ห้องสมุดออนไลน์ของวอชเทาเวอร์

พระธรรมเล่มที่ 39—มาลาคี

“พระคัมภีร์ทุกตอนมีขึ้นโดยการดลใจจากพระเจ้าและเป็นประโยชน์”
- 8. พวกปุโรหิตได้ทำให้โต๊ะของพระยะโฮวาเป็นมลทินอย่างไร และเหตุใดคำแช่งจึงจะมีมาเหนือพวกเขา?
  
  ⁸ บัดนี้ พระยะโฮวาตรัสโดยตรงถึง ‘ปุโรหิตผู้ดูหมิ่นพระนามของพระองค์.’ ขณะที่พวกเขาพยายามแก้ตัว พระยะโฮวาทรงชี้ไปยังเครื่องบูชาของพวกเขาซึ่งตาบอด, เป็นง่อย, และป่วยเป็นโรค และพระองค์ทรงถามต่อไปว่า เจ้าเมืองของพวกเขาจะยอมรับของถวายแบบนี้หรือ? พระยะโฮวาเองไม่พอพระทัยในเครื่องบูชาเหล่านั้น. พระนามของพระองค์จะต้องได้รับการยกย่องท่ามกลางชาติทั้งหลาย แต่คนเหล่านี้ดูหมิ่นพระองค์โดยกล่าวว่า “โต๊ะของยะโฮวาเป็นสิ่งมลทิน.” คำแช่งจะมีมาบนพวกเขาเพราะเขาเลี่ยงไม่ทำตามคำปฏิญาณของตนอย่างคดโกงโดยถวายเครื่องบูชาที่ไร้ค่า. “‘เพราะเราเป็นบรมมหากษัตริย์.’ พระยะโฮวาแห่งพลโยธาได้ตรัส ‘และนามของเราจะเป็นที่เกรงขามท่ามกลางนานาชาติ.’”—1:6, 12, 14, ล.ม.

พระธรรมเล่มที่ 39—มาลาคี

“พระคัมภีร์ทุกตอนมีขึ้นโดยการดลใจจากพระเจ้าและเป็นประโยชน์”
- 13. มาลาคีพูดอะไรเกี่ยวกับ (ก) ความรักและความเมตตาของพระยะโฮวา? (ข) ความรับผิดชอบของผู้สอนพระคำของพระเจ้า? (ค) ผู้ฝ่าฝืนกฎหมายและหลักการของพระเจ้า?
  
  ¹³ พระธรรมมาลาคีช่วยให้เข้าใจหลักการที่ไม่เปลี่ยนแปลงและความรักที่เปี่ยมด้วยความเมตตาของพระยะโฮวาพระเจ้า. ในตอนต้น พระธรรมนี้เน้นความรักอันยิ่งใหญ่ที่พระยะโฮวาทรงมีต่อ “ยาโคบ” ไพร่พลของพระองค์. พระองค์ทรงประกาศแก่ลูกหลานของยาโคบว่า “เรายะโฮวา, ไม่กลับกลอก.” แม้พวกเขาชั่วช้ามาก แต่พระองค์ก็ทรงพร้อมจะกลับไปหาไพร่พลของพระองค์หากพวกเขากลับมาหาพระองค์. ช่างเป็นพระเจ้าที่ทรงเปี่ยมด้วยพระเมตตาจริง ๆ! (มลคี. 1:2; 3:6, 7; โรม 11:28; เอ็ก. 34:6, 7) โดยทางมาลาคี พระยะโฮวาทรงเน้นว่าริมฝีปากของปุโรหิต “จะต้องสงวนไว้สำหรับความรู้.” ทุกคนที่รับมอบหมายให้สอนพระคำของพระเจ้าควรเอาใจใส่เรื่องนี้ ทำให้แน่ใจว่าพวกเขาถ่ายทอดความรู้อันถ่องแท้. (มลคี. 2:7; ฟิลิป. 1:9-11; เทียบกับยาโกโบ 3:1.) พระยะโฮวาไม่ทรงยอมทนกับคนหน้าซื่อใจคด คือคนที่พยายามบอกว่า “ที่กระทำชั่วก็เป็นที่ชอบพระทัยพระยะโฮวา.” ไม่ควรมีใครคิดว่าจะหลอกพระยะโฮวาได้ด้วยการแสร้งถวายเครื่องบูชาแด่พระบรมมหากษัตริย์องค์นี้. (มลคี. 2:17; 1:14; โกโล. 3:23, 24) พระยะโฮวาจะทรงเร่งรีบเป็นพยานต่อสู้ทุกคนที่ละเมิดกฎหมายและหลักการอันชอบธรรมของพระองค์; ไม่มีใครอาจคาดหมายว่าจะทำชั่วและรอดตัวไปได้. พระยะโฮวาจะทรงพิพากษาพวกเขา. (มลคี. 3:5; เฮ็บ. 10:30, 31) คนชอบธรรมจะมั่นใจเต็มที่ว่า พระยะโฮวาจะทรงระลึกถึงการกระทำของพวกเขาและทรงประทานบำเหน็จแก่พวกเขา. พวกเขาควรเอาใจใส่พระบัญญัติของโมเซเหมือนที่พระเยซูได้ทรงทำ เพราะในพระบัญญัตินั้นมีหลายสิ่งที่ได้สำเร็จเป็นจริงในพระองค์.—มลคี. 3:16; 4:4; ลูกา 24:44, 45.