คำแนะนำสำหรับครอบครัว | การเลี้ยงลูก
จะรับมืออย่างไรเมื่อลูกอาละวาด?
ปัญหา
เมื่อลูกวัยสองขวบของคุณไม่พอใจหรือถูกขัดใจ เขาจะร้องกรี๊ด ๆ กระทืบเท้าเร่า ๆ และลงไปดิ้นกับพื้น. คุณอาจสงสัยว่า ‘ลูกฉันปกติดีไหม? ที่เขาทำแบบนี้เป็นเพราะฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า? พฤติกรรมแบบนี้จะหายไปไหมเมื่อเขาโตขึ้น?’
คุณสามารถ ช่วยลูกวัยสองขวบให้เปลี่ยนพฤติกรรมได้. แต่ก่อนอื่นให้เรามาดูว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ลูกทำแบบนี้.a
สาเหตุของปัญหา
เนื่องจากเด็กเล็กยังไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ของตนเอง บางครั้งพวกเขาจึงร้องอาละวาดเมื่อถูกขัดใจ. แต่ยังมีเหตุผลอื่น ๆ ด้วย.
ลองคิดถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับเด็กวัยสองขวบ. ตั้งแต่เกิดมา พ่อแม่คอยดูแลเอาใจใส่เขาทุกอย่าง. ตัวอย่างเช่น เมื่อเขาร้องไห้ พ่อแม่จะรีบวิ่งไปหาทันที เพราะเป็นห่วงว่า ‘ลูกไม่สบายหรือเปล่า? หิวนมไหม? ต้องการให้ปลอบหรือเปลี่ยนผ้าอ้อมไหม?’ พ่อแม่ทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกรู้สึกสบายขึ้น. และก็สมควรที่จะเป็นอย่างนั้นเพราะลูกน้อยยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เขาจึงต้องพึ่งพ่อแม่ตลอดเวลา.
แต่พออายุราว ๆ สองขวบ เด็กเริ่มรู้ว่าพ่อแม่ไม่ได้ทำอะไรให้เขาทุกอย่างอีกต่อไป. แทนที่พ่อแม่ จะช่วยทำทุกอย่างให้ลูก พ่อแม่กลับคาดหมายให้ลูก ทำตามที่พ่อแม่ ต้องการ. ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว และเด็กวัยสองขวบอาจไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลงและเริ่มต่อต้านด้วยการร้องอาละวาด.
เมื่อเวลาผ่านไป ตามปกติแล้วเด็กจะปรับตัวได้และยอมรับความจริงว่าพ่อแม่ไม่ได้เป็นแค่ผู้ดูแลเขา แต่ยังเป็นครูที่อบรมสั่งสอนเขาด้วย. นอกจากนี้ เด็กจะค่อย ๆ เข้าใจว่าเขามีหน้าที่ต้อง “เชื่อฟังบิดามารดา.” (โกโลซาย 3:20) แต่กว่าจะถึงตอนนั้น เด็กวัยนี้อาจทดสอบความอดทนของพ่อแม่จนถึงขีดสุดด้วยการร้องอาละวาดครั้งแล้วครั้งเล่า.
สิ่งที่คุณทำได้
พยายามเข้าใจลูก. เด็กก็คือเด็ก ไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่ตัวเล็ก. เด็กยังไม่รู้วิธีรับมือกับอารมณ์ความรู้สึกของตนเอง เขาจึงอาจแสดงออกมากเกินไปเมื่อไม่พอใจ. ดังนั้น ขอให้คุณพยายามเข้าใจความรู้สึกของลูก.—คำแนะนำในคัมภีร์ไบเบิล: 1 โครินท์ 13:11
ใจเย็น ๆ. เมื่อลูกร้องอาละวาด คุณ ต้องใจเย็น เพราะการโมโหไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้น. หากเป็นได้ คุณควรทำเป็นไม่สนใจและอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่. ถ้าคุณจำไว้เสมอว่าทำไม ลูกจึงอาละวาด คุณก็จะควบคุมอารมณ์ได้.—คำแนะนำในคัมภีร์ไบเบิล: สุภาษิต 19:11
หนักแน่นเข้าไว้. ถ้าคุณยอมตามใจลูกทุกครั้งที่เขาร้องอาละวาด เด็กก็จะได้ใจและทำอย่างนั้นทุกครั้งที่ต้องการอะไรบางอย่าง. คุณต้องทำให้ลูกเห็นว่าคุณหมายความอย่างที่พูดจริง ๆ เช่น ถ้าคุณบอกว่าไม่ ก็คือไม่.—คำแนะนำในคัมภีร์ไบเบิล: มัดธาย 5:37
ถ้าคุณจำไว้เสมอว่าทำไม ลูกจึงอาละวาด คุณก็จะควบคุมอารมณ์ได้
อดทน. อย่าคิดว่าลูกจะเลิกพฤติกรรมนี้ได้ง่าย ๆ โดยเฉพาะเมื่อคุณเคยทำให้ลูกรู้สึกว่าถ้าเขาอาละวาดเมื่อไรก็จะได้สิ่งที่ต้องการทุกครั้ง. ถ้าคุณรู้วิธีจัดการกับลูกอย่างเหมาะสมและทำอย่างเสมอต้นเสมอปลาย พฤติกรรมที่ชอบอาละวาดจะค่อย ๆ ลดลงและหายไปในที่สุด. คัมภีร์ไบเบิลกล่าวว่า “ความรักอดกลั้นไว้นาน.”—1 โครินท์ 13:4
นอกจากนั้น ขอให้ลองวิธีต่อไปนี้:
เมื่อลูกเริ่มอาละวาด (ถ้าทำได้) ให้กอดเขาและจับแขนขาไว้ไม่ให้เขาดิ้น แต่อย่ารัดแน่นจนทำให้ลูกเจ็บ. อย่าตะคอกใส่เขา. รอจนกว่าเขาจะสงบลง. ในที่สุด เด็กจะค่อย ๆ เรียนรู้ว่าการอาละวาดไม่ช่วยให้เขาได้รับสิ่งที่ต้องการ.
หามุมใดมุมหนึ่งในบ้านสำหรับกักบริเวณหรือทำโทษเมื่อลูกอาละวาด. ปล่อยให้ลูกอยู่ที่นั่นคนเดียวและบอกเขาว่าห้ามออกมาจนกว่าจะหยุดร้องอาละวาด.
ถ้าลูกอาละวาดต่อหน้าผู้คนในที่สาธารณะ คุณควรพาเขาออกมาจากที่นั่น. อย่ายอมใจอ่อนเพียงเพราะเขาทำให้คุณขายหน้า. การตามใจลูกจะทำให้เด็กคิดว่าเขาต้องอาละวาดเพื่อจะได้สิ่งที่ตนต้องการ.
a คำแนะนำในบทความนี้ใช้ได้กับทั้งลูกชายและลูกสาว.