การประชุมเร้าใจให้ทำการงานที่ดี
1 ลักษณะสำคัญยิ่งสองประการของการนมัสการของเราคือ การเข้าร่วมการประชุมต่าง ๆ ของประชาคมและการมีส่วนร่วมในการประกาศ. ทั้งสองอย่างควบคู่กันไป. อย่างหนึ่งส่งผลกระทบอีกอย่างหนึ่ง. การประชุมคริสเตียนเร้าใจให้ทำงานที่ดี ซึ่งงานดีที่สุดนั้นคืองานทำให้คนเป็นสาวก. (เฮ็บ. 10:24) ถ้าเราเลิกเข้าร่วมการประชุมต่าง ๆ ไม่ช้าเราก็คงเลิกประกาศเพราะเราจะไม่ได้รับการเร้าใจให้ทำงานนั้น.
2 ณ การประชุมประจำสัปดาห์ เราได้รับการสั่งสอนฝ่ายวิญญาณซึ่งคิดขึ้นเพื่อกระตุ้นเราให้ประกาศ. มีการเน้นให้เราสำนึกถึงความเร่งด่วนของเวลาเสมอ ซึ่งกระตุ้นเราให้นำข่าวสารที่ให้ชีวิตในคัมภีร์ไบเบิลไปบอกคนอื่น ๆ. เราได้รับการชูใจและการเสริมกำลังให้เพียรอดทนในงานประกาศ. (มัด. 24:13, 14) โดยการรับประโยชน์จากโอกาสต่าง ๆ ในการออกความคิดเห็น ณ การประชุม เราก็ยิ่งคุ้นเคยกับการพูดถึงความเชื่อของเราต่อหน้าคนอื่น. (เฮ็บ. 10:23) โดยสมัครเข้าโรงเรียนการรับใช้ตามระบอบของพระเจ้า เราได้รับการฝึกอบรมให้เป็นผู้เผยแพร่ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและให้ปรับปรุงความชำนาญในการสอนของเรา.—2 ติโม. 4:2.
3 วิธีที่การประชุมวิธีปฏิบัติงานเร้าใจเราให้ประกาศ: เราทุกคนได้รับการสนับสนุนให้ตรวจดูเนื้อหาในพระราชกิจของเรา ล่วงหน้า. แล้วความรู้นี้จะประทับในจิตใจเราขณะที่เราเข้าร่วมการประชุมวิธีปฏิบัติงานและเห็นวิธีพูดที่มีการสาธิตบนเวที. เมื่ออยู่ในงานเผยแพร่ เราสามารถหวนคิดถึงพระราชกิจของเรา ระลึกถึงการเสนอที่มีการสาธิต และดังนั้น จึงให้คำพยานอย่างบังเกิดผลยิ่งขึ้น. ผู้ประกาศหลายคนเคยมีประสบการณ์เช่นนี้.
4 หลังการประชุมวิธีปฏิบัติงาน บางคนนัดหมายกับพี่น้องคนอื่นเพื่อไปประกาศด้วยกัน. ผู้ประกาศยังจำได้ดีถึงจุดสำคัญ ๆ ที่จะใช้ได้ในงานประกาศ และได้รับการกระตุ้นให้ลองใช้จุดเหล่านั้นเพราะการประชุมเหล่านี้ได้หนุนกำลังใจพวกเขาให้มีส่วนร่วมในงานประกาศทุกสัปดาห์.
5 ไม่มีอะไรจะมาแทนการประชุมแบบคริสเตียนของเราได้ ที่ซึ่งเราอยู่ร่วมกับเพื่อนร่วมนมัสการและได้รับการเร้าใจให้ทำงานที่ดี. ถ้าจะให้งานรับใช้ของเราเจริญงอกงาม เราต้องเข้าร่วมการประชุมประชาคมเป็นประจำ. ขอให้เราสำแดงความหยั่งรู้ค่าการจัดเตรียมอันยอดเยี่ยมนี้ซึ่งมาจากพระยะโฮวาโดย “ไม่ละการประชุมร่วมกัน.”—เฮ็บ. 10:25, ล.ม.