จงถือว่าบทบาทของคุณในประชาคมมีค่ามาก
“พระเจ้าทรงให้ร่างกายมีอวัยวะแต่ละอย่างตามที่พระองค์ชอบพระทัย.”—1 โค. 12:18
1, 2. (ก) มีอะไรที่แสดงว่าทุกคนในประชาคมสามารถมีบทบาทที่มีค่า? (ข) เราจะพิจารณาคำถามอะไรบ้างในบทความนี้?
นับตั้งแต่สมัยชาติอิสราเอลโบราณ ประชาคมเป็นการจัดเตรียมของพระยะโฮวาเพื่อให้การบำรุงเลี้ยงฝ่ายวิญญาณและการชี้นำแก่ประชาชนของพระองค์. ตัวอย่างเช่น หลังจากที่ชาวอิสราเอลพิชิตเมืองอาย (ฮาย) ยะโฮซูอะก็ “ประกาศถ้อยคำพระบัญญัติทั้งสิ้น, ทั้งคำอวยพรและคำสาป, ตามสรรพสิ่งซึ่งเขียนไว้ในหนังสือพระบัญญัตินั้น . . . ต่อหน้าพวกยิศราเอลทั้งปวง ณ ที่ประชุม [ประชาคม].”—ยโฮ. 8:34, 35
2 ในศตวรรษแรกแห่งสากลศักราช อัครสาวกเปาโลบอกกับติโมเธียวซึ่งเป็นคริสเตียนผู้ปกครองว่าประชาคมคริสเตียนเป็น “ครอบครัวของพระเจ้า” และเป็น “หลักและรากแห่งความจริง.” (1 ติโม. 3:15) “ครอบครัว” ของพระเจ้าในปัจจุบันได้แก่สังคมพี่น้องคริสเตียนแท้ทั่วโลก. ในบทที่ 12 ของจดหมายฉบับแรกที่มีขึ้นโดยการดลใจซึ่งเขียนถึงคริสเตียนในเมืองโครินท์ เปาโลเปรียบประชาคมว่าเป็นเหมือนกับร่างกายมนุษย์. ท่านกล่าวว่าแม้ว่าสมาชิกแต่ละคนรับใช้ในหน้าที่ต่างกัน ทุกคนล้วนมีบทบาทสำคัญ. เปาโลเขียนว่า “พระเจ้าทรงให้ร่างกายมีอวัยวะแต่ละอย่างตามที่พระองค์ชอบพระทัย.” ท่านถึงกับชี้ว่า “เราทำให้อวัยวะที่เราคิดว่าควรได้รับเกียรติน้อยกว่าได้รับเกียรติมากยิ่งขึ้น.” (1 โค. 12:18, 23) ด้วยเหตุนั้น บทบาทของคริสเตียนที่ซื่อตรงคนหนึ่งในครอบครัวของพระเจ้าจึงไม่ดีกว่าหรือแย่กว่าบทบาทของคริสเตียนที่ซื่อสัตย์อีกคนหนึ่ง. บทบาทของแต่ละคนเพียงแค่ต่างกันเท่านั้นเอง. ถ้าอย่างนั้น เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเรามีบทบาทอะไรในการจัดเตรียมของพระเจ้าและจะถือว่าบทบาทนั้นมีค่ามากโดยวิธีใด? ปัจจัยอะไรบ้างอาจส่งผลต่อบทบาทของเราในประชาคม? และเราสามารถทำให้ ‘ความก้าวหน้าของเราปรากฏแก่ทุกคน’ ได้อย่างไร?—1 ติโม. 4:15
เราจะถือว่าบทบาทของเรามีค่ามากได้อย่างไร?
3. วิธีหนึ่งที่จะรู้ว่าเรามีบทบาทอะไรในประชาคมและแสดงให้เห็นว่าเราถือว่าบทบาทของเรามีค่ามากคืออะไร?
