จงแสดงความสนใจเป็นส่วนตัว—โดยเป็นคนสุภาพอ่อนโยน
1 แม้พระยะโฮวาทรงเป็นองค์บรมมหิศรแห่งเอกภพ แต่พระองค์ก็แสดงความกรุณา, เห็นอกเห็นใจ, และสุภาพอ่อนโยนเมื่อปฏิบัติกับมนุษย์ไม่สมบูรณ์. (เย. 13:14; 19:18-21, 29) เราปรับปรุงวิธีเสนอข่าวดีได้โดยเลียนแบบพระเจ้าผู้ทรงสุภาพอ่อนโยน. (โกโล. 4:6, ล.ม.) สิ่งนี้เกี่ยวข้องมากกว่าแค่การพูดจาสุภาพและให้ความนับถือ.
2 การประกาศตามบ้าน: เราควรทำเช่นไรหากเราไปเยี่ยมเจ้าของบ้านในเวลาที่เขาไม่สะดวกหรือยุ่งมากจนไม่ว่างจะคุยกับเรา? เราควรเข้าใจสภาพการณ์ของเขาและพยายามพูดสั้น ๆ หรือบอกว่าเราจะมาในเวลาอื่น. เราไม่ควรคะยั้นคะยอให้ผู้คนรับหนังสือถ้าเขาไม่อยากรับ. นอกจากนี้ การคำนึงถึงผู้อื่นจะกระตุ้นเราให้แสดงความนับถือต่อทรัพย์สินของเขา เช่น ปิดประตูรั้วให้เขาและสอนลูกของเราให้ทำเช่นเดียวกัน. สำหรับบ้านที่ไม่มีใครอยู่ เราควรทำให้แน่ใจว่าได้สอดแผ่นพับไว้ในจุดที่ลับตาคนที่ผ่านไปมา. จริงทีเดียว ความสุภาพอ่อนโยนจะกระตุ้นเราให้ปฏิบัติต่อคนอื่นอย่างที่เราอยากให้เขาปฏิบัติต่อเรา.—ลูกา 6:31.
3 เมื่อประกาศที่ถนน: เมื่อประกาศที่ถนน เราจะแสดงความมีมารยาทได้โดยไม่ยืนกีดขวางทางคนอื่น และไม่ยืนรวมกลุ่มกันหน้าร้านค้า. เราจะคำนึงถึงสภาพการณ์ของคนอื่น โดยพยายามหาโอกาสคุยกับคนที่อาจพอมีเวลาบ้าง แทนที่จะคุยกับคนที่กำลังรีบจริง ๆ. บางครั้ง เราอาจต้องพูดดังขึ้นเพื่อให้ได้ยินขณะที่มีการจราจรคับคั่ง. กระนั้น เราควรทำอย่างที่น่านับถือ โดยไม่ทำให้ตัวเองกลายเป็นจุดสนใจ.—มัด. 12:19.
4 เมื่อให้คำพยานทางโทรศัพท์: การคำนึงถึงผู้อื่นจะกระตุ้นเราที่จะให้คำพยานทางโทรศัพท์ในที่เงียบสงบไม่มีเสียงรบกวน. เราจะแสดงมารยาทที่ดีเมื่อเราบอกเจ้าของบ้านทันทีว่าเราเป็นใครและอธิบายเหตุผลที่เราโทรมา. การพูดให้ตรงกับกระบอกโทรศัพท์และการรักษาน้ำเสียงให้น่าฟังเสมอจะช่วยให้คนอื่นอยากสนทนากับเราในเรื่องที่เสริมสร้างฝ่ายวิญญาณ. (1 โก. 14:8, 9) โดยการเป็นคนกรุณา, คำนึงถึงผู้อื่น, และมีมารยาทในวิธีต่าง ๆ เหล่านี้ เราจึงเลียนแบบพระยะโฮวาพระเจ้าผู้ทรงสุภาพอ่อนโยน.