คุณจะยื่นมือช่วยได้ไหม?
1 อัครสาวกเปาโลเตือนสติสมาชิกในประชาคมให้ “ต่างเอาใจใส่กัน.” (1 โก. 12:25, ล.ม.) ฉะนั้น เราควรแสดงความสนใจกันเป็นส่วนตัวและเต็มใจให้ความช่วยเหลือกันด้วยความรักในยามจำเป็น. ยกตัวอย่าง พี่น้องฝ่ายวิญญาณที่เป็นผู้หญิงบางคนท่ามกลางพวกเราเลี้ยงดูลูก ๆ ในความจริงเพียงลำพัง. พี่น้องหญิงเหล่านั้นกำลังแบกภาระรับผิดชอบหนักเต็มหลังในการอบรมลูก ๆ ของเธอ. แน่ละ พวกเธอสมควรได้รับการหนุนกำลังใจด้วยความกรุณาและการช่วยเหลือจริง ๆ จากเรา “ตามความจำเป็นของเขา.” (โรม 12:13ก, ล.ม.) คุณจะยื่นมือช่วยพวกเธอได้ไหม?
2 วิธีต่าง ๆ ที่คุณอาจช่วยได้: การเสนอให้โดยสารรถไปกลับยังการประชุมและการประชุมใหญ่แก่ผู้ที่ต้องพึ่งบริการขนส่งสาธารณะอาจทำให้ครอบครัวนั้นประหยัดเงินได้มากทีเดียว. การช่วยผู้ที่เป็นมารดาเอาใจใส่ลูกเล็ก ๆ ที่การประชุมต่าง ๆ อาจทำให้เธอสามารถได้รับประโยชน์จากการประชุมอย่างเต็มที่. เช่นเดียวกัน การเสนอจะช่วยเหลือเมื่อเธอพาลูกไปประกาศด้วยอาจช่วยแบ่งเบาภาระของเธอ. การแสดงออกซึ่งความสนใจแท้ในเด็ก ๆ โดยการทำตัวเป็นเพื่อนกับพวกเขาจะช่วยได้มากทีเดียวในการชักจูงเยาวชนของเราให้อยู่ในทางที่ถูกต้อง. การเชิญครอบครัวที่มีเพียงบิดาหรือมารดาให้มาร่วมการศึกษาประจำครอบครัวคุณเป็นครั้งคราวจะให้การชูใจฝ่ายวิญญาณที่ทำให้สดชื่น.
3 จงสุขุมรอบคอบ: เราควรระมัดระวังที่จะไม่ยัดเยียดความช่วยเหลือแก่ผู้ที่ไม่รู้สึกว่าต้องการความช่วยเหลือ. เช่นกัน เราไม่ควรอยากเข้าไปก้าวก่ายเรื่องในครอบครัวของผู้ที่เรากำลังให้การช่วยเหลือตามความจำเป็น. แน่นอน พี่น้องหญิงและคู่สมรสคงอยู่ในฐานะเหมาะที่สุดที่จะช่วยพี่น้องหญิงที่จำเป็นต้องได้รับการช่วยเหลือ.
4 คริสเตียนทุกคนได้รับการสนับสนุนให้ “มีน้ำใจรับรองแขก” ต่อกัน. (โรม 12:13ข, ล.ม.) การยื่นมือช่วยพี่น้องฝ่ายวิญญาณของเราเป็นทางหนึ่งในหลาย ๆ ทางที่เราจะแสดงความรักอย่างพระคริสต์ซึ่งเรามีอยู่ท่ามกลางพวกเรา.—โย. 13:35.