จัดให้การพักผ่อนหย่อนใจอยู่ในระดับพอเหมาะพอควร
1 ในสมัยที่ยากลำบากนี้ เราทุกคนต้องเปลี่ยนบรรยากาศเป็นครั้งคราว. การมีนันทนาการบ้างก็เป็นสิ่งเหมาะสม. อย่างไรก็ตาม การใช้เวลาในการพักผ่อนหย่อนใจ, ความบันเทิง, และการออกสังคมมากเกินไปอาจทำให้คนเราใช้เวลาน้อยลงทุกทีในการติดตามเป้าหมายฝ่ายวิญญาณ. เราต้องจัดให้การพักผ่อนหย่อนใจอยู่ในระดับที่พอเหมาะพอควร. (มัด. 5:3) เรื่องนี้จะเป็นไปได้อย่างไร? โดยทำตามคำแนะนำในเอเฟโซ 5:15-17.
2 วางขีดจำกัด: เปาโลเขียนว่าคริสเตียนควร “ระวังให้ดี” ว่าเขาใช้ชีวิตของตนอย่างสุขุมเพียงไร. การรู้จักพอและการบังคับตนเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อจำกัดเวลาพักผ่อนหย่อนใจให้อยู่ในขอบเขตที่จำเป็นจริง ๆ. นับว่าเหมาะที่จะพิจารณาอย่างจริงจังถึงวิธีที่เราใช้เวลาว่างของเรา. นันทนาการควรมีประโยชน์บ้างแทนที่จะทำให้เรารู้สึกเสียเวลาหรือเหน็ดเหนื่อย. ถ้าหลังจากทำอะไรบางอย่างแล้วเราเกิดความรู้สึกว่างเปล่า, ไม่อิ่มอกอิ่มใจ, และรู้สึกผิดอยู่บ้าง นั่นก็บ่งชี้ว่าเราจำต้องปรับวิธีที่เราใช้เวลา.
3 จงมีเหตุผล: เปาโลแนะนำให้ “ใช้ประโยชน์เต็มที่จากเวลาอันเหมาะ” สำหรับสิ่งที่สำคัญในชีวิต ไม่ใช่กลายเป็น “คนไร้เหตุผล.” คริสเตียนที่อุทิศตัวแล้วไม่อาจยอมให้ชีวิตของตนหมกมุ่นอยู่กับการพักผ่อนหย่อนใจ. แม้ว่าการพักผ่อนและการเปลี่ยนบรรยากาศอาจทำให้เรากระปรี้กระเปร่าขึ้น แต่บ่อเกิดแห่งกำลังฝ่ายวิญญาณคือพลังปฏิบัติงานของพระเจ้า. (ยซา. 40:29-31) เราได้รับพระวิญญาณของพระองค์จากกิจกรรมตามระบอบของพระเจ้า เช่น การศึกษาพระคัมภีร์, การเข้าร่วมการประชุมประชาคม, การเข้าร่วมในการประกาศ ไม่ใช่จากนันทนาการ.
4 จัดลำดับความสำคัญ: เปาโลแนะนำให้คริสเตียน “สังเกตเข้าใจต่อไปว่าพระทัยประสงค์ของพระยะโฮวาเป็นเช่นไร.” พระเยซูทรงสอนว่ากิจกรรมของเราควรมุ่งอยู่ที่ราชอาณาจักรของพระเจ้าเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกในชีวิต. (มัด. 6:33) นับว่าจำเป็นที่เราจะทำกิจกรรมซึ่งทำให้เราดำเนินชีวิตสมกับการอุทิศตัวแด่พระยะโฮวาเป็นอย่างแรก. หลังจากนั้น ก็อาจจัดเวลาพักผ่อนหย่อนใจให้อยู่ในระดับที่พอเหมาะพอควร. เมื่อทำอย่างนั้น การพักผ่อนหย่อนใจก็จะเกิดประโยชน์และเราจะชื่นชมกับสิ่งเหล่านั้นมากขึ้น.—ผู้ป. 5:12.