ประกาศความจริงโดยอดทนกับการข่มเหง
(ลูกา 21:12, 13)
(จากหนังสือประจำปี 2013 หน้า 124 ว. 1)
ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ชื่อมังพอ ใกล้ชายแดนจีน มีพวกแบพติสต์ที่โกรธเดือดดาล พวกเขารวมตัวกันมาเผาหอประชุมของเรา พอเห็นว่าหยุดพยานฯไม่ได้ พวกเขาก็เผาบ้านของพี่น้องไพโอเนียร์พิเศษ แล้วก็ก่อกวนพี่น้องตามบ้านด้วย พี่น้องไปบอกผู้ใหญ่บ้าน แต่เขาเข้าข้างพวกแบพติสต์ ในที่สุด รัฐบาลก็อนุญาตให้พี่น้องสร้างหอประชุมใหม่ ไม่ใช่ที่เดิมที่อยู่ริมหมู่บ้าน แต่อยู่ตรงกลางเลย!
(หน้า 128 ว. 1-2)
ในเมืองคัมพัทที่อยู่ชายแดนอินเดีย-พม่า ครูใหญ่ไล่เด็กพยานฯ 23 คนออกจากโรงเรียนเพราะพวกเขาไม่ยอมเคารพธงชาติ ครูใหญ่เรียกผู้ปกครองประชาคมสองคนมาพบต่อหน้าเจ้าหน้าที่กลุ่มใหญ่ มีผู้พิพากษาประจำเมืองและผู้บัญชาการทหารรวมอยู่ด้วย พอล ไค คัน ตัง ผู้ปกครองคนหนึ่งเล่าว่า “ขณะที่เราอธิบายเหตุผลตามหลักพระคัมภีร์ในเรื่องจุดยืนของเรา เจ้าหน้าที่บางคนแสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบพวกเรามาก แล้วเราก็ให้พวกเขาดูสำเนาคำสั่งของรัฐบาลที่กล่าวว่าพยานพระยะโฮวาได้รับอนุญาตให้ ‘ยืนอย่างสงบและแสดงความนับถือระหว่างพิธีเคารพธง’ พวกเจ้าหน้าที่อึ้งไปพักหนึ่ง แล้วผู้บัญชาการทหารได้สั่งครูใหญ่ให้รับเด็กที่ถูกไล่ออกกลับเข้าเรียนตามเดิม และครูใหญ่ได้แจกสำเนาคำสั่งของรัฐบาลให้กับทุกแผนกในโรงเรียนด้วย
ทุกวันนี้ เจ้าหน้าที่ระดับสูงสุดของรัฐบาลพม่ารู้ดีว่าพยานพระยะโฮวาเป็นกลางทางการเมือง เมื่อพี่น้องในพม่ายืนหยัดตามหลักการในคัมภีร์ไบเบิล พวกเขาก็ประกาศความจริงด้วยการกระทำเหมือนที่พระเยซูคริสต์บอกไว้ล่วงหน้า—ลูกา 21:13