จงเลียนแบบความไม่ลำเอียงของพระยะโฮวา
1 พระยะโฮวาทรงห่วงใยคนเรา. โดยไม่ลำเอียง พระองค์ทรงพอพระทัยใครก็ตามที่ทำตามพระทัยประสงค์ของพระองค์. (กิจ. 10:34, 35) เมื่อพระเยซูทรงสั่งสอนผู้คน พระองค์ก็ไม่ทรงลำเอียงเช่นกัน. (ลูกา 20:21) เราต้องเลียนแบบอย่างของพระองค์ทั้งสองเหมือนที่เปาโลได้ทำ ท่านเขียนว่า “มีองค์พระผู้เป็นเจ้าองค์เดียวกันอยู่เหนือทุกคน ผู้ทรงโปรดประทานอย่างบริบูรณ์แก่ทุกคนที่ทูลขอพระองค์.”—โรม 10:12, ล.ม.
2 การประกาศข่าวดีเรื่องราชอาณาจักรของพระเจ้าแก่ทุกคนที่เราพบนำคำสรรเสริญมาสู่พระเจ้า. เราต้องบอกข่าวดีวิเศษนี้แก่คนอื่นต่อ ๆ ไปโดยไม่คำนึงถึงชาติพันธุ์, สถานะทางสังคม, การศึกษา, หรือฐานะการเงินของเขา. (โรม 10:11-13) ทั้งนี้หมายความถึงการประกาศแก่ผู้ที่จะฟัง ไม่ว่าจะเป็นชาย, หญิง, หนุ่มสาว, หรือคนมีอายุ. เราต้องเยี่ยมทุกบ้านเพื่อให้เจ้าของบ้านทุกคนมีโอกาสได้ยินได้ฟังความจริง.
3 จงสนใจทุกคน: เป้าหมายของเราคือ ติดต่อกับทุกคนเท่าที่ทำได้. โดยคำนึงถึงเป้าหมายนี้ ผู้ประกาศบางคนประสบผลสำเร็จในการให้คำพยานกับผู้คนที่อยู่ในสำนักงานแพทย์, โรงพยาบาล, สถานพยาบาลหรือสถานพักฟื้นของเอกชน, สำนักงานสวัสดิการต่าง ๆ, และศูนย์ต่าง ๆ เพื่อการฟื้นฟูสภาพชีวิต. นอกจากนี้ ผู้ประกาศยังได้ให้คำพยานแก่ผู้ประกอบอาชีพเกี่ยวกับพิธีฝังศพ, ผู้อำนวยการและที่ปรึกษาในโรงเรียน, และผู้พิพากษา. เมื่อเข้าพบพวกเจ้าหน้าที่ เหมาะที่จะแสดงความขอบคุณพวกเขาสำหรับงานบริการต่าง ๆ ที่เอื้อประโยชน์ซึ่งพวกเขาจัดให้มีในชุมชน. จงแสดงความนับถือ และเลือกบทความที่เหมาะกับเวลาซึ่งเสนอเรื่องที่เกี่ยวกับงานของพวกเขาโดยเฉพาะและปัญหาต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับงานนั้น.
4 ในโอกาสหนึ่งพี่น้องหญิงคนหนึ่งสามารถพูดกับผู้พิพากษาในสำนักงานของเขา. หลังการสนทนาที่มีชีวิตชีวา เขาให้ความเห็นจากใจจริงอย่างนี้: “คุณรู้ไหมว่าผมชอบพวกพยานพระยะโฮวาตรงไหน? พวกเขามีหลักการที่สมเหตุสมผลซึ่งเขาจะไม่หันเหออกไป.” มีการให้คำพยานอย่างดีกับผู้ทรงอิทธิพลคนนี้.
5 เราอ่านหัวใจผู้คนไม่ได้. อย่างไรก็ตาม โดยพูดกับทุกคนที่เราพบ เราแสดงความเชื่อในพระปรีชาสามารถของพระเจ้าที่จะชี้นำการงานของเรา. นอกจากนั้น การนี้ทำให้ผู้คนมีสิทธิพิเศษจะได้ยินได้ฟังและตอบรับข่าวสารแห่งความหวัง. (1 ติโม. 2:3, 4) ให้เราใช้เวลาของเราอย่างสุขุมและพยายามเลียนแบบความไม่ลำเอียงของพระยะโฮวาด้วยการนำข่าวดีไปถึงทุกคนเท่าที่เราทำได้.—โรม 2:11; เอเฟ. 5:1, 2.