อย่าลังเล
1. ต้องมีความกล้าในเรื่องใด และเพราะเหตุใด?
1 คุณเคยลังเลที่จะประกาศที่โรงเรียนเนื่องจากกลัวถูกเยาะเย้ยไหม? ต้องมีความกล้าจริง ๆ ที่จะประกาศ โดยเฉพาะถ้าคุณขี้อาย. อะไรจะช่วยคุณได้?
2. มีโอกาสไหนบ้างที่จะให้คำพยานที่โรงเรียน และวิจารณญาณที่ดีเข้ามาเกี่ยวข้องอย่างไร?
2 ใช้วิจารณญาณที่ดี: ถึงแม้ควรมองว่าโรงเรียนเป็นเขตประกาศส่วนตัวของคุณ แต่จำไว้ว่าไม่มีการคาดหมายให้คุณคุยเรื่องพระคัมภีร์กับทุกคน เหมือนกับที่คุณประกาศตามบ้าน. จงใช้วิจารณญาณว่าควรจะพูดเมื่อไร. (ผู้ป. 3:1, 7) เรื่องที่เรียนในชั้นหรือการทำรายงานอาจทำให้คุณมีโอกาสพูดเรื่องความเชื่อของคุณ. หรือเพื่อนบางคนอาจถามว่าทำไมคุณไม่ร่วมกิจกรรมบางอย่าง. คริสเตียนบางคนแจ้งให้คุณครูทราบในตอนเปิดเทอมว่าเขาเป็นพยานพระยะโฮวาและให้หนังสือที่อธิบายความเชื่อของเราแก่คุณครู. บางคนตั้งหนังสือไว้บนโต๊ะเพื่อกระตุ้นให้เพื่อนอยากรู้.
3. คุณจะเตรียมตัวเพื่อให้คำพยานที่โรงเรียนได้อย่างไร?
3 จงเตรียมตัว: ถ้าคุณได้เตรียมตัวมาก่อน คุณก็จะมั่นใจมากขึ้น. (1 เป. 3:15) ลองนึกดูว่าเพื่อนอาจตั้งคำถามอะไร และคิดว่าคุณจะตอบอย่างไร. (สุภา. 15:28) ถ้าเป็นได้ ให้นำคัมภีร์ไบเบิลและหนังสือบางเล่ม เช่น หนังสือเล่มเล็กวิธีเริ่มและสานต่อ, หนังสือหนุ่มสาวถาม, และหนังสือเกี่ยวกับการทรงสร้างไปที่โรงเรียนหากจำเป็นต้องใช้. ขอบิดามารดาให้มีการซ้อมการประกาศที่โรงเรียนในการนมัสการประจำครอบครัว.
4. เหตุใดคุณควรให้คำพยานที่โรงเรียนต่อ ๆ ไป?
4 มองในแง่บวก: อย่าทึกทักว่าเพื่อนจะเยาะเย้ยคุณเสมอไปเมื่อคุณพูดเกี่ยวกับความจริง. บางคนอาจนับถือคุณที่คุณกล้าและอาจถึงกับรับฟัง. แต่อย่าท้อใจถ้าไม่มีใครสนใจ. พระยะโฮวาทรงพอพระทัยที่คุณได้พยายาม. (ฮีบรู 13:15, 16) จงขอพระองค์ต่อ ๆ ไปให้ช่วยคุณ ‘พูดด้วยใจกล้า.’ (กิจ. 4:29; 2 ติโม. 1:7, 8) ลองนึกดูซิว่าคุณจะตื่นเต้นสักแค่ไหนเมื่อมีใครสักคนรับฟัง. คนนั้นอาจเข้ามาเป็นเพื่อนผู้รับใช้พระยะโฮวาในที่สุด!