คุณจำได้ไหม?
คุณเห็นคุณค่าของการอ่านหอสังเกตการณ์ ฉบับต่าง ๆ เมื่อเร็ว ๆ นี้ไหม? ลองดูซิว่า คุณตอบคำถามต่อไปนี้ได้หรือไม่.
▫ เหตุใดคริสเตียนสมัยแรกจึงไม่ฉลองวันประสูติของพระเยซู?
ตามที่สารานุกรมเวิลด์บุ๊ก กล่าวนั้น “คริสเตียนสมัยแรกมิได้ฉลองการประสูติ [ของพระเยซู] เพราะพวกเขาถือว่า การฉลองเกี่ยวกับการเกิดของคนใดคนหนึ่งนั้นเป็นธรรมเนียมแบบนอกรีต.”—15/12 หน้า 4.
▫ ควรอธิษฐานถึงพระเยซูไหม?
ไม่ควร. การอธิษฐานเป็นการนมัสการรูปแบบหนึ่งซึ่งเป็นของพระเจ้าองค์ทรงฤทธานุภาพทุกประการโดยเฉพาะ. โดยการเสนอคำอธิษฐานทั้งหมดของเราต่อพระเจ้ายะโฮวา เราแสดงว่า เราใส่ใจในคำแนะนำของพระเยซูที่ให้อธิษฐานถึง “พระบิดาแห่งข้าพเจ้าทั้งหลายผู้สถิตในสวรรค์.” (มัดธาย 6:9)—15/12 หน้า 25.
▫ เหตุใดจึงมีการตัดสินที่ต่างกันในเรื่องบาปร้ายแรงของดาวิดเมื่อเทียบกับบาปของอะนาเนียและสัปไฟเร? (2 ซามูเอล 11:2-24; 12:1-14; กิจการ 5:1-11)
บาปของกษัตริย์ดาวิดเนื่องมาจากความอ่อนแอทางเนื้อหนัง. เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่ท่านได้ทำ ท่านกลับใจ และพระยะโฮวาทรงให้อภัยท่าน—แม้ท่านต้องทนกับผลสืบเนื่องของบาป. อะนาเนียและสัปไฟเรทำบาปในประการที่ว่า เขาทั้งสองโกหกอย่างหน้าซื่อใจคด พยายามที่จะหลอกลวงประชาคมคริสเตียน และด้วยเหตุนี้จึง ‘มุสาต่อพระวิญญาณบริสุทธิ์และต่อพระเจ้า.’ (กิจการ 5:3, 4) นั่นปรากฏว่าเป็นหลักฐานของหัวใจที่ชั่ว. เนื่องจากเหตุนี้ เขาทั้งสองจึงถูกตัดสินอย่างที่เข้มงวดกว่า.—1/1 หน้า 27, 28.
▫ อะไรจะช่วยเราให้รับใช้พระยะโฮวาด้วยใจโสมนัสยินดีได้?
เราควรปลูกฝังแง่คิดที่ดีและหยั่งรู้คุณค่าเกี่ยวกับพระพรและสิทธิพิเศษแห่งงานรับใช้ที่พระเจ้าทรงประทาน และเราไม่ควรลืมว่า โดยการทำตามพระคำของพระเจ้า เรากำลังทำให้พระองค์พอพระทัย.—15/1 หน้า 16, 17.
▫ สองสิ่งอะไรที่เราต้องจำไว้หากเราจะให้การหนุนกำลังใจอย่างที่ได้ผล?
ประการแรก คิดว่าจะพูดอะไร เพื่อการหนุนกำลังใจของคุณจะเป็นแบบเจาะจง. ประการที่สอง มองหาโอกาสเข้าพบบุคคลที่สมควรได้รับคำชมเชยหรือผู้ที่จำเป็นต้องได้รับการเสริมสร้าง.—15/1 หน้า 23.
▫ เหตุใด “ชนฝูงใหญ่” มี “ทางปาล์มในมือของพวกเขา”? (วิวรณ์ 7:9, ล.ม.)
การโบกทางปาล์มเป็นข้อบ่งชี้ว่า “ชนฝูงใหญ่” โห่ร้องอวยชัยราชอาณาจักรของพระยะโฮวาและพระเยซูคริสต์ พระมหากษัตริย์ผู้ถูกเจิมของพระองค์ ด้วยความปีติยินดี. (ดูเลวีติโก 23:39, 40.)—1/2 หน้า 17.
