พระ​ธรรม​สุภาษิต​มี​หลาย​ข้อ​ที่​อยู่​โดด ๆ เป็น​ถ้อย​คำ​แนะ​นำ​ที่​สั้น​กระทัดรัด แต่​ทว่า​สุภาษิต 27:23 เป็น​ส่วน​ประกอบ​ของ​หลาย​ข้อ​รวม​กัน: “จง​หมั่น​พิจารณา​ดู​ความ​เป็น​ไป​แห่ง​ฝูง​แกะ​ของ​ตน และ​จง​รักษา​ฝูง​วัว​ของ​ตน​ไว้​ให้​ดี​เถิด เพราะ​ว่า​ทรัพย์​สิน​นั้น​จะ​ไม่​ยั่งยืน​อยู่​เป็น​นิตย์​และ​สมบัติ [มงกุฏ, ล.ม.] นั้น​จะ​ไม่​ถาวร​ชั่ว​ลูก​ชั่ว​หลาน. เมื่อ​ได้​ขน​หญ้า​แห้ง​เก็บ​ไว้​แล้ว และ​หญ้า​อ่อน​ก็​ได้​งอก​ขึ้น​มา​อีก และ​เมื่อ​ได้​เก็บ​ผัก​หญ้า​บน​เนิน​เขา​ไว้​แล้ว. เวลา​นั้น​ลูก​แกะ​ทั้ง​หลาย​จะ​ยัง​ผล​ให้​เกิด​เป็น​เสื้อ​ผ้า​ของ​เจ้า และ​ค่า​ของ​ฝูง​แพะ​นั้น​จะ​พอ​ซื้อ​ไร่​นา. และ​จะ​มี​น้ำ​นม​แพะ​บริบูรณ์​เป็น​อาหาร​สำหรับ​เจ้า เป็น​อาหาร​สำหรับ​ครอบครัว​ของ​ตัว และ​สำหรับ​พวก​นางสาว​ของ​เจ้า​ด้วย.”—สุภาษิต 27:23-27.

ผู้​เลี้ยง​แกะ​ที่​ทำ​งาน​หนัก​และ​ระมัดระวัง​มี​แหล่ง​แห่ง​ความ​ช่วยเหลือ​ที่​พึ่ง​พา​อาศัย​ได้​คือ พระ​ยะโฮวา. เป็น​เช่น​นั้น​โดย​วิธี​ใด? ก็​โดย​มี​พระเจ้า​ทรง​จัด​ให้​มี​ฤดู​กาล​และ​วัฏจักร​ซึ่ง​ตาม​ปกติ​ก่อ​ให้​เกิด​หญ้า​พอ​เพียง​ที่​จะ​เลี้ยง​ฝูง​สัตว์​ได้. (บทเพลง​สรรเสริญ 145:16) พร้อม​ด้วย​การ​เปลี่ยน​แปลง​ทาง​ฤดู​กาล เมื่อ​หญ้า​เขียว​สด​หมด​ไป​จาก​บริเวณ​ที่​ลุ่ม หญ้า​ก็​อาจ​มี​บริบูรณ์​ใน​พื้น​ที่​สูง​กว่า ที่​ผู้​เลี้ยง​แกะ​ซึ่ง​เอา​ใจ​ใส่​จะ​เคลื่อน​ย้าย​สัตว์​ของ​เขา​ไป​ได้.