ห้องสมุดออนไลน์ของวอชเทาเวอร์

คุณเป็นมิตรของพระเจ้าไหม?—คำอธิษฐานของคุณเป็นสิ่งแสดงให้เห็น

หอสังเกตการณ์ 1997 | กรกฎาคม 1
- อย่างไรก็ตาม เราไม่จำเป็นต้องอยู่ในสภาพทุกข์ยากลำบากถึงจะชื่นชมกับความห่วงใยรักใคร่ของพระเจ้า. พระยะโฮวาทรงสนพระทัยทุกสิ่งทุกอย่างซึ่งอาจมีผลกระทบต่อสวัสดิภาพฝ่ายวิญญาณและทางอารมณ์ความรู้สึกของเรา. จริง ๆ แล้ว ไม่มีวันที่เราต้องคิดว่าความรู้สึกต่าง ๆ ความคิดนึก ตลอดทั้งความห่วงใยนั้นเป็นเรื่องเล็กน้อยเกินกว่าที่จะเอ่ยอ้างในคำอธิษฐาน. (ฟิลิปปอย 4:6) เมื่อคุณอยู่กับเพื่อนสนิท คุณพูดคุยกันเฉพาะเรื่องสำคัญที่เกิดขึ้นในชีวิตเท่านั้นหรือ? คุณเล่าเรื่องราวซึ่งไม่สลักสำคัญสักเท่าไรสู่กันฟังด้วยมิใช่หรือ? ทำนองคล้ายกัน คุณสามารถสนทนาแง่มุมต่าง ๆ ของชีวิตคุณกับพระยะโฮวาได้อย่างไม่อั้น โดยรู้อยู่ว่า “พระองค์ทรงใฝ่พระทัยในท่านทั้งหลาย.”—1 เปโตร 5:7, ล.ม.
  
  จริงอยู่ มิตรภาพคงจะไม่ยั่งยืนถ้าคุณมัวแต่พูดเรื่องตัวเอง. ในทำนองเดียวกัน การอธิษฐานของเราไม่ควรจดจ่อสนใจแต่ตัวเองเท่านั้น. เราควรแสดงความรักและการคำนึงถึงของเราเพื่อพระยะโฮวาและผลประโยชน์ของพระองค์ด้วย. (มัดธาย 6:9, 10) การอธิษฐานไม่ใช่เป็นแค่โอกาสทูลขอการช่วยเหลือจากพระเจ้าเพียงอย่างเดียว แต่เป็นโอกาสจะกล่าวคำขอบคุณและถวายคำสรรเสริญด้วย. (บทเพลงสรรเสริญ 34:1; 95:2) ‘การรับเอาความรู้ต่อ ๆ ไป’ โดยการศึกษาส่วนตัวเป็นประจำจะเสริมเราในด้านนี้ เพราะความรู้ช่วยเราให้มารู้จักคุ้นเคยพระยะโฮวาและวิถีทางของพระองค์มากขึ้น. (โยฮัน 17:3, ล.ม.) คุณอาจพบว่าเป็นประโยชน์โดยเฉพาะที่จะอ่านพระธรรมบทเพลงสรรเสริญ และสังเกตว่าผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์คนอื่น ๆ เคยพูดเช่นไรต่อพระยะโฮวา.
  
  ที่จริง การมีมิตรภาพกับพระยะโฮวานั้นถือเป็นของประทานอันมีค่าล้ำ. ขอเราแสดงให้ประจักษ์ว่าเราหยั่งรู้ค่ามิตรภาพนี้โดยทำให้การอธิษฐานเป็นอย่างที่มาจากส่วนลึกของหัวใจ, จากใจจริง, และเป็นเรื่องเฉพาะตัว. แล้วเราจะมีความสุขดังท่านผู้ประพันธ์เพลงสรรเสริญได้แถลงไว้ดังนี้: “ความสุขย่อมมีแก่คนนั้นที่พระองค์ทรงเลือกและให้เขาเข้ามาหาพระองค์.”—บทเพลงสรรเสริญ 65:4, ล.ม.

คำถามจากผู้อ่าน

หอสังเกตการณ์ 1997 | กรกฎาคม 1
- คำถามจากผู้อ่าน
  
  เรารู้สึกตื่นเต้นกับการศึกษาเกี่ยวกับอุทาหรณ์ของพระเยซูเรื่องแกะกับแพะ. เมื่อคำนึงถึงความเข้าใจใหม่ที่เสนอใน “หอสังเกตการณ์” ฉบับ 15 ตุลาคม 1995 เราจะยังกล่าวได้ไหมว่า พยานพระยะโฮวาในทุกวันนี้กำลังมีส่วนร่วมในงานแบ่งแยก?
  
