ห้องสมุดออนไลน์ของวอชเทาเวอร์

คำถามจากผู้อ่าน

หอสังเกตการณ์ 2000 | ตุลาคม 15
- พระยะโฮวา ผู้ซึ่งเราเป็นหนี้ชีวิตพระองค์ ทรงบัญชาไม่ให้กินเลือด. (เยเนซิศ 9:3, 4) ในพระบัญญัติสำหรับชาติยิศราเอลโบราณ พระเจ้าทรงจำกัดการใช้เลือดเพราะเลือดหมายถึงชีวิต. พระองค์ทรงบัญชาไว้ดังนี้: “ชีวิตของเนื้อหนังคือโลหิต, และโลหิตนั้นเราได้ให้แก่เจ้าทั้งหลาย, จะกระทำไถ่โทษวิญญาณจิตต์ของเจ้าบนแท่น.” ถ้าคนหนึ่งฆ่าสัตว์เพื่อเป็นอาหารล่ะจะว่าอย่างไร? พระเจ้าตรัสว่า “ผู้นั้นต้องให้โลหิตสัตว์นั้นไหลลงที่ดินและปิดไว้.”a (เลวีติโก 17:11, 13) พระยะโฮวาตรัสย้ำพระบัญชาข้อนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก. (พระบัญญัติ 12:16, 24; 15:23) หนังสือชื่อซอนซีโน คุมาช ของชาวยิวให้ข้อสังเกตว่า “ต้องไม่เก็บเลือดไว้แต่ต้องทำให้ไม่เหมาะสำหรับรับประทานโดยเทลงบนดิน.” ต้องไม่มีชาวยิศราเอลคนใดจัดสรร, เก็บ, และใช้เลือดของสิ่งมีชีวิตอื่น ซึ่งชีวิตของสิ่งมีชีวิตนั้นเป็นของพระเจ้า.

คำถามจากผู้อ่าน

หอสังเกตการณ์ 2000 | ตุลาคม 15
- บางครั้งบางคราว แพทย์จะสนับสนุนให้ผู้ป่วยฝากเลือดของตนไว้หลายสัปดาห์ก่อนการผ่าตัด (การบริจาคเลือดตนเองก่อนผ่าตัด หรือ PAD) เพื่อว่าถ้าเกิดความจำเป็น เขาจะได้ถ่ายเลือดของผู้ป่วยเองที่ถูกเก็บไว้ให้แก่ผู้ป่วย. แต่การรวบรวม, การเก็บ, และการถ่ายเลือดตามวิธีนี้ขัดแย้งโดยตรงกับที่มีกล่าวไว้ในพระธรรมเลวีติโกและพระบัญญัติ. ต้องไม่เก็บเลือดไว้; ต้องให้เลือดไหลออก—เสมือนคืนแก่พระเจ้า. จริงอยู่ที่พระบัญญัติของโมเซไม่มีผลบังคับในสมัยนี้. ถึงกระนั้น พยานพระยะโฮวาก็นับถือหลักการที่พระเจ้าทรงให้ไว้ในพระบัญญัติ และพวกเขาตั้งใจแน่วแน่จะ ‘ละเว้นจากเลือด.’ ฉะนั้น เราไม่บริจาคเลือด เราไม่เก็บเลือดของเราซึ่งควร ‘ให้ไหลออก’ นั้นไว้สำหรับถ่ายให้ตัวเรา. การกระทำเช่นนั้นขัดกับกฎหมายของพระเจ้า.

คำถามจากผู้อ่าน

หอสังเกตการณ์ 2000 | ตุลาคม 15
- a ศาสตราจารย์แฟรงก์ เอช. กอร์มัน เขียนว่า “เป็นที่เข้าใจกันอย่างดียิ่งว่าการให้เลือดไหลออกเป็นการกระทำที่ให้ความเคารพซึ่งแสดงถึงความนับถือต่อชีวิตสัตว์ และด้วยวิธีนี้ จึงแสดงความนับถือต่อพระเจ้าผู้ทรงสร้างและดูแลชีวิตนั้นต่อไป.”