ตู้ปัญหา
▪ ใครควรนำอธิษฐานในการประชุมประจำประชาคม?
การอธิษฐานในประชาคมเป็นส่วนสำคัญในการนมัสการของเรา. การเป็นตัวแทนคนอื่นต่อพระพักตร์พระยะโฮวาเป็นสิทธิพิเศษอันล้ำค่าและเป็นหน้าที่รับผิดชอบอันหนักหน่วง. เมื่อคำนึงถึงความสำคัญในเรื่องนี้ คณะผู้ปกครองต้องใช้วิจารณญาณที่ดีเมื่อตัดสินว่าพี่น้องคนไหนมีคุณวุฒิจะเสนอคำอธิษฐานที่การประชุม. พี่น้องชายที่รับบัพติสมาแล้วซึ่งเป็นตัวแทนของประชาคมควรเป็นคริสเตียนผู้รับใช้ซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นแบบอย่างที่ดีและได้รับความนับถือในประชาคม. คำอธิษฐานที่นอบน้อมและแสดงความนับถือควรเผยให้เห็นสัมพันธภาพที่ดีกับพระยะโฮวาพระเจ้า. บทความ “การอธิษฐานต่อหน้าคนอื่นด้วยหัวใจถ่อม” ในหอสังเกตการณ์ (ภาษาอังกฤษ) ฉบับ 15 พฤษภาคม 1986 วางเค้าโครงหลักการที่สำคัญ ๆ ซึ่งเป็นประโยชน์เป็นพิเศษสำหรับคนนำอธิษฐานที่เป็นตัวแทนของทั้งประชาคม.
คณะผู้ปกครองจะไม่ให้พี่น้องชายซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่ามีความประพฤติน่าสงสัยหรือเป็นคนไม่เอาจริงเอาจังนำในการอธิษฐาน. ไม่ควรเลือกพี่น้องที่มีแนวโน้มเป็นคนเคืองแค้นหรือมักจะใช้การอธิษฐานในที่สาธารณะเป็นวิธีบอกความผิดใจกันเป็นส่วนตัว. (1 ติโม. 2:8) แม้ว่าพี่น้องชายวัยรุ่นอาจรับบัพติสมาแล้ว ผู้ปกครองก็ต้องตัดสินว่าเขามีความอาวุโสฝ่ายวิญญาณที่จะอธิษฐานเพื่อทั้งประชาคมได้หรือยัง.—กิจการ 16:1, 2.
เป็นครั้งคราวที่การประชุมเพื่อการประกาศ อาจจำเป็นที่พี่น้องหญิงที่รับบัพติสมาแล้วจะนำการอธิษฐานถ้าไม่มีพี่น้องชายที่มีคุณวุฒิจะทำเช่นนั้นอยู่ด้วย. เธอต้องใช้ผ้าคลุมศีรษะอย่างเหมาะสม. ถ้าพี่น้องชายที่มีคุณวุฒิจะไม่อยู่ที่การประชุมเพื่อการออกประกาศคราใด ผู้ปกครองก็ควรมอบหมายพี่น้องหญิงที่มีคุณวุฒิคนหนึ่งให้เป็นผู้นำ.
ตามปกติแล้วประธานของการประชุมสาธารณะจะอธิษฐานเปิดการประชุม. อย่างไรก็ตาม ในการประชุมประจำประชาคมครั้งอื่น ๆ เมื่อมีพี่น้องชายที่มีคุณวุฒิหลายคน คนอื่นซึ่งไม่ใช่พี่น้องที่เปิดการประชุมหรือคนที่ได้รับมอบหมายส่วนสุดท้ายอาจถูกขอให้นำในการอธิษฐานเปิดหรือปิดก็ได้. ในทุกกรณี พี่น้องชายที่ถูกขอให้อธิษฐานที่การประชุมประจำประชาคมควรได้รับการบอกล่วงหน้าเพื่อเขาสามารถคิดก่อนว่าจะพูดอะไร. แล้วเขาก็จะสามารถอธิษฐานอย่างปะติดปะต่อและจริงจังซึ่งเหมาะสมสำหรับการประชุมนั้น ๆ.
การอธิษฐานในโอกาสเช่นนั้นไม่จำเป็นต้องยาว. เมื่อพี่น้องเสนอคำอธิษฐานในที่สาธารณะ ตามปกติแล้วคนอื่นจะได้ยินเขาดีกว่าถ้าเขายืนขึ้น พูดด้วยเสียงดังพอควร และชัดถ้อยชัดคำ. นี่จะทำให้ทุกคนที่ประชุมกันได้ยินคำอธิษฐานและเมื่อถึงตอนจบจะกล่าวคำว่า “อาเมน!” ได้จากหัวใจ.—1 โคร. 16:36; 1 โก. 14:16.