การสืบหาอันยาวนานได้รับผลตอบแทน
“พระยะโฮวาหรือ? พระยะโฮวาคือใคร?” ซิลเวียวัยแปดขวบได้เห็นชื่อนี้ในคัมภีร์ไบเบิลภาษาอาร์เมเนีย ซึ่งเป็นสมบัติล้ำค่าของครอบครัวที่เด็กหญิงเล็ก ๆ อีกคนหนึ่งเอาให้เธอดู. เธอถามไปทั่ว แต่ไม่มีใครในเยเรวาน อาร์เมเนีย ที่เธออยู่นั้นสามารถบอกได้ว่าพระยะโฮวาคือผู้ใด—ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ของเธอ, พวกครู, แม้แต่นักเทศน์ที่โบสถ์ในท้องถิ่นด้วยซ้ำก็บอกไม่ได้.
ซิลเวียโตขึ้น, เรียนจบ, และมีงานทำ, แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าพระยะโฮวาคือใคร. ตอนที่ย่างเข้าสู่วัยผู้ใหญ่เธอต้องหนีออกจากอาร์เมเนีย และหลังจากชั่วระยะหนึ่ง เธอก็ได้มาอยู่ที่โปแลนด์ อาศัยอยู่ในห้องเล็ก ๆ กับผู้ลี้ภัยคนอื่น ๆ. หนึ่งในเพื่อนร่วมห้องของเธอมีคนมาเยี่ยมเป็นประจำ. ซิลเวียถามว่า “แขกของคุณเป็นใคร?” คำตอบคือ “พวกเขาเป็นพยานพระยะโฮวา มาที่นี่เพื่อสอนคัมภีร์ไบเบิลให้ฉัน.”
ซิลเวียใจเต้นด้วยความยินดีเมื่อได้ยินชื่อพระยะโฮวา. ในที่สุด เธอเริ่มเรียนรู้ว่าพระยะโฮวาคือผู้ใด และพระองค์ช่างเป็นพระเจ้าที่เปี่ยมด้วยความรักจริง ๆ. แต่ไม่นาน เธอต้องออกจากโปแลนด์. เธอขอลี้ภัยในเดนมาร์ก อยู่อีกฝั่งหนึ่งของทะเลบอลติก. เธอเอาสมบัติเพียงไม่กี่ชิ้นติดตัวไป แต่ในบรรดาของเหล่านั้นก็มีสรรพหนังสือเกี่ยวกับคัมภีร์ไบเบิลที่จัดพิมพ์โดยพยานพระยะโฮวา. บนปกหลังของหนังสือเล่มหนึ่ง ซิลเวียพบรายชื่อที่อยู่ของสำนักงานสาขาของสมาคมว็อชเทาเวอร์. นั่นเป็นสมบัติชิ้นสำคัญที่สุดชิ้นหนึ่งของเธอ—สิ่งที่นำชีวิตของเธอมาหาพระยะโฮวา!
ในเดนมาร์ก ซิลเวียถูกพาตัวไปยังค่ายลี้ภัย และเธอเริ่มเสาะหาพยานพระยะโฮวาทันที. จากรายชื่อที่อยู่ที่เธอมี เธอทราบว่าสำนักงานสาขาของสมาคมว็อชเทาเวอร์ในเดนมาร์กอยู่ในเมืองฮอลแบก. แต่เมืองนั้นอยู่ที่ไหน? ซิลเวียถูกย้ายไปยังค่ายอีกแห่งหนึ่งโดยทางรถไฟ และระหว่างทางไปที่นั่น รถไฟผ่านเมืองฮอลแบก! อีกครั้งหนึ่ง เธอใจเต้นด้วยความยินดี.
หลังจากนั้นไม่นาน ในวันหนึ่งที่มีแดดจ้า ซิลเวียขึ้นรถไฟไปที่ฮอลแบก แล้วเดินจากสถานีไปยังสำนักงานสาขา. เธอระลึกถึงตอนนั้นโดยเล่าว่า “เมื่อดิฉันเข้าไปในสวน ดิฉันนั่งลงบนม้านั่งแล้วบอกกับตัวเองว่า ‘นี่คืออุทยาน!’ ” เธอได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นที่สาขาและในที่สุดก็สามารถศึกษาคัมภีร์ไบเบิลได้.
แต่การโยกย้ายหลายครั้งติดตามมา. จากศูนย์ผู้ลี้ภัยแห่งแล้วแห่งเล่า ซิลเวียต้องหาพยานพระยะโฮวาให้พบ และเริ่มการศึกษาคัมภีร์ไบเบิลของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า. กระนั้น หลังจากสองปี เธอได้เรียนรู้มากพอที่จะอุทิศชีวิตของเธอแด่พระยะโฮวา. เธอได้รับบัพติสมาและหลังจากนั้นไม่นานได้เข้าสู่งานรับใช้เต็มเวลา. ในปี 1998 รัฐบาลเดนมาร์กได้อนุญาตให้เธอลี้ภัยได้.
ปัจจุบันซิลเวียอายุ 26 ปี และรับใช้ในสถานที่ซึ่งทำให้เธอนึกถึงอุทยาน สำนักงานสาขาของพยานพระยะโฮวาในเดนมาร์กนั่นเอง. ตอนนี้เธอกล่าวว่า “ดิฉันจะพูดอย่างไรดี? ดิฉันได้สืบหาพระยะโฮวามาตั้งแต่เป็นเด็กเล็ก ๆ. ตอนนี้ดิฉันพบพระองค์แล้ว. ดิฉันใฝ่ฝันถึงการใช้ชีวิตในงานรับใช้พระองค์ และเวลานี้ดิฉันอยู่ที่เบเธล. ดิฉันอธิษฐานขอเพื่อว่าที่นี่จะเป็นบ้านของดิฉันตลอดหลายปี!”