จงใกล้ชิดพระเจ้า
พระองค์ทรงทราบ ‘ใจมนุษย์’
มีใครบ้างที่ไม่เคยทุกข์ใจเนื่องจากปัญหาและความยากลำบากในชีวิต? บางครั้งดูเหมือนไม่มีใครเข้าใจว่าความทุกข์ที่เราเผชิญอยู่หนักหนาสาหัสเพียงไร. แต่ยังมีผู้หนึ่งที่เข้าใจความรู้สึกของเราอย่างแท้จริง ผู้นั้นคือพระยะโฮวาพระเจ้า. เราจะมีกำลังใจขึ้นเมื่ออ่านถ้อยคำของโซโลมอน (ซะโลโม) ที่บันทึกไว้ใน 2 โครนิกา 6:29, 30.
โซโลมอนทูลอธิษฐานถึงพระเจ้าระหว่างการอุทิศพระวิหารที่กรุงเยรูซาเลมในปี 1026 ก่อนสากลศักราช. ในคำอธิษฐานของท่านซึ่งคงจะนานถึงสิบนาที โซโลมอนได้ยกย่องพระยะโฮวาว่าเป็นพระเจ้าผู้ภักดี ผู้รักษาคำสัญญา และผู้สดับคำอธิษฐาน.—1 กษัตริย์ 8:23-53; 2 โครนิกา 6:14-42
โซโลมอนทูลขอพระเจ้าให้สดับฟังคำวิงวอนของผู้นมัสการพระองค์. (ข้อ 29) ถึงแม้โซโลมอนจะกล่าวถึงความทุกข์ยากหลายอย่าง (ข้อ 28) แต่ท่านบอกว่าผู้นมัสการแต่ละคนต่างก็มีความยากลำบากและ “ความทุกข์ร้อนใจของตน.” คนหนึ่งอาจเป็นทุกข์เกี่ยวกับเรื่องหนึ่ง ส่วนอีกคนก็อาจแบกปัญหาเรื่องอื่นที่ทำให้ทุกข์ใจ.
ไม่ว่าอย่างไร คนที่ยำเกรงพระเจ้าไม่จำเป็นต้องแบกปัญหาของตนเพียงลำพัง. ในคำอธิษฐานของโซโลมอน ท่านนึกถึงผู้นมัสการพระเจ้าแต่ละคนซึ่งอาจมีความปรารถนาที่จะ “เหยียดมือออก” อธิษฐานวิงวอนต่อพระยะโฮวาด้วยความรู้สึกจากหัวใจ.a บางทีโซโลมอนอาจนึกถึงคำของดาวิดราชบิดาที่เคยกล่าวไว้ยามที่ประสบความทุกข์ลำบากอย่างหนักว่า “จงทอดภาระของท่านไว้กับพระยะโฮวา.”—บทเพลงสรรเสริญ 55:4, 22
พระยะโฮวาจะทำอย่างไรเมื่อมีคนอธิษฐานวิงวอนขอความช่วยเหลือด้วยความรู้สึกจากหัวใจ? โซโลมอนทูลพระยะโฮวาว่า “ขอพระองค์ทรงสดับฟังแต่สวรรค์ซึ่งเป็นที่สถิตของพระองค์, และทรงพระกรุณาโปรดยกโทษเสีย, ให้แก่ทุกคนตามการประพฤติของตนทุกประการ.” (ข้อ 30) โซโลมอนรู้ว่าพระเจ้า “ผู้สดับคำอธิษฐาน” ไม่เพียงใฝ่พระทัยผู้นมัสการพระองค์โดยรวม แต่ทรงสนพระทัยพวกเขาแต่ละคนเป็นส่วนตัวด้วย. (บทเพลงสรรเสริญ 65:2) พระยะโฮวาทรงให้ความช่วยเหลือที่จำเป็น รวมถึงให้อภัยผู้ที่ทำบาปซึ่งสำนึกตัวและกลับมาหาพระองค์ด้วยใจจริง.—2 โครนิกา 6:36-39
ทำไมโซโลมอนจึงมั่นใจว่าพระยะโฮวาจะตอบคำทูลวิงวอนของผู้นมัสการที่กลับใจ? ท่านกล่าวต่อไปในคำอธิษฐานว่า “พระองค์ [พระยะโฮวา] ทรงทราบสันดานใจของคนนั้น; ด้วยพระองค์ผู้เดียวทรงทราบใจมนุษยชาติ.” พระยะโฮวาทรงทราบว่าผู้นมัสการที่ซื่อสัตย์แต่ละคนต้องทนกับความยากลำบาก และความทุกข์เดือดร้อนอะไรบ้าง และทรงถือว่าปัญหาของพวกเขาเป็นเรื่องสำคัญสำหรับพระองค์.—บทเพลงสรรเสริญ 37:4
คำอธิษฐานของโซโลมอนให้กำลังใจเรา. เพื่อนมนุษย์ด้วยกันอาจไม่รู้ซึ้งถึงความยากลำบากและ ‘ความทุกข์ร้อนใจ’ ของเรา. (สุภาษิต 14:10) แต่พระยะโฮวาทรงทราบหัวใจของเราและใฝ่พระทัยเราอย่างมาก. การระบายความรู้สึกของเรากับพระองค์ในคำอธิษฐานจะช่วยให้เรารับมือกับปัญหาและความทุกข์ใจได้ง่ายขึ้น. คัมภีร์ไบเบิลบอกให้เรา “ฝากความวิตกกังวลทั้งสิ้นไว้กับพระองค์ เพราะพระองค์ทรงใฝ่พระทัยท่านทั้งหลาย.”—1 เปโตร 5:7
[เชิงอรรถ]
a ในสมัยคัมภีร์ไบเบิล การ “เหยียดมือออก” ซึ่งหมายถึงการยื่นแขนทั้งสองข้างออกไปข้างหน้า พร้อมกับหงายฝ่ามือขึ้นเป็นท่าทางที่ใช้ในการอธิษฐาน.—2 โครนิกา 6:13