3 วิธีหนึ่งที่จะรู้ว่าเรามีบทบาทอะไรในประชาคมและแสดงให้เห็นว่าเราถือว่าบทบาทของเรามีค่ามากนั้นก็คือโดยร่วมมืออย่างเต็มที่กับ “ทาสสัตย์ซื่อและสุขุม” และคณะกรรมการปกครองที่เป็นตัวแทน. (อ่านมัดธาย 24:45-47) เราต้องตรวจสอบดูว่าเราตอบรับต่อการชี้นำที่เราได้รับจากชนชั้นทาสอย่างไร. ตัวอย่างเช่น ในช่วงหลายปีมานี้เราได้รับคำแนะนำอย่างตรงไปตรงมาให้ระวังในเรื่องเสื้อผ้าและการแต่งกาย, ความบันเทิง, และการใช้อินเทอร์เน็ตอย่างไม่ถูกต้อง. เราเอาใจใส่คำแนะนำที่ดีเหล่านี้ไหมเพื่อจะได้รับการปกป้องฝ่ายวิญญาณ? จะว่าอย่างไรเกี่ยวกับคำแนะนำในเรื่องการนมัสการด้วยกันในครอบครัวเป็นประจำ? เราเอาใจใส่คำแนะนำที่ได้รับไหมโดยจัดเย็นวันหนึ่งไว้สำหรับจุดประสงค์นั้น? ถ้าเราเป็นคนโสด เราได้จัดเวลาสำหรับการศึกษาพระคัมภีร์เป็นส่วนตัวไหม? พระยะโฮวาจะอวยพรเราแต่ละคนและแต่ละครอบครัวถ้าเราทำตามคำแนะนำของชนชั้นทาส.
4. เราควรพิจารณาอะไรในเรื่องการเลือกของเราเป็นส่วนตัว?
4 บางคนอาจหาเหตุผลว่าเรื่องต่าง ๆ เช่น ความบันเทิง เสื้อผ้าและการแต่งกาย เป็นเรื่องส่วนตัว. แต่สำหรับคริสเตียนที่อุทิศตัวแล้วซึ่งถือว่าบทบาทของตนในประชาคมมีค่ามาก ความชอบส่วนตัวไม่ควรเป็นปัจจัยเพียงอย่างเดียวที่ใช้ในการตัดสินใจ. สิ่งที่ควรต้องพิจารณาเป็นพิเศษก็คือทัศนะของพระยะโฮวาดังที่ทรงเปิดเผยไว้ทางคัมภีร์ไบเบิลพระคำของพระองค์. ข่าวสารที่อยู่ในคัมภีร์ไบเบิลควรเป็น ‘โคมสำหรับเท้าของเรา และเป็นแสงสว่างตามทางของเรา.’ (เพลง. 119:105) นับว่าดีด้วยที่เราจะพิจารณาถึงวิธีที่การเลือกของเราในเรื่องส่วนตัวส่งผลต่อการรับใช้และต่อคนอื่น ๆ ทั้งในและนอกประชาคม.—อ่าน 2 โครินท์ 6:3, 4
5. เหตุใดเราควรระวังน้ำใจเป็นเอกเทศ?
5 “น้ำใจของโลก . . . ซึ่งขณะนี้ดำเนินงานอยู่ในคนที่ไม่เชื่อฟัง” มีอยู่ทั่วไปเหมือนกับอากาศที่เราหายใจ. (เอเฟ. 2:2) น้ำใจนี้อาจทำให้เราคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องได้รับการชี้นำจากองค์การของพระยะโฮวา. แน่นอน เราไม่ต้องการเป็นเหมือนดิโอเตรเฟส ซึ่ง ‘ไม่ยอมรับฟังอัครสาวกโยฮัน.’ (3 โย. 9, 10) เราจำเป็นต้องระวังที่จะไม่เพาะน้ำใจเป็นเอกเทศ. ขอเราอย่าท้าทายช่องทางที่พระยะโฮวาทรงใช้ในการติดต่อกับมนุษย์ในปัจจุบัน ไม่ว่าจะด้วยคำพูดหรือการกระทำ. (อาฤ. 16:1-3) ในทางตรงกันข้าม เราควรเห็นค่าสิทธิพิเศษของเราในการร่วมมือกับชนชั้นทาส. และเราควรพยายามเชื่อฟังและยอมรับอำนาจคนที่นำหน้าในประชาคมท้องถิ่นของเรามิใช่หรือ?—อ่านฮีบรู 13:7, 17
6. เหตุใดเราควรพิจารณาดูสภาพการณ์ของตัวเราเอง?