▫ บทเรียนทรงคุณค่าอะไรที่พบในพระธรรมโยบ?
พระธรรมโยบแสดงให้เราเห็นวิธีที่จะจัดการกับปัญหา. พระธรรมนี้ให้ตัวอย่างที่น่าประทับใจว่า ควร—หรือไม่ควร—จะให้คำแนะนำอย่างไรแก่ผู้ที่กำลังเผชิญการทดลอง. ยิ่งกว่านั้น ประสบการณ์ส่วนตัวของโยบอาจช่วยเราให้แสดงปฏิกิริยาด้วยวิธีที่สมดุล เมื่อเรารู้ว่า ตัวเองถูกกระหน่ำภายใต้สภาพแวดล้อมอันเลวร้าย.—15/2 หน้า 27.
▫ การอัศจรรย์ของพระเยซูสอนอะไรแก่เรา?
การอัศจรรย์ของพระเยซูถวายเกียรติแด่พระเจ้า วางแบบอย่างสำหรับคริสเตียนให้ถวายเกียรติแด่พระเจ้า. (โรม 15:6) การอัศจรรย์เหล่านั้นสนับสนุนการทำการดี, การแสดงความใจกว้าง, และการแสดงความเมตตาสงสาร.—1/3 หน้า 8.
▫ การที่ผู้ปกครองทบทวนคำถามที่เตรียมไว้กับคนเหล่านั้นที่เพิ่งอุทิศตัวนั้นเพื่อจุดประสงค์อะไร?
เพื่อยืนยันว่า แต่ละคนที่ขอรับบัพติสมาเข้าใจคำสอนพื้นฐานของคัมภีร์ไบเบิลอย่างเต็มที่และสำนึกถึงสิ่งที่เกี่ยวข้องกับการเป็นพยานของพระยะโฮวา.—1/3 หน้า 13.
▫ คำอธิษฐานในคัมภีร์ไบเบิลจะเป็นประโยชน์แก่เราได้อย่างไร?
โดยการตรวจสอบคำอธิษฐานที่มีในพระคัมภีร์ เราสามารถมองออกถึงคำอธิษฐานที่มีการกล่าวภายใต้สภาพการณ์ที่คล้ายกับของเราเอง. การเสาะหา, การอ่าน, และการไตร่ตรองดูคำอธิษฐานดังกล่าวจะช่วยคุณขัดเกลาการติดต่อสื่อสารของคุณกับพระยะโฮวา.—15/3 หน้า 3, 4.
▫ ความเกรงกลัวพระเจ้าคืออะไร?
ความเกรงกลัวพระเจ้าคือความเกรงขามต่อพระยะโฮวา, ความเคารพสุดซึ้งต่อพระองค์ ควบคู่ไปกับความกลัวการทำให้พระองค์ไม่พอพระทัยซึ่งเป็นประโยชน์. (บทเพลงสรรเสริญ 89:7)—15/3 หน้า 10.
▫ สามแนวทางอะไรซึ่งคัมภีร์ไบเบิลแสดงให้เห็นว่าเรามีค่าในคลองพระเนตรของพระเจ้า?
คัมภีร์ไบเบิลสอนว่าพวกเราแต่ละคนมีค่าในคลองพระเนตรของพระเจ้า (ลูกา 12:6, 7); ให้ความกระจ่างในสิ่งที่พระยะโฮวาทรงเห็นว่าเรามีค่า (มาลาคี 3:16); และบรรยายสิ่งที่พระยะโฮวาได้ทรงกระทำเพื่อแสดงความรักของพระองค์ที่มีต่อพวกเรา. (โยฮัน 3:16)—1/4 หน้า 11, 12, 14.
▫ เหตุใดเฮ็บราย 10:24, 25 ไม่ใช่เป็นแค่คำสั่งให้คริสเตียนประชุมกันเท่านั้น?
ถ้อยคำเหล่านี้ของเปาโลวางมาตรฐานซึ่งได้รับโดยการดลบันดาลจากพระเจ้าสำหรับการประชุมทุกอย่างของคริสเตียน จริง ๆ แล้ว สำหรับโอกาสใดก็ตามเมื่อคริสเตียนสมาคมคบหากัน.—1/4 หน้า 16.