ห้องสมุดออนไลน์ของวอชเทาเวอร์

วันพิพากษาคืออะไร?

คัมภีร์ไบเบิลสอนอะไรจริงๆ?
- ปลุกให้เป็นขึ้นจากตายจะต้องเชื่อฟังพระบัญญัติของพระเจ้า รวมทั้งข้อเรียกร้องใหม่ ๆ ที่พระยะโฮวาอาจเปิดเผยระหว่างช่วงหนึ่งพันปี. ด้วยเหตุนี้ ผู้คนจะได้รับการพิพากษาโดยอาศัยสิ่งที่เขาทำระหว่าง วันพิพากษา.
  
  ระหว่างวันพิพากษา ผู้คนนับล้าน ๆ จะมีโอกาสเป็นครั้งแรกที่จะเรียนรู้พระทัยประสงค์ของพระเจ้าและปฏิบัติตามนั้น. นี่หมายความว่าจะมีงานให้การศึกษาในขอบเขตที่ใหญ่โต. ที่จริง “พลโลกก็จะเรียนรู้ถึงความชอบธรรม.” (ยะซายา 26:9) แต่ไม่ใช่ทุกคนจะเต็มใจทำตามพระทัยประสงค์ของพระเจ้า. ยะซายา 26:10 กล่าวว่า “ถึงจะทำคุณแก่คนชั่วสักเท่าไร, เขาก็จะไม่เรียนรู้ความชอบธรรมเสียเลย; ถึงอยู่ในแผ่นดินแห่งความชอบธรรมเขาก็จะกระทำผิดอยู่นั่นเอง, และเขาจะไม่สังเกตเห็นศักดานุภาพของพระยะโฮวา.” คนชั่วเหล่านี้จะถูกประหารชีวิตอย่างถาวรระหว่างวันพิพากษา.—ยะซายา 65:20.
  
  พอสิ้นวันพิพากษา มนุษย์ที่รอดชีวิตจะ “กลับมีชีวิตอีก” อย่างเต็มที่ในฐานะมนุษย์สมบูรณ์. (วิวรณ์ 20:5) ดังนั้น ในระหว่างวันพิพากษา มนุษย์ทั้งสิ้นจะได้รับการฟื้นฟูสู่สภาพสมบูรณ์อย่างที่เคยมีแต่ดั้งเดิม. (1 โครินท์ 15:24-28) จากนั้นจะมีการทดลองครั้งสุดท้าย. ซาตานจะถูกปล่อยออกจากที่กักขังและมีโอกาสที่จะล่อลวงมนุษย์อีกครั้งหนึ่งซึ่งเป็นครั้งสุดท้าย. (วิวรณ์ 20:3, 7-10) คนเหล่านั้นที่ต่อต้านมันจะได้รับตามที่มีสัญญาไว้ในคัมภีร์ไบเบิลอย่างครบถ้วนที่ว่า “คนสัตย์ธรรมจะได้แผ่นดินเป็นมฤดก, และจะอาศัยอยู่ที่นั่นต่อไปเป็นนิตย์.” (บทเพลงสรรเสริญ 37:29) ใช่แล้ว วันพิพากษาจะเป็นพระพรสำหรับมนุษย์ทั้งสิ้นที่ซื่อสัตย์!

1914—ปีที่สำคัญในคำพยากรณ์ของคัมภีร์ไบเบิล

คัมภีร์ไบเบิลสอนอะไรจริงๆ?
- ภาคผนวก
  
  1914—ปีที่สำคัญในคำพยากรณ์ของคัมภีร์ไบเบิล
  
  นักศึกษาคัมภีร์ไบเบิลได้ประกาศล่วงหน้าเป็นเวลาหลายสิบปีว่าจะมีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นในปี 1914. เหตุการณ์เหล่านั้นคืออะไร และมีหลักฐานอะไรบ่งชี้ว่าปี 1914 เป็นปีที่สำคัญ?
  
  ดังที่บันทึกไว้ในลูกา 21:24 พระเยซูตรัสว่า “กรุงเยรูซาเลมจะถูกชนต่างชาติเหยียบย่ำจนกว่าเวลากำหนดของชนต่างชาติจะครบถ้วน.” กรุงเยรูซาเลมเคยเป็นเมืองหลวงของชาติยิว เป็นศูนย์กลางการปกครองของกษัตริย์ต่าง ๆ ในราชวงศ์ของกษัตริย์ดาวิด. (บทเพลงสรรเสริญ 48:1, 2) แต่กษัตริย์เหล่านี้ไม่เหมือนใครในท่ามกลางผู้นำของชาติต่าง ๆ. กษัตริย์เหล่านี้ประทับบน “พระที่นั่งของพระยะโฮวา” ในฐานะเป็นตัวแทนของพระเจ้าเอง. (1 โครนิกา 29:23) ด้วยเหตุนี้ กรุงเยรูซาเลมจึงเป็นสัญลักษณ์หมายถึงการปกครองของพระยะโฮวา.
  
