-
พระธรรมเล่มที่ 37—ฮาฆี“พระคัมภีร์ทุกตอนมีขึ้นโดยการดลใจจากพระเจ้าและเป็นประโยชน์”
-
-
3. ชาวยิวไม่ได้ตระหนักถึงอะไรอันเกี่ยวกับจุดประสงค์ของการที่พวกเขากลับจากการเป็นเชลย?
3 เหตุใดพระยะโฮวาทรงมอบหมายงานแก่ฮาฆี? เหตุผลก็คือ ในปี 537 ก.ส.ศ. ไซรัสได้ออกราชกฤษฎีกาอนุญาตให้ชาวยิวกลับสู่บ้านเกิดเมืองนอนเพื่อสร้างพระวิหารของพระยะโฮวาขึ้นใหม่. แต่บัดนี้เป็นปี 520 ก.ส.ศ. แล้ว และกว่าพระวิหารจะเสร็จก็อีกนาน. ตลอดหลายปีนี้ชาวยิวปล่อยให้การขัดขวางจากศัตรูพร้อมกับความเฉื่อยชาและการนิยมวัตถุของตนเองมากีดกันพวกเขาไว้จากการทำให้จุดประสงค์ของการคืนถิ่นเป็นจริงขึ้นมา.—เอษรา 1:1-4; 3:10-13; 4:1-24; ฮาฆี 1:4.
-
-
พระธรรมเล่มที่ 37—ฮาฆี“พระคัมภีร์ทุกตอนมีขึ้นโดยการดลใจจากพระเจ้าและเป็นประโยชน์”
-
-
8. เหตุใดพระยะโฮวาไม่ทรงอวยพรด้านวัตถุแก่ชาวยิว?
8 ข่าวแรก (1:1-15). ข่าวนี้มีถึงซะรูบาเบลผู้สำเร็จราชการและยะโฮซูอะมหาปุโรหิตโดยตรง แต่พูดให้ประชาชนได้ยินทั่วกัน. ประชาชนพากันพูดว่า “เวลาที่จะสร้างพระนิเวศของพระเจ้านั้นยังไม่มาถึง.” พระยะโฮวาทรงตั้งคำถามที่หยั่งใจผ่านฮาฆีว่า “ถึงเวลาแล้วหรือที่ตัวเจ้าเองอาศัยอยู่ในบ้านที่มีไม้บุแต่ส่วนพระนิเวศนี้ทิ้งให้พังทลาย.” (1:2, 4, ฉบับแปลใหม่) พวกเขาได้หว่านมากในด้านวัตถุ แต่ได้รับประโยชน์น้อยในด้านอาหาร, เครื่องดื่ม, และเสื้อผ้า. พระยะโฮวาทรงเตือนว่า “จงให้หัวใจของพวกเจ้าพิจารณาแนวทางของเจ้า.” (1:7, ล.ม.) เป็นเวลาเหมาะที่จะนำไม้มาสร้างพระนิเวศเพื่อว่าพระยะโฮวาจะได้รับพระเกียรติ. ชาวยิวเอาใจใส่บ้านเรือนของตนอย่างดี แต่พระนิเวศของพระยะโฮวาถูกทิ้งร้าง. ฉะนั้น พระองค์จึงทรงห้ามน้ำค้างจากฟ้าและการเพิ่มผลผลิตจากทุ่งนา อีกทั้งพระพรของพระองค์แก่มนุษย์และงานหนักตรากตรำของเขา.
-