เชิงอรรถ
b พระยะโฮวาเองทรงรู้สึกสะอิดสะเอียนในลักษณะดังกล่าว. ยกตัวอย่าง เอเฟโซ 4:29 (ล.ม.) พรรณนาเกี่ยวกับภาษาหยาบโลนว่าเป็น “คำหยาบช้า.” คำภาษากรีกที่ใช้สำหรับ “หยาบช้า” มีความหมายตามตัวอักษรว่าผลไม้, ปลา, หรือเนื้อที่เน่าเสีย. คำนี้แสดงอย่างชัดเจนถึงความรังเกียจที่เราน่าจะรู้สึกต่อคำพูดหยาบหยามหรือคำพูดที่สกปรกลามก. คล้ายกันนั้น พระคัมภีร์มักพรรณนารูปเคารพว่า “น่ารังเกียจประหนึ่งมูลสัตว์.” (พระบัญญัติ 29:17, ล.ม.; ยะเอศเคล 6:9) ความรังเกียจที่เรามีตามธรรมดาต่อมูลสัตว์หรืออุจจาระช่วยเราให้เข้าใจความรู้สึกสะอิดสะเอียนของพระเจ้าต่อการบูชารูปเคารพไม่ว่าแบบใด.