เขาจะได้ยินได้อย่างไร?
1. เหตุใดงานประกาศจึงอาจเป็นเรื่องยาก และทำไมเรายังประกาศต่อ ๆ ไป?
1 เนื่องจากวันของพระยะโฮวากำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว จึงมีความเร่งด่วนที่ต้องช่วยผู้คนจำนวนมากให้ได้รับความรู้ถ่องแท้เรื่องพระเจ้าและพระประสงค์ที่พระองค์มีต่อมนุษยชาติ. (โย. 17:3; 2 เป. 3:9, 10) บางครั้งการทำเช่นนั้นอาจเป็นเรื่องยาก เนื่องจากหลายคนไม่แยแสหรืออาจเยาะเย้ยงานประกาศของเรา. (2 เป. 3:3, 4) กระนั้น เรามีเหตุผลทุกประการที่จะเชื่อว่ายังคงมีผู้คนในเขตประกาศจะรับฟังเมื่อได้ยินข่าวดี. คนเช่นนั้นจะได้ยินได้อย่างไรหากไม่มีใครประกาศ?—โรม 10:14, 15.
2. ตัวอย่างของอัครสาวกเปาโลหนุนใจเราอย่างไร?
2 การเผชิญการต่อต้าน: เนื่องจากยังมีอีกหลายคนต้องการฟังข่าวสารราชอาณาจักร เราจึงต้องไม่ท้อถอย. ฟิลิปปอยเป็นเมืองแรกในยุโรปที่ได้ยินข่าวดีที่อัครสาวกเปาโลประกาศ. เมื่อเปาโลกับซีลัสถูกจับด้วยข้อกล่าวหาเท็จ ทั้งสองถูกตีด้วยไม้และถูกจำคุก. (กิจ. 16:16-24) อย่างไรก็ตาม ประสบการณ์ที่เจ็บปวดไม่ได้ทำให้เปาโลเลิกประกาศเพราะความกลัว. เมื่อเปาโลเยี่ยมเมืองเทสซาโลนิเกซึ่งเป็นเมืองถัดไปในการเดินทางเผยแพร่ฐานะมิชชันนารี ท่าน “รวบรวมความกล้าโดยการช่วยเหลือจากพระเจ้า.” (1 เทส. 2:2) ตัวอย่างของเปาโลให้เหตุผลที่เราจะ ‘ไม่ท้อถอย’ มิใช่หรือ?—กลา. 6:9.
3. อะไรอาจเป็นเหตุที่ทำให้บางคนเปลี่ยนใจถึงแม้ในอดีตไม่สนใจฟัง?
3 หลายคนที่เคยปฏิเสธไม่ฟังข่าวดีเมื่อหลายปีก่อนได้เปลี่ยนใจ. เศรษฐกิจที่ถดถอย, ความเจ็บป่วย, การเสียชีวิตของคนในครอบครัว, หรือรายงานข่าวเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่วุ่นวายในโลกอาจเป็นเหตุให้เกิดการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว. (1 โค. 7:31) บางคนที่บิดามารดาเคยต่อต้านโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่และเต็มใจจะรับฟัง. การที่เรายังประกาศต่อ ๆ ไปทำให้บุคคลเช่นนั้นมีโอกาสจะ “ทูลอ้อนวอนโดยออกพระนามพระยะโฮวา” ก่อนจะสายเกินไป.—โรม 10:13.
4. อะไรกระตุ้นเราให้ทำงานประกาศต่อ ๆ ไป “มิได้ขาด”?
4 “มิได้ขาด”: ความรักที่เรามีต่อพระเจ้าและเพื่อนบ้านจะกระตุ้นเราให้ประกาศและสอนคนให้เป็นสาวกต่อ ๆ ไป “มิได้ขาด” เช่นเดียวกับที่เหล่าอัครสาวกได้ทำในศตวรรษแรก. (กิจ. 5:42) หลายคนในทุกวันนี้ “ร้องครางเพราะความชั่วลามกทั้งปวง” ที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนี้. (ยเอศ. 9:4) คนเหล่านั้นได้รับความหวังและการบรรเทาสักเพียงไรเมื่อได้ยินข่าวดี! แม้คนส่วนใหญ่ไม่รับฟัง เราก็มีคำรับรองจากพระคัมภีร์ว่าพระยะโฮวาทรงพอพระทัยที่เราพยายามประกาศ.—ฮีบรู 13:15, 16.