เพลงโซโลมอน
มาเก็บมดยอบกับเครื่องเทศหอม+
มากินรวงผึ้งกับน้ำผึ้ง
ผมดื่มนมและดื่มเหล้าองุ่นของผมแล้ว”+
“เพื่อนรัก กินอาหารเถอะ
ดื่มและเมามายกับความรัก”+
2 “ฉันหลับแต่ใจยังตื่นอยู่+
ฉันได้ยินเสียงที่รักของฉันเคาะประตู
‘น้องสาวของผม ที่รักของผม เปิดประตูให้หน่อย
แม่นกพิราบ ที่รักของผมสวยไม่มีที่ติทั้งกายและใจ
หัวผมเปียกน้ำค้าง
เส้นผมก็ชุ่มชื้นด้วยละอองน้ำยามค่ำคืน’+
3 ฉันถอดเสื้อคลุมออกแล้ว
จะให้สวมกลับเข้าไปอีกหรือ?
ฉันล้างเท้าแล้ว
จะให้เปื้อนดินอีกหรือ?
4 ที่รักของฉันปล่อยมือจากช่องประตู
ใจฉันเต้นแรงด้วยความคิดถึงเขา
5 ฉันลุกขึ้นเปิดประตูให้ที่รักของฉัน
น้ำมันหอมจากมดยอบ
หยดจากมือและนิ้วมือฉัน
ลงบนกลอนประตู
6 ฉันเปิดประตูให้ที่รักของฉัน
แต่เขากลับไปแล้ว เขาไปแล้ว
ฉันใจหายที่เขาจากไป*
ฉันอยากพบเขา แต่หาเขาไม่เจอ+
ฉันร้องเรียกเขา แต่เขาไม่ขานตอบ
7 พวกยามที่เดินตรวจทั่วเมืองมาพบฉันเข้า
พวกเขาทุบตีฉันจนบาดเจ็บ
พวกยามเฝ้ากำแพงเมืองเอาผ้าคลุมไหล่*ของฉันไป
8 ผู้หญิงชาวเยรูซาเล็มทั้งหลาย ฉันขอให้พวกเธอสาบาน
ถ้าพวกเธอพบคนรักของฉัน
บอกเขาหน่อยว่าฉันกำลังป่วยเป็นไข้ใจ”
9 “เธอผู้หญิงที่สวยที่สุด
คนรักของเธอดีกว่าคนรักของคนอื่นอย่างไรหรือ?
เขาดีกว่าคนรักของคนอื่นตรงไหน
เธอถึงได้ขอให้พวกเราสาบานอย่างนั้น?”
10 “ที่รักของฉันหล่อเหลาและผิวมีเลือดฝาดดี
เขาโดดเด่นท่ามกลางคนนับหมื่น
11 หัวเขางามเหมือนทองคำบริสุทธิ์
ผมเขาเป็นลอนเหมือนใบปาล์มที่พลิ้วไหวยามต้องลม*
ผมเขาดำเหมือนขนอีกา
12 ตาเขาเหมือนนกพิราบริมลำธาร
ที่เล่นน้ำอยู่ในน้ำนม
และเกาะอยู่ริมสระที่มีน้ำเต็มปริ่ม*
ริมฝีปากเขาเหมือนดอกลิลลี่ ชุ่มด้วยน้ำมันหอมจากมดยอบ+
14 นิ้วมือเขาเรียวยาวเหมือนแท่งทองคำประดับด้วยคริโซไลต์
ท้องเขาเหมือนงาช้างขัดเงาประดับด้วยแซปไฟร์
15 ขาเขาเหมือนเสาหินอ่อนตั้งอยู่บนฐานทองคำบริสุทธิ์
เขารูปร่างหน้าตาดี น่าดูเหมือนแผ่นดินเลบานอน เขาเด่นเหมือนต้นสนซีดาร์ ไม่มีใครเทียบเขาได้+
ผู้หญิงชาวเยรูซาเล็มทั้งหลาย นี่แหละคนรักของฉัน นี่แหละคนที่ฉันรัก”