การรับใช้กลุ่มภาษาที่ไม่มีใดเหมือนในเกาหลี
กลุ่มคนที่กระตือรือร้นมากทว่าค่อนข้างเงียบได้ชุมนุมกันในการประชุมภาคของพยานพระยะโฮวาในฤดูร้อนปี 1997. นี่เป็นการประชุมใหญ่ครั้งแรกในลักษณะนี้สำหรับคนหูหนวกและคนที่การได้ยินบกพร่อง. มียอดผู้เข้าร่วมประชุม 1,174 คน. รายการทั้งหมด ทั้งคำบรรยาย, การสัมภาษณ์, และละครมีการนำเสนอในภาษามือเกาหลีและฉายภาพบนจอขนาดใหญ่ซึ่งเห็นได้ทั่วทั้งห้องประชุม. นี่เป็นจุดสุดยอดของการทำงานอย่างขันแข็งเป็นเวลาหลายปีของอาสาสมัครจำนวนมาก.
จะมีเวลาหนึ่งที่ “หูของคนหูหนวกจะได้ยิน” ในอุทยานบนแผ่นดินโลก. (ยะซายา 35:5, ล.ม.) เพื่อจะได้รับชีวิตในอุทยานนั้น ทุก ๆ คนรวมทั้งคนหูหนวกต้องเข้ามาอยู่ในอุทยานฝ่ายวิญญาณก่อน ซึ่งหมายถึงสภาพรุ่งเรืองฝ่ายวิญญาณของประชาชนที่มีความสุขของพระเจ้า. พวกเขาต้องมาเป็นพยานพระยะโฮวาที่อุทิศตัว รับบัพติสมาแล้วซึ่งได้รับการสั่งสอนจากพระองค์.—มีคา 4:1-4.
การเริ่มต้นด้วยจำนวนเล็กน้อย
แม้มีการประกาศบ้างท่ามกลางคนหูหนวกในทศวรรษ 1960 แต่ก็จนกระทั่งทศวรรษ 1970 จึงมีคนหูหนวกเริ่มเข้าร่วมการประชุมของพยานพระยะโฮวาบ้างในกรุงโซล เมืองหลวงของเกาหลี. พี่น้องคริสเตียนคนหนึ่งซึ่งเขียนหนังสือได้ไวใช้กระดานดำเพื่อจดจุดสำคัญของคำบรรยายต่าง ๆ รวมทั้งข้อคัมภีร์ที่มีการใช้.
ในปี 1971 ในเมืองแทจอน พยานฯ คนหนึ่งซึ่งมีลูกชายหูหนวกเริ่มสอนข่าวสารเรื่องราชอาณาจักรให้แก่ลูกและเพื่อน ๆ ของลูกที่หูหนวก. หลายคนที่มีใจแรงกล้าจากกลุ่มนี้ปัจจุบันรับใช้เป็นแกนหลักในเขตที่ใช้ภาษามือ.—ซะคาระยา 4:10.
หนุ่มสาวเสนอตัวด้วยความเต็มใจ
หากจะให้ผู้ที่หูหนวกได้รับเอาความรู้เกี่ยวกับพระยะโฮวาและพระเยซู และมาอยู่บนทางสู่ชีวิตแล้ว อาสาสมัครคนอื่น ๆ คงต้องทุ่มเทความพยายามมาก. (โยฮัน 17:3) เพื่อบรรลุเป้าหมายนี้ พยานพระยะโฮวาจำนวนไม่น้อยได้เรียนภาษามือและได้รับผลตอบแทนด้วยประสบการณ์ที่เสริมสร้าง.
ปาร์ก อินซอน อายุ 15 ปี ได้ตั้งเป้าจะเรียนภาษามือ. เพื่อจะทำเช่นนั้น เขาจึงไปเป็นเด็กฝึกงานในโรงงานที่มีการว่าจ้างกลุ่มคนหูหนวก 20 คน. เป็นเวลาแปดเดือนเขาทำงานอย่างใกล้ชิดกับคนเหล่านี้เพื่อจะเรียนภาษาและวิธีคิดของคนหูหนวก. ปีถัดมา เขาเป็นผู้เผยแพร่ประเภทไพโอเนียร์ประจำ หรือผู้ประกาศราชอาณาจักรเต็มเวลา และทำงานกับกลุ่มคนหูหนวกซึ่งสนใจความจริงในคัมภีร์ไบเบิล. กลุ่มนี้เติบโตอย่างรวดเร็ว และไม่ช้ามีมากกว่า 35 คนที่เข้าร่วมการประชุมวันอาทิตย์.—บทเพลงสรรเสริญ 110:3.