6 อีกวิธีหนึ่งที่เราแสดงให้เห็นว่าบทบาทของเราในประชาคมมีค่ามากก็คือโดยพิจารณาดูสภาพการณ์ของเราเองอย่างละเอียดและทำทุกสิ่งที่ทำได้เพื่อ ‘ยกย่องงานรับใช้ของเรา’ และถวายพระเกียรติแด่พระยะโฮวา. (โรม 11:13) บางคนสามารถเป็นไพโอเนียร์ประจำ. คนอื่น ๆ รับใช้เต็มเวลารูปแบบพิเศษ เช่น ในฐานะมิชชันนารี, ผู้ดูแลเดินทาง, และสมาชิกครอบครัวเบเธลทั่วโลก. พี่น้องหลายคนช่วยในการสร้างหอประชุมราชอาณาจักร. ประชาชนของพระยะโฮวาส่วนใหญ่กำลังพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อดูแลความจำเป็นฝ่ายวิญญาณของครอบครัวและมีส่วนอย่างเต็มที่ในงานรับใช้แต่ละสัปดาห์. (อ่านโกโลซาย 3:23, 24) เรามั่นใจได้ว่าเมื่อเรารับใช้พระเจ้าอย่างเต็มใจและทำอย่างดีที่สุดในการรับใช้พระองค์อย่างสุดชีวิต มีบทบาทบางอย่างที่เราทำได้เสมอในการจัดเตรียมของพระองค์.
ปัจจัยที่ทำให้บทบาทของแต่ละคนต่างกัน
7. จงอธิบายว่าสภาพการณ์ของเราอาจมีผลอย่างไรต่อบทบาทของเราในประชาคม.
7 บทบาทของเราในประชาคมขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราสามารถทำได้หรืออยู่ในฐานะที่จะทำบทบาทนั้น. ตัวอย่างเช่น บทบาทของพี่น้องชายในประชาคมแตกต่างในบางแง่เมื่อเทียบกับบทบาทของพี่น้องหญิง. อายุ, สุขภาพ, และปัจจัยอื่น ๆ ก็มีผลด้วยต่อสิ่งที่เราสามารถทำได้ในการรับใช้พระยะโฮวา. สุภาษิต 20:29 กล่าวว่า “สง่าของชายฉกรรจ์ก็คือความล่ำสันแข็งแรงของเขา, และความงามแห่งคนชราคือผมขาวของเขา.” พี่น้องที่อายุน้อยกว่าในประชาคมอาจสามารถทำงานที่ต้องใช้แรงกายได้มากกว่าเพราะยังอยู่ในวัยหนุ่มสาวที่มีกำลังวังชา ส่วนพี่น้องที่มีอายุมากกว่าเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อประชาคมเพราะพวกเขามีสติปัญญาและประสบการณ์มาก. เราต้องจำไว้ด้วยว่าสิ่งใดก็ตามที่เราสามารถทำได้ในองค์การของพระยะโฮวาล้วนขึ้นอยู่กับพระกรุณาอันใหญ่หลวงของพระเจ้า.—กิจ. 14:26; โรม 12:6-8
8. ความปรารถนามีผลอย่างไรต่อบทบาทที่เราทำในประชาคม?
8 ตัวอย่างของพี่น้องหญิงวัยรุ่นสองคนจากครอบครัวเดียวกันเน้นให้เห็นอีกปัจจัยหนึ่งซึ่งมีส่วนในการกำหนดว่าเราจะทำบทบาทอะไรในประชาคม. ทั้งคู่จบการศึกษาชั้นมัธยมปลายเหมือนกัน. สภาพการณ์ในชีวิตของทั้งคู่เหมือนกัน. บิดามารดาได้พยายามเต็มที่เพื่อสนับสนุนลูกทั้งสองคนให้เป็นไพโอเนียร์ประจำหลังจากจบการศึกษาแล้ว. หลังจากเรียนจบ คนหนึ่งเริ่มรับใช้เป็นไพโอเนียร์ ส่วนอีกคนหนึ่งเริ่มทำงานอาชีพเต็มเวลา. อะไรทำให้สองคนนี้เลือกต่างกัน? ความปรารถนาของพวกเธอต่างกัน. ในที่สุด แต่ละคนก็ทำสิ่งที่ตัวเองต้องการทำ. เป็นอย่างนั้นด้วยกับพวกเราส่วนใหญ่มิใช่หรือ? เราจำเป็นต้องคิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับสิ่งที่เราอยากจะทำในการรับใช้พระเจ้า. เราจะมีส่วนมากขึ้นในการรับใช้ได้ไหม แม้ว่านั่นหมายถึงการที่เราต้องปรับเปลี่ยนอะไรบางอย่างในชีวิตเรา?—2 โค. 9:7
9, 10. เราควรทำอะไรถ้าเราขาดแรงกระตุ้นที่จะรับใช้พระยะโฮวามากขึ้น?
