ตู้ปัญหา
▪ เหตุใดเราควรใส่ใจเป็นพิเศษต่อเสื้อผ้าและการแต่งกายของเราเมื่อไปเยี่ยมอาคารของสมาคมที่บรุกลิน, แพตเทอร์สัน, และวอลล์คิลล์, นิวยอร์ก, และสำนักงานสาขาทั่วโลก?
เป็นที่คาดหมายสำหรับคริสเตียนที่จะรักษาความประพฤติและการปรากฏกายที่เหมาะสม. ไม่ว่าเวลาใด เสื้อผ้าและการแต่งกายของเราควรสะท้อนมาตรฐานที่ดีงามและความมีสง่าซึ่งสมกับเป็นผู้รับใช้พระยะโฮวาพระเจ้า. ควรเป็นอย่างนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อไปเยี่ยมอาคารของสมาคมในนิวยอร์กและสำนักงานสาขาทั่วโลก.
ในระหว่างปี 1998 นี้ จะมีการจัดการประชุมภาคและการประชุมนานาชาติในที่ต่าง ๆ. พี่น้องมากมายจากหลายประเทศจะเยี่ยมชมสำนักงานใหญ่ของสมาคมในนิวยอร์ก และสำนักงานสาขาในประเทศอื่นด้วย. ไม่เฉพาะเมื่อไปเยี่ยมสถานที่เหล่านี้เท่านั้น แต่ในเวลาอื่นด้วยเช่นกัน เราจะต้อง ‘แนะนำตัวเองว่าเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้าในทุกวิถีทาง’ ซึ่งก็รวมถึงเสื้อผ้าและการแต่งกายที่เหมาะสมของเราด้วย.—2 โก. 6:3, 4, ล.ม.
เมื่อพิจารณาถึงความสำคัญของเสื้อผ้าและการแต่งกายที่เหมาะสม หนังสือจัดให้เป็นระเบียบเพื่อทำให้งานรับใช้ของเราสำเร็จ กล่าวถึงความจำเป็นต้องรักษาความสะอาดทางกาย, เสื้อผ้าที่เรียบร้อย, และการแต่งกายที่ดี เมื่อเราร่วมในงานประกาศและเข้าร่วมการประชุมคริสเตียน. ต่อจากนั้น ย่อหน้าแรกของหน้า 131 กล่าวดังนี้: “เรื่องเดียวกันนี้คงจะใช้ได้เมื่อไปเยี่ยมเบเธลที่บรุกลินหรือสำนักงานสาขาแห่งใดแห่งหนึ่งของสมาคมฯ. จำไว้ว่า ชื่อ เบเธล หมายถึง “ราชนิเวศของพระเจ้า” ดังนั้น การแต่งกาย, เสื้อผ้า, และความประพฤติของเราควรให้เป็นเหมือนที่คาดหมายเอาจากเราเมื่อเข้าร่วมการประชุมเพื่อนมัสการ ณ หอประชุม.” ควรรักษามาตรฐานสูงอย่างนี้เหมือนกันหมด ไม่ว่าผู้ประกาศในท้องถิ่น หรือคนที่มาจากที่ไกล ๆ ซึ่งมาเพื่อเยี่ยมสมาชิกของครอบครัวเบเธลและเพื่อเยี่ยมชมสำนักงานสาขา.
เสื้อผ้าของเราควรส่งผลในทางเสริมสร้างต่อผู้อื่นในเรื่องวิธีที่พวกเขามองดูการนมัสการแท้ของพระยะโฮวา. อย่างไรก็ตาม ได้มีการสังเกตว่าเมื่อเยี่ยมอาคารของสมาคม พี่น้องบางคนแต่งตัวลำลองเกินไป. เสื้อผ้าอย่างนั้นนับว่าไม่เหมาะสมเมื่อเยี่ยมเบเธล. ในเรื่องนี้ รวมทั้งแง่มุมอื่นในชีวิตคริสเตียนด้วย เราปรารถนาจะรักษามาตรฐานสูงแบบเดียวกันซึ่งแยกไพร่พลของพระเจ้าให้แตกต่างจากโลก โดยการทำทุกสิ่งเพื่อถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า. (โรม 12:2; 1 โก. 10:31) นับว่าดีที่จะพูดกับนักศึกษาพระคัมภีร์และคนอื่นที่จะมาเยี่ยมเบเธลเป็นครั้งแรก และเตือนให้เขาเห็นความสำคัญของการใส่ใจในเรื่องเสื้อผ้าและการแต่งกายที่เหมาะสม.
ดังนั้น เมื่อไปเยี่ยมอาคารของสมาคม จงถามตัวเองดังนี้: ‘เสื้อผ้าและการแต่งกายของฉันสุภาพไหม?’ (เทียบกับมีคา 6:8.) ‘การแต่งตัวของฉันสะท้อนสง่าราศีของพระเจ้าที่ฉันนมัสการไหม? คนอื่นจะกระดากหรือขุ่นเคืองเพราะการปรากฏกายของฉันไหม? ฉันกำลังวางตัวอย่างที่ดีต่อคนอื่นที่ไปเยี่ยมเบเธลเป็นครั้งแรกไหม?’ ขอให้เรา “ประดับโอวาทของพระเจ้าผู้ทรงเป็นที่รอดของเราทุกประการ” โดยเสื้อผ้าและการแต่งกายของเราตลอดเวลา.—ติโต 2:10.