  ใช่แล้ว. เป็นที่เข้าใจได้ว่า หลายคนข้องใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะมัดธาย 25:31, 32 (ล.ม.) กล่าวว่า “เมื่อบุตรมนุษย์เสด็จมาด้วยสง่าราศีของพระองค์ พร้อมด้วยหมู่ทูตสวรรค์ทั้งสิ้น ครั้นแล้วพระองค์จะทรงประทับลงบนราชบัลลังก์อันรุ่งโรจน์ของพระองค์. และชาติทั้งปวงจะถูกรวบรวมเข้ามาเฉพาะพระพักตร์พระองค์ และพระองค์จะทรงแยกผู้คนออกจากกันเหมือนผู้เลี้ยงแกะแยกแกะออกจากแพะ.” หอสังเกตการณ์ ฉบับ 15 ตุลาคม 1995 แสดงให้เห็นเหตุผลที่ข้อเหล่านี้จะสำเร็จภายหลังความทุกข์ลำบากครั้งใหญ่เริ่มต้น. พระเยซูจะเสด็จมาถึงด้วยสง่าราศีพร้อมกับหมู่ทูตสวรรค์ของพระองค์และประทับบนราชบัลลังก์พิพากษา. ครั้นแล้ว พระองค์จะทรงแยกประชาชนออกจากกัน. ในความหมายแง่ใด? พระองค์จะทรงพิจารณาตัดสินโดยอาศัยสิ่งที่ประชาชนได้ทำหรือไม่ได้ทำในอดีต.
  
  เราสามารถเทียบเรื่องนี้กับขั้นตอนของกระบวนการทางกฎหมายซึ่งนำไปสู่คดีในศาล. หลักฐานสะสมเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงเวลาที่ยืดออกไปก่อนที่ศาลจะตัดสินและลงโทษ. หลักฐานในเรื่องที่ว่า ประชาชนซึ่งมีชีวิตอยู่ในเวลานี้จะปรากฏออกมาว่าเป็นแกะหรือแพะ ก็ได้สะสมกันมานานแล้ว. และยังจะมีเพิ่มเติมเรื่อย ๆ. แต่เมื่อพระเยซูประทับบนราชบัลลังก์ของพระองค์ คดีจะถึงที่สุด. พระองค์จะทรงอยู่พร้อมเพื่อดำเนินการพิพากษา. ประชาชนจะถูกแยกจากกัน หากไม่ใช่เพื่อถูกตัดขาดตลอดกาลก็เพื่อชีวิตนิรันดร์.
  
  อย่างไรก็ตาม ข้อเท็จจริงที่ว่า การแยกประชาชนทั้งเพื่อสู่ชีวิตหรือไม่ก็ความตายซึ่งมีกล่าวไว้ที่มัดธาย 25:32 นั้นยังอยู่ในอนาคต ก็ไม่ได้หมายความว่า การแยกหรือการแบ่งไม่ได้เกิดขึ้นก่อนหน้านั้น. คัมภีร์ไบเบิลกล่าวในมัดธายบท 13 ถึงงานแบ่งแยกชนิดหนึ่งซึ่งเกิดขึ้นก่อน. น่าสนใจ หนังสือพร้อมเพรียงกันนมัสการพระเจ้าเที่ยงแท้องค์เดียว หน้า 247-248 กล่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ภายใต้หัวเรื่อง “การแยกคน”.a หนังสือนี้กล่าวว่า “นอกจากนั้น มีเหตุการณ์สำคัญอื่น ๆ อีกซึ่งพระเยซูทรงเชื่อมโยงเข้ากับช่วงอวสานของระบบแห่งสิ่งต่าง ๆ นี้อย่างเด่นชัด. เหตุการณ์หนึ่งคือ การแยก ‘พลเมืองแห่งแผ่นดินของพระเจ้า’ ออกจาก ‘พลเมืองของผู้ชั่ว.’ พระเยซูตรัสเรื่องนี้ในคำอุปมาว่าด้วยนาข้าวสาลีซึ่งศัตรูได้หว่านข้าวละมานลงไปด้วย.”
  
  หนังสือนี้กล่าวถึงอุทาหรณ์ของพระเยซูซึ่งมีบอกไว้ในมัดธาย 13:24-30 และมีคำอธิบายในข้อ 36-43. ขอสังเกตในข้อ 38 ที่ว่า เมล็ดพืชดีหมายถึงบุตรแห่งราชอาณาจักร แต่ข่าวละมานนั้นหมายถึงบุตรของผู้ชั่ว. ข้อ 39 และ 40 เผยให้เห็นว่า ใน ‘ช่วงอวสานแห่งระบบนี้’—คือระหว่างเวลาที่เรามีชีวิตอยู่ในขณะนี้—ข้าวละมานถูกรวบรวม ถูกแยกไว้ต่างหากและจะถูกเผา ถูกทำลายในที่สุด.
  
  อุทาหรณ์นี้เกี่ยวข้องกับคริสเตียนผู้ถูกเจิม (ซึ่งถูกเรียกในอุปมาเรื่องแกะกับแพะว่าเป็นพี่น้องของพระเยซู). กระนั้น เรื่อนี้เป็นที่ชัดเจนว่า การแบ่งแยกอันสำคัญยิ่งเกิดขึ้นจริงในสมัยของเรา ด้วยการที่พวกผู้ถูกเจิมถูกแยกต่างหากจากพวกที่ประกาศตัวเป็นคริสเตียนแต่กลับพิสูจน์ตัวเป็น “พลเมืองของผู้ชั่ว.”
  