9 จะว่าอย่างไรถ้าเราขาดแรงกระตุ้นที่จะรับใช้พระยะโฮวามากขึ้นและมีแนวโน้มจะไม่กระตือรือร้นในประชาคม? เปาโลกล่าวในจดหมายที่เขียนถึงคริสเตียนในเมืองฟิลิปปอยว่า “พระเจ้าทรงเป็นผู้ที่ดำเนินงานอยู่ในตัวท่านทั้งหลายเพื่อให้พวกท่านมีใจประสงค์และลงมือทำตามที่พระองค์ชอบพระทัย.” พระยะโฮวาทรงสามารถดำเนินงานในตัวเราและทำให้เรามีใจประสงค์หรือความปรารถนาที่จะลงมือทำ.—ฟิลิป. 2:13; 4:13
10 ถ้าอย่างนั้น เราควรทูลขอพระยะโฮวาให้ช่วยเราอยากทำตามพระประสงค์ของพระองค์มิใช่หรือ? กษัตริย์ดาวิดแห่งอิสราเอลโบราณทำอย่างนั้น. ท่านอธิษฐานว่า “ข้าแต่พระยะโฮวา, ขอทรงโปรดให้ข้าพเจ้ารู้ทางของพระองค์, ขอทรงฝึกสอนข้าพเจ้าให้ดำเนินในพระมรคาของพระองค์. ขอทรงแนะนำสอนข้าพเจ้าตามความสัตย์จริงของพระองค์; เพราะพระองค์เป็นพระเจ้าแห่งความรอดของข้าพเจ้า. ข้าพเจ้าคอยท่าพระองค์อยู่ตลอดวัน.” (เพลง. 25:4, 5) เราสามารถทำอย่างเดียวกันโดยอธิษฐานขอพระยะโฮวาให้ช่วยเราอยากทำสิ่งที่พระองค์พอพระทัย. เมื่อเราใคร่ครวญวิธีที่พระยะโฮวาพระเจ้าและพระบุตรทรงรู้สึกเกี่ยวกับสิ่งที่เราทำในการรับใช้เพื่อพระองค์ทั้งสอง หัวใจเราก็จะเปี่ยมด้วยความขอบพระคุณ. (มัด. 26:6-10; ลูกา 21:1-4) ความรู้สึกซาบซึ้งเช่นนั้นอาจกระตุ้นเราให้ทูลขอพระยะโฮวาช่วยเราอยากก้าวหน้าฝ่ายวิญญาณ. ผู้พยากรณ์ยะซายาห์วางตัวอย่างที่ดีไว้ในเรื่องทัศนคติที่เราควรพัฒนา. เมื่อท่านได้ยินพระสุรเสียงของพระยะโฮวาที่ถามว่า “เราจะใช้ผู้ใดไป, และผู้ใดจะไปแทนเรา?” ท่านผู้พยากรณ์ตอบว่า “ข้าพเจ้าอยู่ที่นี่! ทรงใช้ข้าพเจ้าเถิด.”—ยซา. 6:8
ทำความก้าวหน้า—โดยวิธีใด?
11. (ก) มีความจำเป็นอะไรที่พี่น้องชายจะต้องพยายามรับเอาหน้าที่รับผิดชอบในองค์การ? (ข) พี่น้องชายสามารถพยายามเพื่อจะได้สิทธิพิเศษในประชาคมโดยวิธีใด?
11 จากตัวเลขผู้รับบัพติสมาทั่วโลก 289,678 คนระหว่างปีการรับใช้ 2008 เห็นได้ชัดว่ามีความจำเป็นต้องมีพี่น้องชายจำนวนมากที่จะนำหน้า. พี่น้องชายควรตอบสนองความจำเป็นนี้อย่างไร? กล่าวง่าย ๆ ได้ว่า โดยพยายามมีคุณสมบัติที่เป็นข้อเรียกร้องสำหรับผู้ช่วยงานรับใช้และผู้ปกครองตามที่บอกไว้ในพระคัมภีร์. (1 ติโม. 3:1-10, 12, 13; ทิทุส 1:5-9) พี่น้องชายจะพยายามบรรลุข้อเรียกร้องตามหลักพระคัมภีร์เช่นนั้นได้โดยวิธีใด? โดยทำหน้าที่มอบหมายในประชาคมอย่างขยันขันแข็ง, โดยพยายามปรับปรุงการออกความเห็นในการประชุมคริสเตียนให้ดีขึ้น, และโดยแสดงความสนใจเป็นส่วนตัวต่อเพื่อนร่วมความเชื่อ. โดยทำอย่างนั้น เขาแสดงให้เห็นว่าเขาถือว่าบทบาทของเขาในประชาคมมีค่ามาก.