  แต่การปกครองของพระเจ้าเริ่มถูก “ชนต่างชาติเหยียบย่ำ” โดยวิธีใดและเมื่อไร? เหตุการณ์นี้ได้เกิดขึ้นในปี 607 ก่อนสากลศักราช ตอนที่ชาวบาบิโลนพิชิตกรุงเยรูซาเลม. ไม่มีใครครองราชย์บน “พระที่นั่งของพระยะโฮวา” และราชวงศ์กษัตริย์ซึ่งสืบเชื้อสายมาจากดาวิดขาดช่วงไป. (2 กษัตริย์ 25:1-26) ‘การเหยียบย่ำ’ นี้จะดำเนินไปตลอดกาลไหม? ไม่ เพราะคำพยากรณ์ของยะเอศเคลได้กล่าวถึงซิดคียา กษัตริย์องค์สุดท้ายของเยรูซาเลมว่า “จงปลดผ้าโพกและถอดมงกุฎออกเสีย. . . . จะไม่มีเลยจนกว่าผู้มีสิทธิ์อันชอบธรรมจะมาถึงและเราจะประทานให้แก่ท่านผู้นั้น.” (ยะเอศเคล 21:26, 27, ฉบับ R73 ) ผู้มี “สิทธิ์อันชอบธรรม” ที่จะได้รับมงกุฎของดาวิดก็คือพระคริสต์เยซู. (ลูกา 1:32, 33) ดังนั้น ‘การเหยียบย่ำ’ จะสิ้นสุดลงเมื่อพระเยซูเป็นกษัตริย์.
  
  เหตุการณ์ที่สำคัญยิ่งนี้จะเกิดขึ้นเมื่อไร? พระเยซูทรงชี้แจงว่าคนต่างประเทศจะปกครองตลอดช่วงเวลาหนึ่งที่มีการกำหนดไว้. เรื่องราวในดานิเอลบท 4 เป็นกุญแจที่จะช่วยให้รู้ว่าช่วงเวลานั้นจะนานเท่าไร. เรื่องราวนั้นเกี่ยวข้องกับความฝันเชิงพยากรณ์ของกษัตริย์นะบูคัดเนซัรแห่งบาบิโลน. ท่านเห็นต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งถูกโค่น. ตอของต้นไม้นั้นไม่สามารถงอกขึ้นใหม่ได้เพราะมีปลอกเหล็กและปลอกทองแดงสวมอยู่. ทูตสวรรค์องค์หนึ่งได้ประกาศว่า “ปล่อยให้เป็นอยู่อย่างนั้นจนครบเจ็ดวาระ.”—ดานิเอล 4:10-16, ฉบับ R73.
  
  ในคัมภีร์ไบเบิล บางครั้งต้นไม้ถูกใช้หมายถึงการปกครอง. (ยะเอศเคล 17:22-24; 31:2-5) ดังนั้น การโค่นต้นไม้โดยนัยจึงเป็นสัญลักษณ์ที่แสดงว่าการปกครองของพระเจ้าซึ่งมีกษัตริย์ที่กรุงเยรูซาเลมเป็นตัวแทนนั้นจะถูกขัดจังหวะ. แต่ความฝันนั้นก็ได้แสดงให้เห็นว่า ‘การเหยียบย่ำกรุงเยรูซาเลม’ นี้จะดำเนินอยู่ชั่วคราว นั่นคือช่วงเวลา “เจ็ดวาระ.” ช่วงเวลานี้นานเท่าไร?
  
  วิวรณ์ 12:6, 14 ชี้แจงว่า สามวาระครึ่งเท่ากับ “หนึ่งพันสองร้อยหกสิบวัน.” ดังนั้น “เจ็ดวาระ” จะนานสองเท่า หรือ 2,520 วัน. แต่เมื่อ 2,520 วันผ่านไปนับตั้งแต่กรุงเยรูซาเลมถูกพิชิต คนต่างชาติก็ยังไม่เลิก “เหยียบย่ำ” การปกครองของพระเจ้า. ดังนั้น เห็นได้ชัดว่าคำพยากรณ์นี้ครอบคลุมระยะเวลาที่นานกว่านั้นมาก. โดยอาศัยอาฤธโม 14:34 (ฉบับ R73 ) และยะเอศเคล 4:6 ซึ่งกล่าวถึง “วันหนึ่งจะเป็นปีหนึ่ง” “เจ็ดวาระ” จะกินเวลา 2,520 ปี.
  
  เวลา 2,520 ปีเริ่มต้นในเดือนตุลาคม ปี 607 ก่อน ส.ศ. ตอนที่ชาวบาบิโลนพิชิตกรุงเยรูซาเลม และกษัตริย์ในราชวงศ์ของดาวิดถูกถอดออกจากราชบัลลังก์ของท่าน. ช่วงเวลานั้นสิ้นสุดลงในเดือนตุลาคม 1914. ในตอนนั้น “เวลากำหนดของชนต่างชาติ” สิ้นสุดลง และพระเยซูคริสต์ได้รับการแต่งตั้งเป็นพระมหากษัตริย์ฝ่ายสวรรค์ของพระเจ้า.a—บทเพลงสรรเสริญ 2:1-6; ดานิเอล 7:13, 14.
  