หลังจากนั้น เป็นครั้งแรกในกรุงโซล มีการจัดการประชุมคริสเตียนในภาษามือโดยเฉพาะ. บราเดอร์ปาร์ก อินซอน รับใช้ฐานะไพโอเนียร์พิเศษในกลุ่มที่กำลังเติบโตนี้. ถึงตอนนี้เขากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญภาษามือ. ในบางเดือน เขานำการศึกษาคัมภีร์ไบเบิลที่บ้านกับคนหูหนวกถึง 28 ราย. คนเหล่านี้หลายคนได้ก้าวหน้าและเข้ามาเป็นพยานพระยะโฮวา.
ผลจากงานอาสาสมัครที่ขันแข็งจริง ๆ เช่นนี้ ได้มีการตั้งประชาคมภาษามือประชาคมแรกขึ้นในกรุงโซลเมื่อเดือนตุลาคม 1976 โดยมีผู้ประกาศ 40 คนและไพโอเนียร์ประจำ 2 คน. สิ่งนี้เป็นพลังกระตุ้นกิจการงานในเมืองอื่น ๆ ของเกาหลี. คนหูหนวกมากมายหิวกระหายข่าวดีและรอคอยการเยี่ยมอยู่.
ทำงานท่ามกลางคนหูหนวก
คุณอาจสงสัยว่าจะพบคนหูหนวกได้อย่างไร. ส่วนใหญ่มีการติดต่อกับพวกเขาโดยการแนะนำต่อ ๆ กันไป. นอกจากนี้ มีการเข้าหาเจ้าของร้านขายข้าวสารในท้องถิ่น พวกเขาจะให้ชื่อและที่อยู่ของคนหูหนวก. สำนักงานของรัฐบางแห่งก็ช่วยในการให้ข้อมูลดังกล่าว. การขยันทำงานทั่วเขตที่คนหูหนวกอาศัยอยู่ประสบผลสำเร็จจนถึงกับในที่สุดมีการตั้งประชาคมภาษามือขึ้นสี่ประชาคม. หนุ่มสาวคริสเตียนหลายคนได้รับการสนับสนุนให้เรียนภาษามือ.
ผู้เผยแพร่ที่เป็นไพโอเนียร์พิเศษซึ่งได้เรียนภาษามือได้รับมอบหมายจากสำนักงานสาขาของพยานพระยะโฮวาให้ทำงานร่วมกับประชาคมต่าง ๆ. ไม่นานมานี้ ผู้สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนฝึกอบรมเพื่องานรับใช้ได้รับมอบหมายไปประชาคมเหล่านี้และได้เสริมสร้างประชาคมขึ้นทางฝ่ายวิญญาณ.
มีอุปสรรคต่าง ๆ ที่ต้องเอาชนะ. การรับใช้ในเขตแบบนี้ต้องทุ่มเทความพยายามที่จะเข้าใจวัฒนธรรมของคนหูหนวก. พวกเขาเป็นคนตรงไปตรงมาทั้งในความคิดและการกระทำ. บางครั้งเรื่องนี้ทำให้คนแปลกใจและอาจทำให้เกิดการเข้าใจผิด. นอกจากนี้ เมื่อพยานฯ นำการศึกษาคัมภีร์ไบเบิลกับคนหูหนวก มีความจำเป็นที่จะช่วยพวกเขาให้ใช้ภาษาของตนอย่างชำนาญและสนับสนุนพวกเขาให้อ่านและศึกษาด้วยตัวเองมากขึ้น.
ในกิจกรรมประจำวัน คนหูหนวกเผชิญความยุ่งยากที่ส่วนใหญ่คนอื่นไม่รู้. การติดต่อสื่อความในสำนักงานของรัฐและสถานดูแลสุขภาพ รวมทั้งการติดต่อธุรกิจง่าย ๆ บ่อยครั้งเป็นปัญหาใหญ่สำหรับพวกเขา. แต่เพราะพยานฯ จากประชาคมใกล้เคียงได้เสนอการช่วยเหลือด้วยความรัก คนหูหนวกในประชาคมคริสเตียนจึงได้ประสบภราดรภาพแท้.—โยฮัน 13:34, 35.