12. คนหนุ่มจะแสดงความมีใจแรงกล้าเพื่อความจริงได้อย่างไร?
12 พี่น้องชายหนุ่ม ๆ โดยเฉพาะคนที่เป็นวัยรุ่น จะทำอะไรได้เพื่อจะก้าวหน้าในประชาคม? พวกเขาสามารถพยายาม “มีสติปัญญาเพียบพร้อมและมีความเข้าใจ” มากขึ้นด้วยการรับเอาความรู้จากพระคัมภีร์. (โกโล. 1:9) การเป็นนักศึกษาพระคำของพระเจ้าที่ขยันและมีส่วนร่วมในการประชุมอย่างแข็งขันจะช่วยให้บรรลุเป้าหมายนั้นได้อย่างแน่นอน. ชายหนุ่มสามารถพยายามเพื่อจะมีคุณสมบัติเข้าสู่ ‘ประตูใหญ่ที่จะได้ทำงาน’ ในการรับใช้เต็มเวลารูปแบบต่าง ๆ ได้ด้วย. (1 โค. 16:9, เชิงอรรถ) การให้งานรับใช้พระยะโฮวาเป็นงานประจำชีพเป็นแนวทางชีวิตที่อิ่มใจอย่างแท้จริง และเป็นแนวทางที่ทำให้ได้รับพระพรอย่างอุดม.—อ่านท่านผู้ประกาศ 12:1
13, 14. พี่น้องหญิงจะแสดงให้เห็นได้โดยวิธีใดว่าพวกเธอถือว่าบทบาทของตนในประชาคมมีค่ามาก?
13 พี่น้องหญิงก็เช่นกันสามารถแสดงให้เห็นว่าพวกเธอเห็นค่าสิทธิพิเศษที่ได้มีส่วนร่วมในการทำให้สำเร็จตามบทเพลงสรรเสริญ 68:11. ข้อนี้อ่านว่า “พระเจ้าทรงประทานพระวจนะ; สตรีที่ประกาศข่าวประเสริฐนั้นเป็นพวกใหญ่.” วิธีหนึ่งที่โดดเด่นที่สุดซึ่งพี่น้องหญิงสามารถแสดงความขอบพระคุณสำหรับบทบาทของตนในประชาคมก็คือโดยร่วมในงานสอนคนให้เป็นสาวก. (มัด. 28:19, 20) ดังนั้น ด้วยการมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ในงานรับใช้และโดยเต็มใจเสียสละเพื่องานนี้ พี่น้องหญิงพิสูจน์ว่าพวกเธอถือว่าบทบาทของตนในประชาคมมีค่ามาก.
14 เปาโลเขียนถึงทิทุสว่า “[ให้] ผู้หญิงสูงอายุ . . . ประพฤติอย่างที่น่านับถือ . . . เป็นผู้สอนสิ่งที่ดี เพื่อพวกนางจะเตือนสติผู้หญิงสาว ๆ ให้รักสามี รักบุตร ให้มีสติ เป็นคนบริสุทธิ์ รู้จักดูแลบ้านเรือน เป็นคนดี ยอมเชื่อฟังสามี เพื่อพระคำของพระเจ้าจะไม่ถูกดูหมิ่น.” (ทิทุส 2:3-5) พี่น้องหญิงที่อาวุโสสามารถก่อให้เกิดผลกระทบที่ดีต่อประชาคมได้มากจริง ๆ! ด้วยการนับถือพี่น้องชายที่นำหน้าและตัดสินใจอย่างฉลาดสุขุมในด้านต่าง ๆ ของชีวิต เช่น เรื่องเสื้อผ้าและการแต่งกายและความบันเทิง พี่น้องหญิงเหล่านี้วางตัวอย่างที่ดีสำหรับคนอื่น ๆ และแสดงให้เห็นว่าพวกเธอถือว่าบทบาทของตนในประชาคมมีค่ามาก.
15. พี่น้องหญิงโสดอาจทำอะไรได้เพื่อรับมือกับความว้าเหว่?
