-
ผิดไหมที่จะแสดงความโศกเศร้า?ตื่นเถิด! 2001 | กรกฎาคม 8
-
-
“นอกจากนี้ พี่น้องทั้งหลาย เราอยากให้พวกท่านทราบเกี่ยวกับผู้ที่หลับอยู่ในความตาย; เพื่อพวกท่านจะไม่โศกเศร้าเหมือนคนอื่น ๆ ที่ไม่มีความหวัง.”—1 เธซะโลนิเก 4:13, ล.ม.
คัมภีร์ไบเบิลให้ความหวังแก่คนที่เสียชีวิต. การที่พระเยซูทรงปลุกคนให้เป็นขึ้นจากตาย รวมทั้งคำสอนของพระองค์ ชี้ถึงสมัยที่คนตายจะถูกปลุกคืนสู่ชีวิต. (มัดธาย 22:23-33; มาระโก 5:35, 36, 41, 42; ลูกา 7:12-16) ความหวังเรื่องนี้ควรมีผลต่อเราอย่างไร? ถ้อยคำของอัครสาวกเปาโลที่ยกมาข้างต้นแสดงว่าความหวังนี้ปลอบโยนเราได้เมื่อคนที่เรารักเสียชีวิต.
ถ้าคุณเคยสูญเสียคนที่คุณรัก แน่นอนว่าคุณคงรู้สึกปวดร้าวใจกับเรื่องอันน่าเศร้าเช่นนั้น. เทเรซา ซึ่งสามีของเธอที่อยู่กันมานาน 42 ปีได้เสียชีวิตไม่นานหลังจากการผ่าตัดหัวใจ กล่าวว่า “มันน่าตกใจมาก! ความรู้สึกแรกของดิฉันคือความตกใจสุดขีด. จากนั้นความปวดร้าวแสนสาหัสก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเวลาผ่านไป. ดิฉันร้องไห้มาก.” ปฏิกิริยาเช่นนี้แสดงถึงการขาดความเชื่อในคำสัญญาของพระยะโฮวาเรื่องการกลับเป็นขึ้นจากตายไหม? ถ้อยคำของเปาโลหมายความว่าการแสดงความโศกเศร้าเป็นสิ่งผิดไหม?
ตัวอย่างการแสดงความโศกเศร้าในคัมภีร์ไบเบิล
เราพบคำตอบสำหรับคำถามข้างต้นโดยพิจารณาตัวอย่างของการแสดงความโศกเศร้าหรือการไว้ทุกข์ในคัมภีร์ไบเบิล. ในบันทึกหลายตอน เมื่อสมาชิกที่ใกล้ชิดของครอบครัวเสียชีวิต ก็จะมีช่วงการไว้ทุกข์ระยะหนึ่งตามมา. (เยเนซิศ 27:41; 50:7-10; บทเพลงสรรเสริญ 35:14) ความรู้สึกต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในการไว้ทุกข์เหล่านี้มักจะรุนแรงมาก.
-
-
ผิดไหมที่จะแสดงความโศกเศร้า?ตื่นเถิด! 2001 | กรกฎาคม 8
-
-
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเป็นเรื่องแน่นอนที่พวกเราซึ่งเป็นคริสเตียนจะโศกเศร้าเพราะความตาย แต่เราไม่ได้โศกเศร้า “เหมือนคนอื่น ๆ ที่ไม่มีความหวัง.” (1 เธซะโลนิเก 4:13, ล.ม.) เราไม่ร้องไห้คร่ำครวญมากจนเกินเหตุเพราะเราไม่สับสนเกี่ยวกับสภาพของคนตาย. เรารู้ว่าคนตายไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดหรือเป็นทุกข์ แต่อยู่ในสภาพที่สงบเหมือนหลับสนิท. (ท่านผู้ประกาศ 9:5; มาระโก 5:39; โยฮัน 11:11-14) เรายังมีความเชื่อมั่นเต็มที่ว่าพระเยซู ผู้ “เป็นการกลับเป็นขึ้นจากตายและเป็นชีวิต” จะทำตามคำสัญญาของพระองค์ที่จะนำ “บรรดาผู้ซึ่งอยู่ในอุโมงค์รำลึก” กลับคืนสู่ชีวิต.—โยฮัน 5:28, 29; 11:24, 25, ล.ม.
-