การสนทนาฉันมิตรสามารถเข้าถึงหัวใจได้
1 อาจนิยามคำการสนทนาได้ว่า “การแลกเปลี่ยนแนวความคิดด้วยวาจา.” การเริ่มต้นการสนทนาด้วยไมตรีจิตในหัวข้อที่เกี่ยวกับคนอื่น ๆ อาจจับความสนใจและสามารถช่วยเราในการเข้าถึงหัวใจพวกเขาด้วยข่าวสารราชอาณาจักร. มีประสบการณ์แสดงว่าการสนทนากับผู้คนด้วยไมตรีจิตและอย่างไม่เคร่งเครียดนั้นได้ผลกว่าการเทศน์ให้เขาฟังมากทีเดียว.
2 วิธีเริ่มการสนทนาฉันมิตร: การที่เราสามารถสนทนากับคนอื่นได้นั้นไม่หมายความว่าเราต้องพูดถึงแนวคิดและข้อพระคัมภีร์ที่น่าประทับใจ. การสนทนานั้นก็แค่การทำให้มีอีกคนหนึ่งมาพูดคุยกับเราเท่านั้นเอง. ยกตัวอย่าง เมื่อเรามีการสนทนาฉันมิตรกับเพื่อนบ้านข้างเคียง นั่นไม่ใช่แบบเคร่งเครียดแต่เป็นแบบผ่อนคลาย. เราไม่ได้คิดว่าจะพูดอะไรต่อไปดี แต่เราตอบรับอย่างเป็นธรรมชาติต่อแนวความคิดที่เขาพูดออกมา. การแสดงความสนใจจริงในเรื่องที่เขาพูดอาจทำให้เขาอยากสนทนากับเราต่อไป. น่าจะเป็นเช่นเดียวกันเมื่อเราให้คำพยานแก่คนอื่น.
3 หัวข้อสนทนาอย่างเรื่องอาชญากรรม, ปัญหาเรื่องเยาวชน, ปัญหาในท้องถิ่น, สภาพการณ์ของโลก, หรือแม้แต่เรื่องดินฟ้าอากาศก็อาจใช้เพื่อเริ่มการสนทนาด้วยไมตรีจิตได้. เรื่องที่ส่งผลประทบโดยตรงต่อชีวิตผู้คนนั้นใช้ได้ผลมากในการเร้าความสนใจพวกเขา. เมื่อการสนทนาเริ่มแล้ว เราก็สามารถเบนการสนทนานั้นเข้าหาข่าวสารราชอาณาจักรได้.
4 การสนทนาแบบที่ผ่อนคลายหาได้หมายความว่าไม่ต้องเตรียมตัวล่วงหน้า. คุณต้องเตรียมตัวล่วงหน้า. แต่ไม่จำเป็นต้องคิดโครงเรื่องที่ตายตัวขึ้นมา หรือต้องท่องจำคำเทศน์ ซึ่งคงจะยังผลให้มีการสนทนาที่ไม่ยืดหยุ่นหรือปรับให้เข้ากับสภาพการณ์ในขณะนั้นไม่ได้. (เทียบกับ 1 โกรินโธ 9:20-23.) วิธีเตรียมตัวที่ดีเยี่ยมคือ ให้เลือกหัวข้อในพระคัมภีร์สักหนึ่งหรือสองหัวข้อ โดยคิดถึงการขยายเรื่องสนทนาจากหัวข้อเหล่านี้. การทบทวนหัวเรื่องต่าง ๆ ในหนังสือเล่มเล็กวิธีเริ่มและสานต่อ จะช่วยได้มากในเรื่องนี้.
5 คุณลักษณะสำคัญยิ่งสำหรับการสนทนาฉันมิตร: เมื่อเราสนทนากับคนอื่น ๆ เราควรเป็นคนที่อบอุ่นจริงใจ. การแสดงออกที่ยิ้มแย้มแจ่มใสช่วยสะท้อนให้เห็นคุณลักษณะเหล่านี้. เรามีข่าวสารดีที่สุดในโลก ข่าวสารนี้น่าดึงดูดใจที่สุดสำหรับผู้มีหัวใจสุจริต. หากพวกเขารู้สึกว่า ความสนใจที่พวกเรามีต่อเขานั้นถูกกระตุ้นจากความปรารถนาอย่างจริงใจที่จะบอกข่าวดีแก่เขา พวกเขาก็คงรู้สึกอยากจะฟัง.—2 โก. 2:17.
6 การร่วมสนทนากันน่าจะเป็นเรื่องที่ยังความเพลิดเพลิน. ฉะนั้น เราควรเป็นคนที่กรุณาและผ่อนสั้นผ่อนยาวในการพูดถึงข่าวสารราชอาณาจักร. (ฆลา. 5:22; โกโล. 4:6) ขอพยายามทำให้ผู้ที่เราสนทนาด้วยนั้นจากไปพร้อมด้วยความประทับใจที่ดี. ด้วยวิธีนี้ ถึงแม้เราไม่ประสบผลสำเร็จในการเข้าถึงหัวใจในครั้งแรก เขาก็อาจยินดีรับฟังการสนทนาให้คำพยานกับเขาในคราวต่อไป.
7 การเริ่มต้นการสนทนาฉันมิตรไม่ใช่ผลสืบเนื่องจากความชำนาญการเทศน์เรื่องที่ซับซ้อน. นี่เป็นเพียงการเร้าความสนใจในเรื่องที่เกี่ยวพันกับคน ๆ หนึ่ง. เมื่อเราได้เตรียมตัวล่วงหน้า แล้วเราก็พร้อมจะสนทนาด้วยไมตรีจิตกับผู้คน. ขอให้เราพยายามเข้าถึงหัวใจคนเหล่านั้นที่เราพบด้วยการบอกข่าวดีที่สุดเท่าที่มี นั่นคือเรื่องพระพรตลอดกาลโดยทางราชอาณาจักร.—2 เป. 3:13.