  ดังที่พระเยซูได้ทรงพยากรณ์ไว้ ‘การประทับ’ ของพระองค์ฐานะพระมหากษัตริย์ฝ่ายสวรรค์จะเห็นได้ชัดเจนจากเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่น่าตื่นเต้นของโลก เช่น สงคราม, การกันดารอาหาร, แผ่นดินไหว, โรคระบาด. (มัดธาย 24:3-8; ลูกา 21:11) เหตุการณ์ดังกล่าวเป็นหลักฐานที่เชื่อถือได้สำหรับความเป็นจริงที่ว่า ราชอาณาจักรฝ่ายสวรรค์ของพระเจ้าได้ถูกสถาปนาขึ้นในปี 1914 อย่างแท้จริง และ “สมัยสุดท้าย” ของระบบชั่วในปัจจุบันนี้ได้เริ่มขึ้นในปีนั้นเอง.—2 ติโมเธียว 3:1-5.
  
  a ตั้งแต่เดือนตุลาคม ปี 607 ก่อน ส.ศ. ถึง เดือนตุลาคม ปี 1 ก่อน ส.ศ. เป็นเวลา 606 ปี. เนื่องจากไม่มีปีศูนย์ ตั้งแต่เดือนตุลาคม ปี 1 ก่อน ส.ศ. ถึง เดือนตุลาคม ส.ศ. 1914 จึงเป็นเวลา 1,914 ปี. เมื่อเอา 606 ปีกับ 1,914 ปีบวกกัน ก็จะได้ 2,520 ปี. สำหรับข้อมูลเรื่องกรุงเยรูซาเลมถูกพิชิตในปี 607 ก่อน ส.ศ. โปรดดูบทความเรื่อง “การคำนวณเวลา” ในหนังสือการหยั่งเห็นเข้าใจพระคัมภีร์ (ภาษาอังกฤษ) และหนังสือพระคัมภีร์ทุกตอนมีขึ้นโดยการดลใจจากพระเจ้าและเป็นประโยชน์ หน้า 355 ทั้งสองเล่มจัดพิมพ์โดยพยานพระยะโฮวา.

มิคาเอลอัครทูตสวรรค์คือใคร?

คัมภีร์ไบเบิลสอนอะไรจริงๆ?
- ภาคผนวก
  
  มิคาเอลอัครทูตสวรรค์คือใคร?
  
  มีการกล่าวถึงกายวิญญาณที่ชื่อมิคาเอลไม่กี่ครั้งในคัมภีร์ไบเบิล. แต่เมื่อมีการกล่าวถึงท่าน ก็เป็นตอนที่ท่านกำลังปฏิบัติงานอยู่. ในพระธรรมดานิเอล มิคาเอลสู้รบกับพวกทูตสวรรค์ชั่ว; ในจดหมายของยูดา มิคาเอลโต้เถียงกับซาตาน; และในพระธรรมวิวรณ์ มิคาเอลทำสงครามกับพญามารและผีปิศาจพรรคพวกของมัน. โดยสนับสนุนการปกครองของพระยะโฮวาและต่อสู้กับเหล่าศัตรูของพระเจ้า มิคาเอลปฏิบัติสอดคล้องกับความหมายของชื่อท่าน นั่นคือ “ใครจะเสมอเหมือนพระเจ้า?” แต่มิคาเอลคือใคร?
  
  บางครั้ง คนที่เรารู้จักไม่ได้มีเพียงชื่อเดียว. ตัวอย่างเช่น ยาโคบบรรพบุรุษของชาวยิวมีชื่อว่าอิสราเอลด้วย และอัครสาวกเปโตรก็มีอีกชื่อคือซีโมน. (เยเนซิศ 49:1, 2; มัดธาย 10:2) เช่นเดียวกัน คัมภีร์ไบเบิลชี้แจงว่ามิคาเอลเป็นอีกชื่อหนึ่งของพระเยซูคริสต์ ทั้งก่อนและหลังจากที่พระองค์มีชีวิตอยู่บนแผ่นดินโลก. ขอให้เราพิจารณาเหตุผลตามหลักพระคัมภีร์ในการสรุปเช่นนั้น.
  
  อัครทูตสวรรค์. พระคำของพระเจ้ากล่าวถึงมิคาเอลว่าเป็น “อัครทูตสวรรค์.” (ยูดา 9) คำนี้หมายถึง “ทูตสวรรค์สูงสุด.” คำ “อัครทูตสวรรค์” ที่ใช้ในคัมภีร์ไบเบิลหมายถึงทูตสวรรค์องค์เดียวเท่านั้น ไม่เคยมีการใช้ในแบบที่หมายถึงทูตสวรรค์หลายองค์. เรื่องนี้บ่งชี้ว่ามีอัครทูตสวรรค์เพียงองค์เดียว. นอกจากนี้ มีการเชื่อมโยงพระเยซูกับตำแหน่งอัครทูตสวรรค์. 1 เทสซาโลนิเก 4:16 กล่าวเกี่ยวกับพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าที่ได้รับการปลุกให้คืน