แหล่งอ้างอิงสำหรับชีวิตและงานรับใช้—คู่มือประชุม
วันที่ 10-16 มกราคม
ความรู้ที่มีค่าจากคัมภีร์ไบเบิล | ผู้วินิจฉัย 17-19
“การไม่เชื่อฟังพระเจ้าทำให้เกิดปัญหา”
it-2-E น. 390-391
มีคาห์
1. คนในตระกูลเอฟราอิม เขาขโมยเงินหนัก 1,100 เชเขลจากแม่ซึ่งเป็นการทำผิดบัญญัติข้อที่ 8 ของบัญญัติสิบประการ (อพย 20:15) พอเขาสารภาพและเอาเงินมาคืน แม่ก็บอกว่า “แม่ขอถวายเงินนี้เป็นสิ่งบริสุทธิ์ให้พระยะโฮวา แม่อยากให้ลูกเอาเงินนี้ไปใช้ในการทำรูปแกะสลักและรูปหล่อโลหะให้ตัวเอง เงินนี้เป็นของลูก” จากนั้น เธอเอาเงินหนัก 200 เชเขลไปให้ช่างเงิน แล้วช่างเงินก็เอาเงินนั้นไปทำ “รูปแกะสลักและรูปหล่อโลหะ” มาตั้งไว้ในบ้านของมีคาห์ มีคาห์มี “เรือนพระหลังหนึ่ง” เขาทำเอโฟดขึ้นมาตัวหนึ่งและทำรูปปั้นเทราฟิมด้วย เขาแต่งตั้งลูกชายคนหนึ่งเป็นปุโรหิต ถึงเขาตั้งใจทำแบบนี้เพื่อยกย่องสรรเสริญพระยะโฮวา แต่การทำแบบนี้ไม่ถูกต้องและน่ารังเกียจเพราะเป็นการฝ่าฝืนบัญญัติที่ห้ามไหว้รูปเคารพ (อพย 20:4-6) และไม่ได้ทำตามการจัดเตรียมของพระยะโฮวาเรื่องเต็นท์ศักดิ์สิทธิ์และปุโรหิต (วนฉ 17:1-6; ฉธบ 12:1-14) จากนั้น มีคาห์จ้างโยนาธานซึ่งเป็นคนตระกูลเลวีมาเป็นปุโรหิตให้เขา โยนาธานเป็นลูกหลานของเกอร์โชม และเกอร์โชมเป็นลูกชายของโมเสส (วนฉ 18:4, 30) มีคาห์คิดเอาเองว่าเขาทำถูกและพูดว่า “ตอนนี้ ผมรู้แล้วว่าพระยะโฮวาจะอวยพรผม” (วนฉ 17:7-13) แต่โยนาธานไม่ได้เป็นลูกหลานของอาโรน เขาเลยไม่มีสิทธิ์ที่จะรับใช้เป็นปุโรหิต นี่ยิ่งทำให้มีคาห์ทำผิดมากขึ้นไปอีก—กดว 3:10
it-2-E น. 391 ว. 2
มีคาห์
หลังจากนั้น มีคาห์กับพรรคพวกก็ไล่ตามคนตระกูลดานไป พอพวกเขาไล่ตามจนทัน คนตระกูลดานก็ถามว่ามีเรื่องอะไร มีคาห์ตอบว่า “พวกคุณเอาพระของผมไป แถมเอาปุโรหิตไปด้วย ผมไม่เหลืออะไรเลย” พอคนตระกูลดานได้ยินอย่างนี้ก็เตือนว่าถ้าขืนมีคาห์ยังตามมาและตะโกนใส่พวกเขาอย่างนี้อีก มีคาห์อาจจะโดนทำร้ายได้ พอมีคาห์เห็นว่าคนตระกูลดานมีกำลังมากกว่าพรรคพวกของเขา มีคาห์ก็เลยกลับบ้านไป (วนฉ 18:22-26) หลังจากนั้นคนในตระกูลดานไปโจมตีเมืองลาอิชและเผาเมืองนั้น แล้วสร้างเมืองนั้นขึ้นใหม่โดยตั้งชื่อว่าดาน โยนาธานกับลูกชายของเขากลายมาเป็นปุโรหิตให้ตระกูลดาน คนในตระกูลดานเก็บรูปแกะสลักของมีคาห์ไว้ “ตลอดเวลาที่เต็นท์ศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้าเที่ยงแท้ตั้งอยู่ในเมืองชิโลห์”—วนฉ 18:27-31
วันที่ 21-27 กุมภาพันธ์
ความรู้ที่มีค่าจากคัมภีร์ไบเบิล | 1 ซามูเอล 6-8
“ใครเป็นกษัตริย์ของพวกคุณ?”
it-2-E น. 163 ว. 1
รัฐบาลของพระเจ้า
ขอกษัตริย์ที่เป็นมนุษย์ หลังจากชาวอิสราเอลอพยพออกจากอียิปต์ได้เกือบ 400 ปีและเป็นเวลามากกว่า 800 ปีที่พระยะโฮวาทำสัญญากับอับราฮัม ชาวอิสราเอลก็ขอให้มีกษัตริย์ที่เป็นมนุษย์มาปกครองพวกเขาเหมือนกับชาติอื่น ๆ การที่พวกเขาขออย่างนี้เป็นการปฏิเสธการปกครองของพระยะโฮวาในฐานะกษัตริย์ (1ซม 8:4-8) พวกเขารู้อยู่แล้วว่าพระเจ้าจะตั้งรัฐบาลของพระองค์เพราะเรื่องนี้สอดคล้องกับคำสัญญาที่พระองค์ให้ไว้กับอับราฮัมและยาโคบ และยังมีอีกหลายอย่างที่ทำให้พวกเขายิ่งมีความหวังในเรื่องนี้ เช่น คำพูดที่ยาโคบพยากรณ์ไว้ก่อนตายเกี่ยวกับยูดาห์ (ปฐก 49:8-10) คำพูดที่พระยะโฮวาพูดกับประชาชนหลังอพยพออกจากอียิปต์ (อพย 19:3-6) สัญญาเกี่ยวกับกฎหมาย (ฉธบ 17:14, 15) และแม้แต่สิ่งที่พระเจ้าให้ผู้พยากรณ์บาลาอัมพูด (กดว 24:2-7, 17) ฮันนาห์แม่ของซามูเอลก็พูดถึงความหวังนี้ในคำอธิษฐานของเธอด้วย (1ซม 2:7-10) อย่างไรก็ตาม พระยะโฮวายังไม่ได้เปิดเผย “ความลับศักดิ์สิทธิ์” เกี่ยวกับรัฐบาลของพระองค์อย่างเต็มที่และยังไม่ได้บอกว่ารัฐบาลนี้จะก่อตั้งเมื่อไรหรือบอกว่ารัฐบาลนี้จะเป็นยังไง จะอยู่บนโลกหรือบนสวรรค์ ดังนั้น การที่ชาวอิสราเอลขอกษัตริย์ที่เป็นมนุษย์จึงแสดงถึงความอวดดีมาก ๆ