คำถามจากผู้อ่าน
เป็นการถูกต้องไหมที่จะรับการฉีดวัคซีนหรือการฉีดยาอื่นซึ่งมีแอลบูมินซึ่งได้จากเลือดมนุษย์?
ว่ากันตามตรงแล้ว คริสเตียนแต่ละคนต้องตัดสินใจด้วยตนเองในเรื่องนี้.
ผู้รับใช้ของพระเจ้าปรารถนาจะเชื่อฟังอย่างถูกต้องต่อคำสั่งในกิจการ 15:28, 29 ที่ให้ละเว้นจากเลือด. ดังนั้น คริสเตียนจะไม่รับประทานเนื้อสัตว์ที่ไม่ได้ทำให้เลือดไหลออกหรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ อย่างเช่นไส้กรอกเลือด. แต่พระบัญญัติของพระเจ้าก็ใช้กับขอบเขตทางการแพทย์ด้วย. พยานพระยะโฮวาพกเอกสารซึ่งแจ้งว่า พวกเขาไม่ยอมรับ ‘การถ่ายเลือด, ไม่ว่าจะเป็นเลือดล้วน ๆ, เม็ดเลือดแดง, เม็ดเลือดขาว, เกล็ดเลือด, หรือพลาสมา.’ แต่จะว่าอย่างไรเกี่ยวกับการฉีดเซรุ่มซึ่งมีส่วนของโปรตีนในเลือดอยู่เล็กน้อย?
พยานฯตระหนักมานานแล้วว่า นี่เป็นเรื่องของการตัดสินใจเป็นส่วนตัวตามสติรู้สึกผิดชอบของแต่ละคนที่ได้รับการอบรมตามหลักคัมภีร์ไบเบิล. เรื่องนี้เคยมีชี้แจงไว้แล้วใน “คำถามจากผู้อ่าน” ในหอสังเกตการณ์ ฉบับ 1 มิถุนายน 1990 ซึ่งอธิบายถึงการฉีดเซรุ่มซึ่งแพทย์อาจเสนอแนะถ้าคนนั้นอยู่ในอันตรายจะติดโรคบางอย่าง. ส่วนประกอบที่ออกฤทธิ์ของการฉีดนั้นในตัวมันเองไม่ใช่พลาสมาแต่เป็นสารแอนติบอดีจากพลาสมาของคนหรือสัตว์ที่ได้สร้างภูมิต้านทานเชื้อโรคนั้น. คริสเตียนบางคนซึ่งรู้สึกว่า เขาอาจรับการฉีดเช่นนั้นได้ด้วยมีสติรู้สึกผิดชอบที่ดีให้ข้อสังเกตว่า สารแอนติบอดีจากเลือดสตรีมีครรภ์ได้ผ่านเข้าสู่เลือดของทารกในครรภ์. “คำถามจากผู้อ่าน” กล่าวถึงเรื่องนี้ รวมทั้งข้อเท็จจริงที่ว่า แอลบูมินบางส่วนผ่านจากสตรีมีครรภ์สู่ทารกในครรภ์ของเธอ.
หลายคนเห็นว่าเรื่องนี้น่าสนใจ เนื่องจากวัคซีนบางอย่างซึ่งไม่ได้เตรียมจากเลือดอาจมีแอลบูมินจากพลาสมาปริมาณค่อนข้างน้อยซึ่งถูกใช้หรือเพิ่มเข้าไปเพื่อทำให้ส่วนผสมต่าง ๆ ในการเตรียมคงที่. ปัจจุบันนี้มีการใช้แอลบูมินเล็กน้อยเช่นกันในการฉีดฮอร์โมนสังเคราะห์ อีพีโอ (อีริโทรพอยเอติน). พยานฯบางคนได้รับการฉีดอีพีโอเพราะมันสามารถเร่งการผลิตเม็ดเลือดแดงได้และดังนั้นจึงอาจทำให้แพทย์ไม่เป็นห่วงว่าต้องมีการถ่ายเลือด.
อาจมีการใช้สิ่งอื่น ๆ ที่เตรียมขึ้นโดยทางแพทย์อีกในอนาคตซึ่งเกี่ยวข้องกับแอลบูมินปริมาณค่อนข้างน้อย เนื่องจากบริษัทเภสัชกรรมทั้งหลายพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ ๆ หรือเปลี่ยนสูตรของผลิตภัณฑ์ที่มีอยู่แล้ว. ดังนั้น คริสเตียนคงต้องการพิจารณาว่า แอลบูมินเป็นส่วนของการฉีดวัคซีนหรือการฉีดสารอื่น ๆ ซึ่งแพทย์เสนอแนะหรือไม่. ถ้าพวกเขามีข้อสงสัยหรือมีเหตุผลจะเชื่อว่า แอลบูมินเป็นส่วนประกอบอย่างหนึ่ง พวกเขาก็สามารถสอบถามจากแพทย์ได้.
ดังที่ได้ชี้แจง พยานฯหลายคนไม่คัดค้านการรับการฉีดสารที่มีแอลบูมินอยู่ในปริมาณเล็กน้อย. กระนั้น ใครก็ตามที่ต้องการศึกษาเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วนยิ่งขึ้นก่อนทำการตัดสินใจเป็นส่วนตัว ควรทบทวนข้อมูลที่มีให้ใน “คำถามจากผู้อ่าน” ในหอสังเกตการณ์ ฉบับ 1 มิถุนายน 1990.