การให้คำพยานอย่างไม่เป็นทางการเกิดผล
ในเมืองปูซาน ซึ่งเป็นเมืองท่าใหญ่ทางภาคใต้ของเกาหลี พยานฯ คนหนึ่งบังเอิญพบคนหูหนวกสองคนซึ่งเขียนใส่กระดาษชิ้นหนึ่งว่า “เราชอบอุทยาน. เราอยากรู้ข้อพระคัมภีร์ที่บอกเรื่องชีวิตนิรันดร์.” พี่น้องได้จดที่อยู่ของทั้งคู่ไว้แล้วนัดหมายที่จะไปเยี่ยม. เมื่อพี่น้องคนนี้ไปเยี่ยม เขาได้พบคนหูหนวกรออยู่เต็มห้องเพื่อฟังข่าวสารเรื่องราชอาณาจักร. ประสบการณ์นี้กระตุ้นเขาให้เริ่มเรียนภาษามือ. ไม่นานก็มีการตั้งประชาคมภาษามือในเมืองปูซาน.
พี่น้องคนหนึ่งจากประชาคมดังกล่าวสังเกตเห็นคนหูหนวกสองคนกำลังใช้ภาษามือคุยกันอยู่จึงเข้าไปหา. เมื่อทราบว่าเขาทั้งสองเพิ่งเข้าร่วมการประชุมทางศาสนา พี่น้องจึงเชิญเขาไปที่หอประชุมตอนบ่ายสองโมงในวันเดียวกันนั้น. ทั้งสองได้มาและเริ่มต้นการศึกษาคัมภีร์ไบเบิล. หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองเข้าร่วมการประชุมภาคพร้อมกับเพื่อนหูหนวก 20 คน. จากกลุ่มนี้ มีหลายคนได้อุทิศชีวิตแด่พระยะโฮวา. สองคนได้เป็นผู้ปกครองและหนึ่งคนเป็นผู้ช่วยงานรับใช้ในประชาคมภาษามือ. อีกหลายคนได้อุทิศชีวิตแด่พระยะโฮวา.
ความตั้งใจแน่วแน่ได้รับผลตอบแทน
เนื่องจากคนหูหนวกบางคนอยู่ค่อนข้างไกลจากประชาคมภาษามือ บ่อยครั้งต้องใช้ความพยายามและความตั้งใจแน่วแน่อย่างมากเพื่อจัดเตรียมการบำรุงเลี้ยงฝ่ายวิญญาณจากคัมภีร์ไบเบิลให้แก่พวกเขาเป็นประจำ. ตัวอย่างเช่น ชายวัย 31 ปีคนหนึ่งได้หาเลี้ยงชีพโดยการจับปลาตามชายฝั่งของเกาะแห่งหนึ่ง. เขาได้ยินข่าวสารในคัมภีร์ไบเบิลจากน้องชายของเขาซึ่งได้ติดต่อกับพยานพระยะโฮวา. ด้วยความพยายามจะสนองความหิวกระหายฝ่ายวิญญาณของตน ชาวประมงหูหนวกคนนี้ได้เดินทาง 16 กิโลเมตรโดยทางเรือไปเมืองทงยาง บนฝั่งทะเลทางใต้ของเกาหลี. เขาทำเช่นนั้นเพื่อจะพบกับไพโอเนียร์พิเศษจากประชาคมภาษามือในเมืองมาซาน. ทุกวันจันทร์ ไพโอเนียร์พิเศษคนนี้เดินทาง 65 กิโลเมตรเพื่อนำการศึกษาคัมภีร์ไบเบิลกับชาวประมงหูหนวกคนนี้.
เพื่อเข้าร่วมการประชุมวันอาทิตย์ในเมืองมาซาน นักศึกษาคัมภีร์ไบเบิลที่หูหนวกคนนี้ต้องเดินทาง 16 กิโลเมตรโดยทางเรือ แล้วต่อรถประจำทางไปอีก 65 กิโลเมตร. ความตั้งใจแน่วแน่ของเขาเกิดผลดี. ในไม่กี่เดือน เขาใช้ภาษามือได้ดีขึ้น รู้จักอักษรภาษาเกาหลีมากขึ้น และสำคัญที่สุด ได้เรียนรู้ถึงวิธีเดียวเท่านั้นที่จะสร้างสัมพันธภาพกับพระยะโฮวา. โดยตระหนักถึงความสำคัญของการประชุมและการให้คำพยานเป็นประจำ เขาจึงย้ายไปยังเขตที่มีประชาคมภาษามือ. นั่นเป็นเรื่องง่ายไหม? ไม่เลย. เขาต้องเลิกอาชีพจับปลาซึ่งทำกำไรให้เขาถึงเดือนละ 3,800 เหรียญสหรัฐ แต่ความตั้งใจแน่วแน่ของเขาได้รับผลตอบแทน. หลังจากก้าวหน้าในความจริง เขาได้รับบัพติสมาและตอนนี้รับใช้พระยะโฮวาอย่างมีความสุขพร้อมกับครอบครัวของเขา.
