บท 6
เด็กชายตามคำสัญญา
พระเยซูเข้าสุหนัตและถูกพามาที่วิหาร
โยเซฟกับมารีย์ไม่ได้กลับไปนาซาเร็ธทันที พวกเขาอยู่ที่เบธเลเฮมอีกพักหนึ่ง พอพระเยซูอายุ 8 วัน พวกเขาก็พาท่านไปเข้าสุหนัตตามกฎหมายที่พระเจ้าให้กับคนอิสราเอล (เลวีนิติ 12:2, 3) ตามธรรมเนียมแล้ว จะมีการตั้งชื่อเด็กในวันนั้นด้วย พวกเขาตั้งชื่อลูกชายว่าเยซู ตามที่ทูตสวรรค์กาเบรียลบอกไว้
หลังจากนั้นประมาณหนึ่งเดือน ตอนที่พระเยซูอายุ 40 วัน พ่อแม่ก็พาท่านไปที่วิหารในเยรูซาเล็ม ซึ่งอยู่ห่างจากที่พักของพวกเขาไม่กี่กิโลเมตร กฎหมายของพระเจ้าบอกว่าหลังจากคลอดลูกชายได้ 40 วัน แม่ของเด็กจะต้องถวายเครื่องบูชาที่วิหารเพื่อชำระตัวให้สะอาด—เลวีนิติ 12:4-8
ตามกฎหมายแล้วต้องถวายลูกแกะกับนก แต่ถ้าแม่ของเด็กไม่มีเงินพอจะซื้อลูกแกะก็สามารถเอานกเขาหรือนกพิราบมาแทนแกะได้ เรารู้ได้ว่าโยเซฟกับมารีย์ไม่ใช่คนร่ำรวย เพราะมารีย์เอานก 2 ตัวไปถวายเป็นเครื่องบูชา
ที่วิหาร ชายแก่คนหนึ่งชื่อสิเมโอน เดินมาหาโยเซฟกับมารีย์ พระเจ้าบอกสิเมโอนไว้ว่า ก่อนตายเขาจะได้เห็นพระคริสต์หรือเมสสิยาห์ที่พระองค์สัญญา พลังของพระเจ้าพาสิเมโอนไปที่วิหารในวันนั้น เพื่อจะได้เจอโยเซฟกับมารีย์และลูก สิเมโอนอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมแขน
เขาพูดขอบคุณพระเจ้าว่า “พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด ผมได้เห็นเด็กคนที่พระองค์บอกไว้แล้ว ผมนอนตายตาหลับแล้ว เพราะผมได้เห็นคนที่พระองค์จะใช้ช่วยผู้คนให้รอด และพระองค์ส่งท่านนี้มาเพื่อคนทุกชาติจะได้เห็น ท่านเป็นแสงสว่างขับไล่ความมืดที่ปกคลุมชนชาติต่าง ๆ และเป็นแสงเจิดจ้าที่ส่องเหนืออิสราเอลประชาชนของพระองค์”—ลูกา 2:29-32
โยเซฟกับมารีย์ประหลาดใจมากเมื่อได้ยินอย่างนั้น สิเมโอนอวยพรมารีย์และบอกว่าลูกชายของเธอ “จะเป็นต้นเหตุให้คนอิสราเอลบางคนล้มลงและให้บางคนลุกขึ้น” แต่ก็บอกด้วยว่ามารีย์จะต้องเจ็บปวดมากเหมือนถูกดาบยาวแทงทะลุตัว—ลูกา 2:34
วันนั้น มีผู้พยากรณ์หญิงชื่ออันนาอยู่ที่วิหารด้วย เธออายุ 84 ปีแล้ว แต่ก็มาที่วิหารไม่เคยขาด เธอเดินเข้ามาหาพวกเขา พูดขอบคุณพระเจ้า และเล่าเรื่องเด็กน้อยเยซูให้ทุกคนที่อยากฟัง
โยเซฟและมารีย์ดีใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวิหาร เพราะทั้งหมดนี้ยืนยันว่าลูกชายของพวกเขาเป็นผู้ที่พระเจ้าสัญญาไว้