15 บางครั้ง อาจเป็นเรื่องยากที่พี่น้องหญิงที่เป็นโสดจะรู้ว่าบทบาทของตนในประชาคมคืออะไร. พี่น้องหญิงคนหนึ่งที่มีประสบการณ์อย่างนั้นกล่าวว่า “บางครั้ง การใช้ชีวิตเป็นคนโสดก็ทำให้รู้สึกว้าเหว่.” เมื่อถามว่าเธอรับมืออย่างไรกับความรู้สึกนั้น เธอกล่าวว่า “การอธิษฐานและการศึกษาช่วยดิฉันให้รู้บทบาทของตัวเองอีกครั้งหนึ่ง. ดิฉันศึกษาว่าพระยะโฮวาทรงมองดิฉันอย่างไร. แล้วดิฉันก็พยายามทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อคนอื่น ๆ ในประชาคม. การทำอย่างนี้ช่วยดิฉันไม่ให้คิดถึงแต่เรื่องของตัวเองมากเกินไป.” ตามที่บันทึกไว้ในบทเพลงสรรเสริญ 32:8 (ล.ม.) พระยะโฮวาทรงบอกดาวิดว่า “เราจะให้คำแนะนำพร้อมกับเฝ้าดูเจ้า.” จริงทีเดียว พระยะโฮวาทรงสนพระทัยผู้รับใช้ของพระองค์ทุกคนเป็นส่วนตัว รวมทั้งพี่น้องหญิงโสด และพระองค์จะช่วยทุกคนให้รู้บทบาทของตนเองในประชาคม.
จงรักษาบทบาทของคุณไว้!
16, 17. (ก) เหตุใดการยอมให้พระยะโฮวาชักนำเราให้มาเป็นส่วนหนึ่งในประชาคมของพระองค์เป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดที่เราจะทำได้? (ข) เราจะรักษาบทบาทของเราในองค์การของพระยะโฮวาได้อย่างไร?
16 พระยะโฮวาทรงชักนำผู้รับใช้แต่ละคนด้วยความรักให้มามีสายสัมพันธ์กับพระองค์. พระเยซูตรัสว่า “ไม่มีใครจะมาหาเราได้เว้นแต่พระบิดาผู้ทรงใช้เรามาจะชักนำเขา.” (โย. 6:44) พระยะโฮวาทรงชักนำเราออกมาจากผู้คนหลายพันล้านคนบนแผ่นดินโลกให้มาเป็นส่วนหนึ่งในประชาคมของพระองค์ในปัจจุบัน. การยอมให้พระยะโฮวาชักนำเราเช่นนั้นเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดที่เราเคยทำ. การตัดสินใจดังกล่าวทำให้ชีวิตเรามีจุดมุ่งหมาย. และเรารู้สึกอิ่มใจยินดีสักเพียงไรที่เรามีบทบาทในประชาคม!
17 ผู้ประพันธ์เพลงสรรเสริญกล่าวว่า “ข้าแต่พระยะโฮวา, ข้าพเจ้ารักพระราชสถานของพระองค์.” ท่านยังร้องเพลงด้วยว่า “เท้าของข้าพเจ้ากำลังยืนอยู่ในที่ราบ; ข้าพเจ้าจะถวายความสรรเสริญแก่พระยะโฮวาในที่ประชุม.” (เพลง. 26:8, 12) พระเจ้าองค์เที่ยงแท้ทรงจัดให้เราแต่ละคนมีบทบาทในองค์การของพระองค์. โดยทำตามการชี้นำตามระบอบของพระเจ้าและขยันขันแข็งในการรับใช้พระเจ้าต่อ ๆ ไป เราสามารถรักษาบทบาทอันล้ำค่าของเราในการจัดเตรียมของพระยะโฮวา.
คุณจำได้ไหม?
• เหตุใดจึงนับว่ามีเหตุผลที่จะลงความเห็นว่าคริสเตียนทุกคนมีบทบาทในประชาคม?
• เราจะแสดงให้เห็นได้อย่างไรว่าเราถือว่าบทบาทของเราในองค์การของพระเจ้ามีค่ามาก?
• มีปัจจัยอะไรบ้างที่มีผลต่อบทบาทของเราในประชาคม?
• เยาวชนและผู้ใหญ่ที่เป็นคริสเตียนจะแสดงให้เห็นได้อย่างไรว่าพวกเขาถือว่าบทบาทของตนในการจัดเตรียมของพระเจ้ามีค่ามาก?
[ภาพหน้า 16]
พี่น้องชายสามารถพยายามเพื่อจะได้สิทธิพิเศษในประชาคมโดยวิธีใด?
[ภาพหน้า 17]
พี่น้องหญิงจะแสดงให้เห็นได้อย่างไรว่าพวกเธอถือว่าบทบาทของตนในประชาคมมีค่ามาก?