมาชิกของกลุ่มชาติพันธุ์ทั้งสองซึ่งได้มาเป็นพยานพระยะโฮวาทำงานด้วยกันอย่างสงบสุข! ความรักแท้ที่พวกเขาแสดงต่อกันได้ส่งเสริมให้ผู้คนมากมายฟังความจริงในคัมภีร์ไบเบิล.
ในทำนองคล้ายคลึงกัน กลุ่มชาติพันธุ์ต่าง ๆ ในเคนยามักมีความขัดแย้งกัน. ช่างเป็นความแตกต่างสักเพียงไรในภราดรภาพแบบคริสเตียนของไพร่พลของพระยะโฮวาในเคนยา! คุณสามารถเห็นผู้คนต่างกลุ่มชาติพันธุ์นมัสการอย่างพร้อมเพรียงกันที่หอประชุม. นับเป็นความยินดีของผมที่ได้เห็นพี่น้องมากมายเหล่านี้ขจัดความเกลียดชังกันระหว่างเผ่า และแสดงความรักแท้ต่อพี่น้องชายหญิงในกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ.
มีความสุขในภราดรภาพของเรา
ขณะที่ผมมองย้อนหลังไป 50 ปีที่ได้สมทบกับองค์การของพระเจ้า หัวใจของผมเปี่ยมไปด้วยความขอบคุณพระยะโฮวาและพระบุตรของพระองค์ พระเยซูคริสต์. เป็นเรื่องน่าทึ่งจริง ๆ ที่ได้เห็นสิ่งที่พระองค์ทั้งสองก่อให้เกิดขึ้นบนแผ่นดินโลก! เปล่า สภาพการณ์ต่าง ๆ ไม่ได้สมบูรณ์พร้อมเสมอไปท่ามกลางไพร่พลของพระเจ้า และในทุกวันนี้ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น. แต่ก็ไม่อาจคาดหมายได้ว่า การสอนโดยโลกของซาตานเกี่ยวกับเชื้อชาติที่มีมานานหลายร้อยปีจะถูกลบออกไปชั่วข้ามคืน. ถึงอย่างไร เราก็ยังไม่สมบูรณ์.—บทเพลงสรรเสริญ 51:5.
เมื่อผมเปรียบเทียบองค์การของพระยะโฮวากับโลก หัวใจของผมเปี่ยมล้นด้วยความหยั่งรู้ค่าในภราดรภาพแท้ทั่วโลก. ผมยังระลึกด้วยความรักใคร่ถึงพี่น้องเหล่านั้นในคลีฟแลนด์ ที่เป็นคนผิวขาวทั้งหมด ซึ่งดูแลผมให้เติบโตในความจริง. และเมื่อผมเห็นพี่น้องของเราทางตอนใต้ของสหรัฐ ทั้งผิวขาวและผิวดำ มีความรักฉันพี่น้องจากใจจริงเข้ามาแทนที่ความรู้สึกอคติ หัวใจของผมเบิกบานยินดี. จากนั้น การไปแอฟริกาและได้เห็นด้วยตนเองถึงวิธีที่พระวจนะของพระยะโฮวาขจัดความเกลียดชังระหว่างเผ่าทำให้ผมหยั่งรู้ค่ายิ่งขึ้นอีกถึงภราดรภาพของเราทั่วโลก.
แท้ที่จริง กษัตริย์ดาวิดในสมัยโบราณพรรณนาถึงภราดรภาพนั้นเป็นอย่างดีเมื่อท่านบอกว่า “จงดูเถอะ, ซึ่งพวกพี่น้องอาศัยอยู่พร้อมเพรียงเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันก็เป็นการดีและอยู่เย็นเป็นสุขมากเท่าใด!”—บทเพลงสรรเสริญ 133:1.
[เชิงอรรถ]
a รูปภาพของอาเดรา เทโชเม และไฮลู เยมีรู ปรากฏที่หน้า 177 ของหนังสือประจำปี 1992 ของพยานพระยะโฮวา; ประสบการณ์ของโวร์คู อาเบเบ อยู่ที่หน้า 178-181.
b รูปภาพของอาเดรา เทโชเม และไฮลู เยมีรู ปรากฏที่หน้า 177 ของหนังสือประจำปี 1992 ของพยานพระยะโฮวา; ประสบการณ์ของโวร์คู อาเบเบ อยู่ที่หน้า 178-181.
c รูปภาพของอาเดรา เทโชเม และไฮลู เยมีรู ปรากฏที่หน้า 177 ของหนังสือประจำปี 1992 ของพยานพระยะโฮวา; ประสบการณ์ของโวร์คู อาเบเบ อยู่ที่หน้า 178-181.
[รูปภาพหน้า 23]
งานศพของคุณยาย
[รูปภาพหน้า 24]
พยานฯเผ่าทุตซีและเผ่าฮูตูทำงานด้วยกันอย่างสงบสุข
[รูปภาพหน้า 25]
กับภรรยาของผม โลอิส