‘ความรักของท่านทุกคนก็มากทวีขึ้น’
ในปี 2004 มีภัยธรรมชาติมากมายเกิดขึ้นในญี่ปุ่น รวมถึงพายุไต้ฝุ่น, น้ำท่วม, และแผ่นดินไหว. ชีวิตผู้คนมากมายได้รับผลกระทบอย่างหนัก รวมทั้งพยานพระยะโฮวาด้วย. (ท่านผู้ประกาศ 9:11) แต่ความทุกข์ลำบากที่เกิดขึ้นนั้นทำให้พยานฯ มีโอกาสที่จะแสดงความรักฉันพี่น้องต่อกัน.—1 เปโตร 1:22.
ตัวอย่างเช่น เนื่องจากมีฝนตกหนักในเดือนกรกฎาคม แม่น้ำสายหนึ่งในตอนกลางของประเทศญี่ปุ่นเอ่อล้นจนท่วมทั้งสองฝั่ง. น้ำท่วมทำให้บ้านของพยานพระยะโฮวากว่า 20 หลังได้รับความเสียหาย. ในหอประชุมหลังหนึ่งมีน้ำท่วมสูงถึงหนึ่งเมตร. พยานฯ จากประชาคมใกล้เคียงรีบมาช่วยในทันที. อาสาสมัครหลายร้อยคนช่วยกันทำความสะอาดบ้านที่เต็มไปด้วยโคลน. มีการทำความสะอาดและซ่อมแซมหอประชุมทั้งหลังภายในเวลาเพียงสองสัปดาห์.
วันที่ 23 ตุลาคม เกิดแผ่นดินไหวขึ้นในบริเวณเดียวกัน วัดแรงสั่นสะเทือนได้ 6.8 ริคเตอร์. มีอย่างน้อย 40 คนสูญเสียชีวิต และมากกว่า 100,000 คนต้องอพยพออกจากบ้าน. ไม่มีทั้งน้ำ, แก๊ส, และไฟฟ้า. แม้ศูนย์กลางการเกิดแผ่นดินไหวจะอยู่ห่างออกไปเพียง 50 กิโลเมตร แต่หอประชุมที่เพิ่งปรับปรุงใหม่ไม่ได้รับความเสียหาย. ทันทีที่เกิดเหตุ หอประชุมแห่งนี้ถูกใช้เป็นศูนย์บรรเทาทุกข์ชั่วคราว. คริสเตียนผู้ดูแลรีบตรวจดูความปลอดภัยของเพื่อนร่วมความเชื่ออย่างรวดเร็ว และโล่งใจที่พบว่าไม่มีใครได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต. เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น พยานฯ หกคนซึ่งเคยประสบเหตุน้ำท่วมเมื่อเดือนกรกฎาคมรีบอาสานำอาหารและน้ำไปส่งให้แก่พี่น้องที่อยู่ในเขตภัยพิบัติ. ไม่กี่ชั่วโมงหลังเกิดแผ่นดินไหว สิ่งของบรรเทาทุกข์ก็มีพร้อม.
ผู้ดูแลคนหนึ่งเล่าว่า “คนที่เคยประสบเหตุน้ำท่วมถือว่าการได้ช่วยพี่น้องที่ได้รับผลกระทบจากแผ่นดินไหวเป็นโอกาสที่จะแสดงความขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือที่พวกเขาเองเคยได้รับ. พวกเขาทำงานหนักตั้งแต่เช้าตรู่จนกระทั่งดึกดื่น. ใบหน้าของพวกเขาแสดงให้เห็นชัดว่าพวกเขามีความสุขมากเพียงไร!”
ไม่ว่าน้ำท่วมหรือแผ่นดินไหวก็ไม่อาจทำลายสายใยแห่งความรักที่ผูกพันพี่น้องคริสเตียนพยานพระยะโฮวาไว้ด้วยกันได้. ตรงกันข้าม เมื่อเกิดหายนะภัยเช่นนี้ คริสเตียนประสบสิ่งที่อัครสาวกเปาโลกล่าวกับเพื่อนคริสเตียนในเมืองเทสซาโลนิเกว่า “ความรักซึ่งกันและกันของท่านทุกคนก็มากทวีขึ้น.”—2 เธซะโลนิเก 1:3.