ความสนใจในปัจจุบันต่อ “นักบุญ”
“ยังจำเวลาที่เราดูจะเบื่อหน่ายกันเหลือเกินกับวีรชนทั้งหลายได้ไหม? ความรู้สึกเช่นนั้นดูเหมือนจะไม่มีผลต่อชาวอเมริกัน 4.2 ล้านคนที่เฝ้าชมพิธีศพของแม่ชีเทเรซาเมื่อวันที่ 13 ก.ย. แต่อย่างใด. นับตั้งแต่การเสียชีวิตของแม่ชีเมื่อวันที่ 5 ก.ย. ผู้คนพากันรุกเร้าให้วาติกันประกาศแต่งตั้งเธอเป็นนักบุญอย่างเป็นทางการ. แทบไม่มีใครสงสัยความเป็นไปได้ในเรื่องนี้.”—หนังสือพิมพ์ซัน-เซนทิเนล สหรัฐ 3 ตุลาคม 1997.
งานด้านมนุษยธรรมและการกุศลของแม่ชีเทเรซา มิชชันนารีคาทอลิก เป็นสิ่งที่ผู้คนมากมายถือว่าเป็นการแสดงออกถึงความเป็นนักบุญที่แท้จริง. ในศาสนาอื่น ๆ ก็มีบุคคลที่ได้รับการยกย่องเยี่ยงวีรชนเช่นกัน. กระนั้น อาจไม่มีใครเป็นที่รู้จักอย่างเป็นทางการมากเท่ากับเหล่านักบุญซึ่งคริสตจักรโรมันคาทอลิกแต่งตั้ง.
โปปจอห์นปอลที่ 2 ได้แต่งตั้งนักบุญมากกว่า 450 คนในระหว่างดำรงตำแหน่ง ซึ่งมากกว่าจำนวนนักบุญที่แต่งตั้งโดยโปปคนอื่น ๆ แห่งศตวรรษที่ 20 รวมกัน.a เหตุใดจึงมีความเลื่อมใสอย่างไม่เสื่อมคลายเช่นนั้นต่อ “เหล่านักบุญ” ซึ่งหลายคนในบรรดานักบุญเหล่านี้ก็ไม่ได้เป็นที่รู้จักของชาวคาทอลิกโดยทั่วไปเท่าใดนัก?
ลอว์เรนซ์ คันนิงแฮม นักเทววิทยาแห่งมหาวิทยาลัยนอเตรอดามอธิบายว่า “ความคิดเรื่องการเป็นนักบุญในโลกนี้เร้าความสนใจของผู้คน. การรู้ว่ามีนักบุญแสดงให้เห็นความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตเยี่ยงวีรชนแม้แต่ในปัจจุบันนี้.” นอกจากนั้น มีการอ้างกันว่า “นักบุญ” มีทางพิเศษเพื่อเข้าถึงพระเจ้า ซึ่งนั่นทำให้พวกเขากลายเป็นผู้ช่วยอ้อนวอนที่ทรงประสิทธิภาพต่อพระเจ้าเพื่อคนอื่น ๆ ที่มีชีวิตอยู่. เมื่อมีการพบสิ่งของหรือซากร่างกายของ “นักบุญ” คนใดคนหนึ่ง สิ่งเหล่านี้จะได้รับการเคารพบูชาด้วยความเชื่อว่ามีพลังแผ่ซ่านออกมาจากของเหล่านั้น.
หนังสือคู่มือถามตอบของการประชุมสังคายนาที่เมืองเทรนต์ ซึ่งจัดพิมพ์ขึ้นในศตวรรษที่ 16 เพื่อยืนยันหลักความเชื่อคาทอลิก ได้แถลงว่า “เรามีเหตุผลที่จะสรุปว่า การให้เกียรติแก่เหล่านักบุญ ‘ผู้หลับไปในองค์พระผู้เป็นเจ้า’, การขอพวกเขาให้อ้อนวอนต่อพระเจ้าเพื่อเรา, และการเคารพบูชาสิ่งของและอัฐิอันศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขานั้นไม่ได้ลดสง่าราศีของพระเจ้าลงแต่อย่างใด แต่กลับเป็นการเพิ่มสง่าราศีให้แก่พระเจ้าตามขนาดความหวังของคริสเตียนที่ได้รับการเสริมให้มีชีวิตชีวาและเข้มแข็งขึ้น และคริสเตียนเองก็ยังได้รับการสนับสนุนที่จะเลียนแบบคุณความดีของนักบุญเหล่านั้นด้วย.” (หนังสือคู่มือถามตอบของการประชุมสังคายนาที่เมืองเทรนต์ ปี 1905) แน่ทีเดียว คริสเตียนแท้ต้องการจะดำเนินชีวิตที่เปี่ยมด้วยคุณความดี, เข้าเฝ้าพระเจ้าอย่างถูกต้อง, และได้รับการช่วยเหลือจากพระเจ้า. (ยาโกโบ 4:7, 8) ดังนั้น ตามที่กล่าวไว้ในพระคำของพระเจ้า ใครมีคุณสมบัติจะเป็นนักบุญแท้? และพวกเขามีบทบาทอะไร?
[เชิงอรรถ]
a การแต่งตั้งนักบุญเป็นการรับรองอย่างเป็นทางการว่าชาวโรมันคาทอลิกคนหนึ่งที่เสียชีวิตไปคู่ควรแก่การที่ผู้คนโดยทั่วไปจะต้องเคารพยกย่อง.