ทัศนะของพระเจ้าในเรื่องแอลกอฮอล์เป็นเช่นไร?
พระผู้สร้างของเราผู้ประสงค์ให้เราได้รับสิ่งดีที่สุดไม่ได้ห้ามการดื่มแอลกอฮอล์อย่างพอประมาณ.a ตรงกันข้าม พระองค์ได้ประทาน “เหล้าองุ่นซึ่งให้ใจมนุษย์ยินดี น้ำมันเพื่อทำให้หน้าของเขาทอแสง และขนมปังซึ่งเสริมกำลังใจมนุษย์.” (บทเพลงสรรเสริญ 104:15, ฉบับ R73) ในโอกาสหนึ่ง พระเยซูคริสต์ได้ทรงทำให้เกิดความยินดีในงานสมรสโดยการเปลี่ยนน้ำให้เป็น “เหล้าองุ่นที่ดีที่สุด.”—โยฮัน 2:3-10, ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย
นับว่ามีเหตุผลที่จะคิดว่าพระผู้สร้างทรงทราบดีว่าแอลกอฮอล์มีผลกระทบอย่างไรต่อการทำงานของร่างกายและสมอง. โดยทางคัมภีร์ไบเบิล พระบิดาของเราผู้อยู่ในสวรรค์ทรง ‘สั่งสอนเรา เพื่อประโยชน์ของเราเอง’ และเตือนเราอย่างหนักแน่นให้ระวังการดื่มของมึนเมามากเกินไป. (ยะซายา 48:17) ขอให้สังเกตคำเตือนที่ตรงไปตรงมาต่อไปนี้:
“อย่าเมาเหล้าองุ่น เพราะจะทำให้เป็นคนเสเพล.” (เอเฟโซส์ 5:18) “คนขี้เมา . . . จะไม่ได้รับอาณาจักรของพระเจ้าเป็นมรดก.” (1 โครินท์ 6:9-11, ฉบับแปลคิงเจมส์) พระคำของพระเจ้าตำหนิ “การดื่มจนเมามาย การเลี้ยงเฮฮาอย่างเลยเถิด และการต่าง ๆ ทำนองนี้.”—กาลาเทีย 5:19-21
ตอนนี้ให้เราพิจารณาอันตรายบางอย่างของการดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไป.
อันตรายของการดื่มมากเกินไป
แม้แอลกอฮอล์จะมีประโยชน์อยู่บ้าง แต่ก็มีส่วนผสมที่มีฤทธิ์ทำให้จิตใจหรือร่างกายทำงานผิดเพี้ยนไป. การดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไปอาจทำให้เกิดปัญหาอย่างใดอย่างหนึ่งต่อไปนี้:
การดื่มจัดทำให้วิจารณญาณบกพร่อง ทำให้ ‘ตามองเห็นวิปริตไป.’ (สุภาษิต 23:33) แอลเลนที่กล่าวถึงในบทความก่อนอธิบายว่า “โรคพิษสุราเรื้อรังไม่ได้ทำลายร่างกายเท่านั้น แต่ทำลายความคิดจิตใจด้วย. คุณไม่สนใจว่าคนอื่นจะเจ็บปวดอย่างไร.”
การดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไปอาจทำให้มีความยับยั้งชั่งใจน้อยลง. พระคัมภีร์เตือนว่า “เหล้าองุ่น, และเหล้าองุ่นใหม่ย่อมปลิดเอาสติไปเสีย.” (โฮเซอา 4:11) เป็นเช่นนั้นอย่างไร? เมื่ออยู่ภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ความคิดและความปรารถนาที่ปกติแล้วเราถือว่าผิดอาจกลายเป็นสิ่งที่ยอมรับได้หรือถึงกับน่าดึงดูดใจด้วยซ้ำ. ความตั้งใจแน่วแน่ของเราที่จะทำสิ่งถูกต้องเสมออาจลดน้อยลง. แอลกอฮอล์อาจบั่นทอนเกราะกำบังทางศีลธรรมของเรา ผลก็คือทำให้สัมพันธภาพของเรากับพระเจ้าเสียไป.
ยกตัวอย่าง จอห์นทะเลาะกับภรรยาแล้วผลุนผลันออกไปดื่มเหล้าที่บาร์. เขาดื่มไปสองสามแก้วเพื่อสงบสติอารมณ์ แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาหาเขา. หลังจากดื่มไปอีกสองสามแก้ว จอห์นก็ออกไปกับเธอและทำผิดประเวณี. ต่อมาภายหลัง จอห์นรู้สึกเสียใจมากที่ได้ทำสิ่งที่เขาไม่เคยคิดจะทำเลย แต่ก็ทำลงไปเพราะแอลกอฮอล์ทำให้เขาขาดความยับยั้งชั่งใจ.
การดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไปอาจทำให้ไม่สามารถควบคุมคำพูดและการกระทำได้. คัมภีร์ไบเบิลถามว่า “ใครที่มีปัญหาอยู่เสมอ? ใครที่ทะเลาะและชกต่อยกัน? ก็ทุกคนที่ไม่ยอมหลับยอมนอนเพื่อจะดื่มอีกแก้วเดียวเท่านั้น.” (สุภาษิต 23:29, 30, ฉบับคอนเทมโพรารี อิงลิช) การดื่มมากเกินไปอาจทำให้ “รู้สึกวิงเวียนเศียรปั่นป่วน เมาเซซวนแกว่งไกวให้สับสน เหมือนอยู่กลางมหาสมุทรสุดเวียนวน หรืออยู่บนเสากระโดงสูงโทงเทง.” (สุภาษิต 23:34, ฉบับประชานิยม) ชายคนหนึ่งที่ดื่มมากเกินไปอาจตื่นขึ้นมาแล้วพูดว่า “ฉันคงต้องถูกตี . . . จำไม่ได้ว่าใครข่มเหง.”—สุภาษิต 23:35, ฉบับประชานิยม
การดื่มมากเกินไปอาจทำลายสุขภาพ. “ในบั้นปลาย [แอลกอฮอล์] ฉกกัดเหมือนงู ปล่อยพิษเหมือนงูพิษ.” (สุภาษิต 23:32, ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย ) วิทยาศาสตร์การแพทย์ยืนยันสติปัญญาของสุภาษิตโบราณข้อนี้. แอลกอฮอล์ในปริมาณมากอาจเป็นพิษถึงตายเนื่องจากนำไปสู่โรคมะเร็งหลายชนิด, โรคตับอักเสบ, ตับแข็ง, ตับอ่อนอักเสบ, ทำให้น้ำตาลในเลือดต่ำในคนที่เป็นเบาหวาน, โรคทารกพิษสุราในครรภ์, โรคเส้นเลือดสมอง, หรือหัวใจล้มเหลว ที่กล่าวมานี้เป็นเพียงบางส่วนเท่านั้น. และแม้แต่การดื่มมากเกินไปหรือดื่มแบบไม่บันยะบันยังเพียงครั้งเดียวก็อาจทำให้ป่วยหนักถึงขั้นโคม่าหรือตายได้. แต่ผลเสียหายร้ายแรงที่สุดของการดื่มมากเกินไปไม่ได้มีกล่าวไว้ในตำราแพทย์.
อันตรายที่ร้ายแรงที่สุด. แม้ว่าคนหนึ่งอาจจะไม่เมา แต่การดื่มมากเกินไปทำให้เขาสูญเสียความสัมพันธ์ที่ดีกับพระเจ้า. คัมภีร์ไบเบิลกล่าวไว้ชัดเจนว่า “วิบัติแก่คนที่ลุกขึ้นแต่เช้ามืด, เพื่อจะไปดื่มเหล้าอีกต่อไป, แล้วก็นั่งเฉื่อยแฉะอยู่จนดึกดื่น, จนเขาเมาหยำเปไป!” เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น? ยะซายาห์อธิบายว่าการดื่มมากเกินไปก่อผลเสียหายต่อความสัมพันธ์กับพระเจ้าดังนี้: “เขาทั้งหลายไม่เอาใจใส่ต่อกิจการของพระยะโฮวา, หรือมิได้พิจารณาถึงการกระทำแห่งพระหัตถ์ของพระองค์.”—ยะซายา 5:11, 12
พระคำของพระเจ้าแนะนำเราว่า “อย่ามั่วสุมกับนักเสพ เหล้าองุ่น.” (สุภาษิต 23:20) ผู้หญิงสูงอายุได้รับคำเตือนไม่ให้ “เป็นคนดื่มเหล้าองุ่นมาก.” (ทิทุส 2:3) เพราะเหตุใด? คนเราเริ่มดื่มมากขึ้นทีละน้อยและบ่อยขึ้นโดยที่ตัวเขาเองมักไม่สังเกต. ในที่สุด คนนั้นอาจพูดว่า “เมื่อไรเราจะตื่นนะ จะได้ไปดื่มอีก.” (สุภาษิต 23:35, ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย ) พวกนักดื่มได้ก้าวเข้าไปในธรณีประตูแห่งความพินาศเมื่อพวกเขาเสาะหาเหล้าดื่มอีกในตอนเช้าเพื่อให้สร่างเมาจากเมื่อคืน.
คัมภีร์ไบเบิลเตือนว่า คนที่หมกมุ่นกับ “การดื่มเหล้าองุ่นมากเกินไป การเลี้ยงเฮฮาอย่างเลยเถิด การแข่งกันดื่ม . . . จะต้องให้การต่อพระองค์ผู้ทรงพร้อมที่จะพิพากษาคนเป็นและคนตาย.” (1 เปโตร 4:3, 5) และพระเยซูได้เตือนเกี่ยวกับสมัยวิกฤติที่เรามีชีวิตอยู่ว่า “จงระวังตัวให้ดีเพื่อว่าใจของเจ้าจะไม่หมกมุ่นอยู่กับการกินมากเกินไป การดื่มจัด และความวิตกกังวลกับชีวิต แล้ววัน [ของพระยะโฮวา] จะมาถึงเจ้าทันทีโดยที่เจ้าไม่ทันรู้ตัว เหมือนบ่วงแร้ว.”—ลูกา 21:34, 35
แต่ผู้ที่ดื่มอย่างไม่ประมาณตนจะทำอะไรได้เพื่อจะไม่กลายเป็นคนที่ ‘หมกมุ่นอยู่กับการดื่มจัด’?
[เชิงอรรถ]
a ในบทความนี้ คำว่า “แอลกอฮอล์” หมายถึงเบียร์, ไวน์, และเหล้าต่าง ๆ.
[ภาพหน้า 4, 5]
การดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไปอาจนำไปสู่ปัญหามากมาย