เชิงอรรถ
a หอสังเกตการณ์ ครั้งหนึ่งเคยได้ให้คำอธิบายที่แสดงถึงการหยั่งเห็นเข้าใจดังนี้: “ไม่บังควรที่เราจะปล่อยชีวิตให้เปล่าประโยชน์ไปกับสิ่งต่าง ๆ ที่อนิจจัง . . . หากชีวิตมีอยู่เพียงแค่นี้แล้วไซร้ ก็ไม่มีสิ่งใดจะสลักสำคัญเลยเป็นแน่แท้. ชีวิตนี้เปรียบแม้นลูกบอลที่ถูกโยนขึ้นไปในอากาศ ไม่ช้าก็ตกลงมาคลุกฝุ่นอีกครั้ง. ชีวิตเราเปรียบเหมือนเงาที่อยู่ชั่วประเดี๋ยวประด๋าว, ราวกับดอกไม้ที่โรยรา, คล้ายกับใบหญ้าที่ถูกตัดขาดและไม่นานก็เหี่ยวเฉา. . . . บนตาชั่งแห่งนิจนิรันดร์ ช่วงชีวิตเราก็เท่ากับธุลีที่มองไม่เห็น. ในกระแสแห่งกาลเวลา ช่วงชีวิตเราจะเปรียบดุจหยดน้ำเต็มหยดก็ยังไม่ได้. แน่นอน [ซะโลโม] เป็นฝ่ายถูกเมื่อได้ไตร่ตรองดูกิจธุระและกิจกรรมนานัปการแห่งชีวิตแล้วประกาศออกมาว่าล้วนอนิจจังทั้งสิ้น. เราลาจากโลกนี้เร็วเหลือเกินซึ่งทำให้ดูเหมือนว่าไม่คุ้มค่าเลยที่ได้เกิดมา คนหนึ่งในผู้คนนับพันล้านเกิดมาแล้วก็จากไป โดยที่มีไม่กี่คนรู้ว่าเราเคยอยู่ที่นี่. การมองอย่างนี้ใช่ว่าจะปฏิเสธคุณความดีของชีวิตหรือชวนให้หดหู่หรือสิ้นหวังก็หาไม่. นี่เป็นความจริง เป็นข้อเท็จจริงที่ต้องเผชิญ เป็นทัศนะที่ใช้การได้ หากชีวิตทั้งหมดมีอยู่เพียงเท่านี้.”—ฉบับ 1 สิงหาคม 1957 หน้า 472 (ภาษาอังกฤษ.)