การแปลสำหรับคนหูหนวก
ข่าวดีเรื่องราชอาณาจักรมักถูกถ่ายทอดโดยคำพูด. อย่างไรก็ดี เพื่อจะถ่ายทอดข่าวสารจากพระคำของพระเจ้าอย่างถูกต้องแม่นยำยิ่งขึ้น จำเป็นต้องมีการเสนอคำสอนจากคัมภีร์ไบเบิลในรูปแบบที่คงทนกว่า. ดังนั้น ในศตวรรษแรก จึงมีการเขียนหนังสือและจดหมายต่าง ๆ โดยผู้เฒ่าผู้แก่ที่มีประสบการณ์. (กิจการ 15:22-31; เอเฟโซ 3:4; โกโลซาย 1:2; 4:16) ในสมัยของเรา มีการจัดเตรียมอาหารฝ่ายวิญญาณอย่างบริบูรณ์โดยทางหนังสือและสิ่งพิมพ์คริสเตียนอื่น ๆ. สิ่งพิมพ์เหล่านี้ได้รับการแปลในหลายร้อยภาษา รวมทั้งภาษามือหลากหลายแบบ. เพื่อทำเช่นนี้ในภาษามือเกาหลี สำนักงานสาขามีแผนกแปลภาษามือ. แผนกวีดิทัศน์ผลิตวีดิทัศน์ภาษามือ. นี่เป็นการจัดเตรียมอาหารฝ่ายวิญญาณสำหรับผู้ประกาศข่าวดีและคนสนใจที่หูหนวกในประชาคมต่าง ๆ ทั่วประเทศเกาหลี.
ถึงแม้หลายคนกลายเป็นผู้ชำนาญในภาษามือและได้ช่วยในการผลิตวีดิทัศน์ แต่ส่วนใหญ่แล้วผู้แปลที่ดีที่สุดคือลูก ๆ ของคนหูหนวก. พวกเขาได้เรียนรู้ภาษามือตั้งแต่เป็นทารก. เด็กเหล่านี้ไม่เพียงทำท่าทางถูกต้องเท่านั้น แต่ยังสื่อความหมายได้อย่างจริงใจและเพิ่มน้ำหนักให้แก่ข่าวสารโดยท่าทางและสีหน้าของพวกเขาด้วย โดยวิธีนี้จึงเข้าถึงจิตใจและหัวใจผู้คนได้.
ดังที่ได้กล่าวมาแล้ว ตอนนี้มีการจัดการประชุมภาคและการประชุมหมวดภาษามือเป็นประจำในเกาหลี. เพื่อจะให้สำเร็จลุล่วง มีงานต้องทำมาก รวมทั้งค่าใช้จ่ายสูงและต้องใช้ความพยายามมากทีเดียว. อย่างไรก็ดี คนเหล่านั้นที่เข้าร่วมประชุมรู้สึกขอบคุณสำหรับการจัดเตรียมนี้. หลังจากการชุมนุมเหล่านี้จบแล้ว หลายคนยังอยู่ต่อ เพราะอยากมีการคบหาสมาคมที่เป็นประโยชน์ต่อไปและพูดคุยกันเรื่องอาหารฝ่ายวิญญาณที่ดีซึ่งได้รับนั้น. เห็นได้ชัด การรับใช้ในกลุ่มที่ไม่มีใดเหมือนนี้มีข้อท้าทายหลายอย่าง แต่พระพรฝ่ายวิญญาณทำให้งานนี้คุ้มค่า.
[ภาพหน้า 10]
วีดิทัศน์ภาษาท่าทางที่ผลิตในเกาหลี: “พระผู้สร้างทรงเรียกร้องอะไรจากเรา?,” “การหยั่งรู้ค่ามรดกฝ่ายวิญญาณของเรา,” “ตัวอย่างเตือนใจสำหรับสมัยของเรา,” และ “จงนับถืออำนาจของพระยะโฮวา”
[ภาพหน้า 10]
ตามเข็มนาฬิกาจากล่างซ้าย: การผลิตวีดิทัศน์ภาษาท่าทาง ณ สาขาเกาหลี; การออกแบบท่าทางสำหรับคำศัพท์ตามระบอบของพระเจ้า; ทีมแปลภาษาท่าทาง; การบอกบทแก่ผู้ทำท่าทางระหว่างการผลิตวีดิทัศน์