  พระเยซูทรงให้ตัวอย่างอื่น ๆ อีกอันเกี่ยวกับประชาชนที่ถูกแบ่ง หรือถูกแยก. ขอระลึกว่า พระองค์ตรัสเกี่ยวกับทางกว้างซึ่งนำไปสู่ความพินาศดังนี้: “คนที่เข้าไป ทางนั้นมีมาก.” (มัดธาย 7:13) นั่นไม่ใช่คำอธิบายเกี่ยวกับผลขั้นสุดท้ายเท่านั้น. แต่นั่นเป็นคำอธิบายเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่กำลังดำเนินอยู่ เหมือนกับที่เป็นความจริงอยู่ในขณะนี้เกี่ยวกับการที่มีน้อยคนที่พบทางแคบซึ่งนำไปสู่ชีวิต. เช่นกัน ขอระลึกว่าเมื่อพระเยซูทรงส่งเหล่าอัครสาวกออกไป พระองค์ตรัสว่าพวกเขาจะพบบางคนที่คงจะคู่ควร. ส่วนคนอื่น ๆ จะไม่คู่ควร และพวกอัครสาวกจะสะบัดผลคลีดินจากเท้าของตน “ให้เป็นพยานต่อ” คนเช่นนั้น. (ลูกา 9:5) เป็นความจริงมิใช่หรือว่า มีสิ่งคล้ายกันเกิดขึ้นในขณะที่คริสเตียนปฏิบัติงานรับใช้ของตนเพื่อประชาชนในทุกวันนี้? บางคนตอบรับอย่างดี ขณะที่คนอื่น ๆ ปฏิเสธข่าวสารจากพระเจ้าที่พวกเขากำลังนำไป.
  
  บทความในหอสังเกตการณ์ เรื่องแกะและแพะให้ข้อสังเกตดังนี้: “ถึงแม้การพิพากษาตัดสินตามที่พรรณนาไว้ในอุทาหรณ์นั้นจะมีขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้ก็ตาม แต่ตอนนี้ เหตุการณ์สำคัญบางอย่างกำลังอุบัติขึ้น. พวกเราชาวคริสเตียนกำลังมีส่วนร่วมทำงานช่วยชีวิต ด้วยการประกาศข่าวสารซึ่งก่อการแบ่งแยกท่ามกลางผู้คน. (มัดธาย 10:32-39).” ในข้อความที่มัดธายบท 10 เราอ่านว่า พระเยซูตรัสว่า การมาเป็นผู้ติดตามพระองค์จะเป็นเหตุให้เกิดการแบ่งแยกระหว่าง—บิดากับบุตรชาย บุตรสาวกับมารดา.
  
  ในที่สุด พวกพี่น้องผู้ถูกเจิมของพระคริสต์ได้เป็นหัวหอกในงานการประกาศข่าวเรื่องราชอาณาจักรทั่วโลก. เมื่อประชาชนได้ยินข่าวสารนี้และแสดงปฏิกิริยาตอบรับหรือไม่ตอบรับ พวกเขาก็กำลังระบุตัวเองว่าเป็นคนเช่นไร. พวกเราที่เป็นมนุษย์ไม่สามารถ และไม่ควร พูดว่า ‘คนนี้เป็นแกะ คนนั้นเป็นแพะ’ ในความหมายที่มัดธายบท 25 ถ่ายทอด. กระนั้น การที่เราแจ้งข่าวดีแก่ประชาชนก็เปิดโอกาสให้พวกเขาแสดงว่าเขายืนอยู่ในฐานะไหน—พวกเขาเป็นคนเช่นไรและพวกเขาแสดงปฏิกิริยาเช่นไรต่อพวกพี่น้องของพระเยซู. ฉะนั้น เหมือนกับหลักฐานที่เพิ่มมากขึ้นสำหรับคดีในศาล การแบ่งแยกระหว่างคนที่สนับสนุนพี่น้องของพระเยซูกับคนที่ไม่ยอมสนับสนุนพวกเขายิ่งเห็นชัดขึ้นทุกที. (มาลาคี 3:18) ดังที่หอสังเกตการณ์ แสดงให้เห็น ในไม่ช้าพระเยซูจะประทับบนราชบัลลังก์ของพระองค์และประกาศคำพิพากษาลงโทษ แล้วประชาชนจะถูกแยกต่างหากจากกันในความหมายขั้นสุดยอด คือเพื่อไปสู่ชีวิต หรือไม่ก็การถูกตัดขาด.
  
  [เชิงอรรถ]
  
  a พิมพ์ในปี 1983 โดยสมาคมว็อชเทาเวอร์ ไบเบิล แอนด์ แทร็กต์ แห่งนิวยอร์ก.