จงสำนึกถึงความเร่งด่วนอยู่เสมอ!
1 พระเยซูทราบว่า พระองค์มีเวลาจำกัดที่จะอยู่บนแผ่นดินโลกเพื่อทำงานของพระบิดาให้สำเร็จ. (โย. 9:4) ด้วยเหตุนี้ พระองค์จึงทำงานรับใช้โดยสำนึกถึงความเร่งด่วน และทรงฝึกสอนเหล่าสาวกให้ทำเช่นเดียวกัน. (ลูกา 4:42-44; 8:1; 10:2-4) ความสะดวกสบายด้านวัตถุเป็นสิ่งที่มีความสำคัญอันดับรองลงไปสำหรับพระองค์. (มัด. 8:20) ดังนั้น พระองค์จึงสามารถทำงานมอบหมายที่พระยะโฮวาประทานให้จนสำเร็จ.—โย. 17:4.
2 เวลามีจำกัด: เวลาที่จะประกาศข่าวดีแก่ “บรรดาชาติมนุษย์” ก็มีจำกัดเช่นกัน. (มัด. 24:14) คำพยากรณ์ในคัมภีร์ไบเบิลเปิดเผยว่า เรากำลังมีชีวิตอยู่ในช่วงท้าย ๆ ของเวลาอวสาน. ในไม่ช้า “คนเหล่านั้นที่ไม่รู้จักพระเจ้า, และไม่เชื่อฟังกิตติคุณของพระเยซูเจ้าของเรา . . . จะรับโทษคือความพินาศนิรันดร์.” (2 เธ. 1:6-9) การพิพากษาดังกล่าวจะมาอย่างฉับพลันจนน่าตกตะลึง. (ลูกา 21:34, 35; 1 เธ. 5:2, 3) ผู้คนต้องตระหนักว่าตนอยู่ในสถานการณ์อันตราย. เราจึงมีหน้าที่ที่จะช่วยพวกเขาแสวงหาความโปรดปรานจากพระยะโฮวาขณะที่ยังมีเวลาอยู่.—ซฟัน. 2:2, 3.
3 ทำทุกสิ่งที่เราทำได้: โดยตระหนักว่า “เวลาที่เหลืออยู่นั้นลดน้อยลง” ผู้รับใช้ของพระเจ้าจึงให้ความสำคัญกับงานประกาศเป็นอันดับแรก. (1 โก. 7:29-31, ล.ม.; มัด. 6:33) บางคนยอมสละโอกาสที่จะหาเงินได้มาก ๆ หรือการมุ่งทำกิจกรรมส่วนตัวอื่น ๆ เพื่อจะสามารถทำงานรับใช้ได้มากขึ้น. (มโก. 10:29, 30) ส่วนคนอื่น ๆ ยังคง “กระทำการขององค์พระผู้เป็นเจ้าให้บริบูรณ์” ต่อ ๆ ไป แม้ต้องอดทนกับความยากลำบาก. (1 โก. 15:58) หลายคนประกาศข่าวดีอย่างไม่หวั่นไหวมานานหลายสิบปี. (เฮ็บ. 10:23) พระยะโฮวาทรงถือว่าการเสียสละทุกอย่างที่ทำเพื่อสนับสนุนผลประโยชน์แห่งราชอาณาจักรนั้นมีค่าสูงยิ่ง.—เฮ็บ. 6:10.
4 การทำให้ชีวิตของเรารวมจุดอยู่ที่การนมัสการพระยะโฮวา ซึ่งรวมไปถึงการประกาศ จะช่วยเราให้คำนึงถึงวันของพระยะโฮวาอยู่เสมอ. การทำเช่นนี้ช่วยป้องกันเราไม่ให้เขวไปกับโลกของซาตานและช่วยเสริมความตั้งใจของเราที่จะรักษาความประพฤติให้บริสุทธิ์. (2 เป. 3:11-14) จริงทีเดียว การทำงานรับใช้ต่อ ๆ ไปโดยสำนึกถึงความเร่งด่วนจะช่วยทั้งตัวเราเองและคนที่ฟังเราให้รอดได้.—1 ติโม. 4:16.