คัมภีร์ไบเบิลกล่าวอย่างไรเกี่ยวกับการแต่งหน้าและการใส่เครื่องประดับ?
คำตอบจากคัมภีร์ไบเบิล
คัมภีร์ไบเบิลไม่ได้กล่าวไว้อย่างละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่คัมภีร์ไบเบิลก็ไม่ได้ตำหนิการแต่งหน้าหรือการสวมใส่เครื่องประดับ อย่างไรก็ตาม แทนที่จะมุ่งความสนใจไปที่การปรากฏตัว คัมภีร์ไบเบิลสนับสนุนเราให้สนใจ “ความงามที่อยู่ภายในใจ คือใจที่สงบและอ่อนโยนซึ่งความงามแบบนี้ไม่มีวันจืดจาง”—1 เปโตร 3:3, 4
การประดับตัวไม่ใช่เรื่องผิด
ผู้หญิงที่ซื่อสัตย์ในคัมภีร์ไบเบิลสวมใส่เครื่องประดับ เรเบคาห์ภรรยาของอิสอัค ลูกชายของอับราฮัม สวมใส่ห่วงจมูกทองคำ กำไลข้อมือทองคำ และเครื่องประดับราคาแพงที่เธอได้รับเป็นของขวัญจากพ่อตาของเธอ (ปฐมกาล 24:22, 30, 53) คล้ายกัน เอสเธอร์รับ “การบำรุงความงาม” เพื่อเตรียมตัวสำหรับตำแหน่งราชินีแห่งอาณาจักรเปอร์เซียร์ (เอสเธอร์ 2:7, 9, 12) เห็นได้ชัดว่าการบำรุงเหล่านี้หมายรวมถึงการใช้ “เครื่องสำอาง” หรือ “การแต่งหน้าแบบต่าง ๆ”—New International Version; Easy-to-Read Version
มีการใช้เครื่องประดับเพื่อเป็นตัวอย่างเปรียบเทียบในคัมภีร์ไบเบิล ตัวอย่างเช่น บุคคลที่ให้คำแนะนำที่ดีถูกเปรียบเหมือนกับ “ตุ้มหูทองคำ ... สำหรับคนที่รับฟัง” (สุภาษิต 25:12) เช่นเดียวกัน พระเจ้าก็เปรียบการที่พระองค์ดูแลชาติอิสราเอลเหมือนกับสามีที่ประดับตกแต่งเจ้าสาวของเขาด้วยกำไลข้อมือ สร้อยคอ และตุ้มหู ซึ่งการประดับตัวแบบนี้ทำให้ชาติอิสราเอลเปรียบเหมือน “หญิงสาวที่สวยมาก”—เอเสเคียล 16:11-13
ความเข้าใจผิดเกี่ยวกับการแต่งหน้าและเครื่องประดับ
ความเข้าใจผิด: ที่ 1 เปโตร 3:3 คัมภีร์ไบเบิลตำหนิ “การถักผมและการใส่เครื่องประดับทองคำ”
ความจริง: บริบทของข้อคัมภีร์นี้แสดงให้เห็นว่า คัมภีร์ไบเบิลเน้นความสนใจไปที่คุณค่าของความงามภายในมากกว่าความงามภายนอกและการประดับตัว (1 เปโตร 3:3-6) คำแนะนำคล้าย ๆ กันนี้ยังสามารถพบได้อีกหลายที่ในคัมภีร์ไบเบิล—1 ซามูเอล 16:7; สุภาษิต 11:22; 31:30; 1 ทิโมธี 2:9, 10
ความเข้าใจผิด: คัมภีร์ไบเบิลบันทึกว่าเยเซเบลราชินีที่ชั่วร้ายแต่งหน้าทาตา ดังนั้น การใช้เครื่องสำอาง หรือการใช้ “อายแชโดว์” ของราชินีชั่วคนนี้แสดงว่าการแต่งหน้าเป็นเรื่องผิด—2 พงศ์กษัตริย์ 9:30, เชิงอรรถ (ภาษาอังกฤษ)
ความจริง: เยเซเบลถูกลงโทษเนื่องจากการกระทำที่ชั่วร้ายของเธอ เธอเป็นคนใช้วิชาอาคม และฆ่าคน ดังนั้นเธอถูกลงโทษเพราะการทำชั่วของเธอ ไม่ใช่เพราะการแต่งหน้า—2 พงศ์กษัตริย์ 9:7, 22, 36, 37